#: locale=pl
## Action
### URL
LinkBehaviour_63E7A96C_18D4_1251_41A3_27E35307402A.source = https://spacer360.pl
## Media
### Audio
audiores_EEF3E3B4_E02E_B168_41E5_A8A08AA2A750.mp3Url = media/audio_01B63E51_2674_ACA7_41B1_0219917D0C59_pl.mp3
audiores_5D340A33_1834_7637_41B3_BD5BCFAA9814.mp3Url = media/audio_048C52D5_265C_D5AC_41A1_6B69A9746E56_pl.mp3
audiores_DB06A38F_1416_3010_4198_790AEC48CE4E.mp3Url = media/audio_088B1EE0_267D_AD64_41C0_57FC3B414D38_pl.mp3
audiores_08ABE44A_1C0A_3010_4196_1E1FC6E6F9E9.mp3Url = media/audio_08AA1C4C_1C0A_1010_419C_027F541C28DB_pl.mp3
audiores_08B6D9BC_1C1A_1070_419D_19895D2A162D.mp3Url = media/audio_08B1D637_1C16_1070_4199_C1D82337D4E7_pl.mp3
audiores_08B6DDD4_1C1A_1030_4162_12139AC0D30A.mp3Url = media/audio_08B22ED3_1C1A_3030_4187_029584A275A9_pl.mp3
audiores_08B6E07F_1C1A_30F0_4192_550DBAC34F30.mp3Url = media/audio_08B23EE4_1C1A_1010_417E_1B89EC4E2AD7_pl.mp3
audiores_08B6E319_1C1A_3033_4167_196ECB2BB854.mp3Url = media/audio_08B24D13_1C1A_7037_4197_1193E2BD9B1B_pl.mp3
audiores_08B6E749_1C1A_3010_4153_1D07EB3527D0.mp3Url = media/audio_08B25C20_1C1A_1010_419C_45626CC6CEE4_pl.mp3
audiores_08B6ECC1_1C1A_3010_4173_5BC3139626E0.mp3Url = media/audio_08B268C1_1C1A_3010_419E_C69E05B079EC_pl.mp3
audiores_08B6F0DC_1C1A_1030_4199_ACBDE3168729.mp3Url = media/audio_08B2742E_1C1A_1010_4191_4BFAF6559879_pl.mp3
audiores_08B6F363_1C1A_1010_417B_E367155CAFBB.mp3Url = media/audio_08B27E80_1C1A_1010_41A0_9C5F17B56A6C_pl.mp3
audiores_08B6F738_1C1A_1070_4153_90ED083AB774.mp3Url = media/audio_08B289DF_1C1A_F030_418E_5A13A189F573_pl.mp3
audiores_08B6F93D_1C1A_1070_4195_B8C76B1FA1D9.mp3Url = media/audio_08B2955A_1C1A_1030_4199_71FABC7AA5B8_pl.mp3
audiores_08B6FBAB_1C1A_1010_418F_4DCB7F7672CF.mp3Url = media/audio_08B2A189_1C1A_3010_4182_50D6AF6004B1_pl.mp3
audiores_08B701EA_1C1B_F010_419A_D58F8E6B0EB4.mp3Url = media/audio_08B2B9BB_1C1A_1070_4196_E1EC99B93CA7_pl.mp3
audiores_08B70495_1C1B_F030_4149_CA7155D50BFB.mp3Url = media/audio_08B2C907_1C1A_7010_4193_B2967039C9BD_pl.mp3
audiores_08B7098A_1C1B_F010_4172_F8F1EA6A2BCC.mp3Url = media/audio_08B2D964_1C1A_1010_419F_703050847398_pl.mp3
audiores_08B70D11_1C1B_F030_419E_D6C1511C1E27.mp3Url = media/audio_08B2EDA2_1C1A_3011_419E_75A8DD906F9F_pl.mp3
audiores_08B70FE5_1C1B_F010_4191_DB4F0624F2F3.mp3Url = media/audio_08B2FE34_1C1A_1070_419A_D5F1DF614DB2_pl.mp3
audiores_08B713D2_1C1A_1030_4194_64FD464DF916.mp3Url = media/audio_08B30F1F_1C1B_F030_4186_B4EEB0B8923E_pl.mp3
audiores_09274529_1C3A_6AF4_41A0_4A2C51ADDEED.mp3Url = media/audio_09262DE5_1C3A_357C_4180_70D526F0C1B0_pl.mp3
audiores_5D2B094A_1834_7251_41A9_7ADC38DA80F0.mp3Url = media/audio_0CF67911_2674_B4A4_41C1_A213FED90793_pl.mp3
audiores_0D017AA2_15F6_1FF4_41A8_851EF107C9DA.mp3Url = media/audio_0D00C97D_15F6_7D4C_4194_237322E654EB_pl.mp3
audiores_0D7C326A_140E_2F74_4195_4187C7E6239F.mp3Url = media/audio_0D797E10_1416_16D4_4189_EF98EDB5C132_pl.mp3
audiores_0D7C3421_140E_2AF4_4197_FA67DEF7DFE4.mp3Url = media/audio_0D7BDC2C_140A_1ACC_41A5_93FB4911F480_pl.mp3
audiores_0D8F7B12_140A_1ED4_4192_D9E75B615B1F.mp3Url = media/audio_0D8D5967_140E_1D7C_41A5_9C98447D0558_pl.mp3
audiores_0E2083EF_1436_ED4C_4198_6AF87BD4360E.mp3Url = media/audio_0E1E88FF_140A_FB4C_41A1_779C134FAC5D_pl.mp3
audiores_0E208576_1436_F55C_41A9_B3D76F2091F0.mp3Url = media/audio_0E1FFA13_140A_1ED4_41A4_4A4EE24BED95_pl.mp3
audiores_EF39A086_E01A_AF28_41EC_2849454851D1.mp3Url = media/audio_0E365E7D_2673_6D5C_41AC_81E1E26559CB_pl.mp3
audiores_6D60419B_18D4_12F7_41A4_50DB97DB48EF.mp3Url = media/audio_10B9CEBE_26B7_ADDC_41C2_3A12BFE0867F_pl.mp3
audiores_0DFB22F4_140A_2F5C_419E_286F646A5837.mp3Url = media/audio_13A7DD5C_265C_AF5C_41A0_58DEBF7242E3_pl.mp3
audiores_16B11B9E_3416_16F8_41AA_032061640ABA.mp3Url = media/audio_16B0A15B_3416_3278_41A2_91B3769F4DCD_pl.mp3
audiores_16DAB635_340A_11C8_4197_10919A45FBF1.mp3Url = media/audio_16D9F466_3416_1249_41A4_EE802EF7DB7A_pl.mp3
audiores_16E99952_3436_1248_41AE_4EEF2714A7BF.mp3Url = media/audio_16E570FA_343E_1238_4195_3E7C7F206506_pl.mp3
audiores_16E999DD_3436_1278_4195_DB1343121D51.mp3Url = media/audio_16E867A1_3436_3EC8_41AE_A8194DA9214C_pl.mp3
audiores_16E99BE4_3436_1649_41AD_2BE48CB69D4D.mp3Url = media/audio_16E9320A_3436_11D9_4180_EA81EF1CDDC8_pl.mp3
audiores_17404B71_3476_7648_4190_6843B4D6F46F.mp3Url = media/audio_173C541C_340E_11F9_41A9_8E57C2B69095_pl.mp3
audiores_17404BE4_3476_7648_4194_7373426BE2B4.mp3Url = media/audio_173F352C_340A_13D9_41B5_F2ABB7026768_pl.mp3
audiores_175793C2_341A_1648_41AA_F263A6172323.mp3Url = media/audio_1755C270_341E_7648_41A6_CC8CFE2E3C45_pl.mp3
audiores_175794C7_341A_1248_41AF_8CF927A9A2D7.mp3Url = media/audio_1757085A_341B_F279_41AE_C233B328929A_pl.mp3
audiores_16FCC909_340E_73D8_4194_9968C6C4E87E.mp3Url = media/audio_1B9CF9F8_2654_B764_41A2_C604B9FBED4A_pl.mp3
audiores_0D7C338C_140E_2DCC_416B_78E0488B8CA1.mp3Url = media/audio_1BAB6C9A_2657_6DA4_41BF_07C2100E62E9_pl.mp3
audiores_5D2AF991_1834_72F3_41B6_57F2D39DA524.mp3Url = media/audio_2BFD783C_17D4_1231_41B5_839FF97AAAA3_pl.mp3
audiores_32DE292B_17F4_13D7_41B1_7D1FBD96EA9D.mp3Url = media/audio_339D38F9_17F4_3233_4195_36C4639F370E_pl.mp3
audiores_32D22880_17F4_12D1_41B7_16DCB8FECFD4.mp3Url = media/audio_34A8C1BB_17EC_7237_418A_AFA8F5F3C669_pl.mp3
audiores_390F209C_17F4_32F1_4195_963F0EF4D53C.mp3Url = media/audio_3E55A3AA_17FC_16D1_417D_9C75A56CF742_pl.mp3
audiores_16FCC9A3_340E_72C8_41B5_EA939C4F4883.mp3Url = media/audio_414C17AD_26BC_BBFE_41B4_A5788F36B6E0_pl.mp3
audiores_584E4028_FBFA_7314_41B9_C33AFCDEC873.mp3Url = media/audio_5DB6BC3E_FBFA_336F_41EE_ABEB90CF5214_pl.mp3
audiores_6D64C103_18D4_13D7_41B2_E1AD93CCFA91.mp3Url = media/audio_6C1786E2_182C_1E51_414B_7D6D1D4D63DA_pl.mp3
audiores_6DF6FC7D_F41E_73ED_41CB_5D5B77E10B29.mp3Url = media/audio_6CA094EA_F41D_F314_41B3_D52C70DF93C9_pl.mp3
audiores_6E0EBC19_F41E_7334_41CD_507A7DF7B98D.mp3Url = media/audio_6F219986_F416_751F_41E9_F25B3BA12D92_pl.mp3
audiores_7C87CF84_1854_6ED1_41A8_93ECB3354B77.mp3Url = media/audio_78420E37_1854_EE3F_418E_332025FB08E4_pl.mp3
audiores_6D78704A_18D4_1251_4197_0D28BAC4381C.mp3Url = media/audio_79ED257C_183C_3231_4189_1D50CAA18A06_pl.mp3
audiores_98647611_18ED_F1F3_41A4_7BCCDAC6F722.mp3Url = media/audio_997BE7D3_18F4_3E77_41B2_5DB3DD26FF06_pl.mp3
audiores_C9A197F7_140A_3FF0_4193_7175D9887612.mp3Url = media/audio_C3FD79AD_147A_1010_4179_B4C7E2CE79AD_pl.mp3
audiores_C39A89B7_140A_707F_419C_25FEDFBC2B36.mp3Url = media/audio_C4BB5491_140A_1030_4184_E823824AE82C_pl.mp3
audiores_DA571E7C_1416_30F0_4161_A906C1D7D896.mp3Url = media/audio_D2001D52_140F_F030_419C_322F281DE135_pl.mp3
audiores_D410871C_CED3_57E7_41D2_670AC687BAA3.mp3Url = media/audio_D2DF000B_CED3_C9E1_41D7_B6D5B851698A_pl.mp3
audiores_D410871C_CED3_57E7_41D2_670AC687BAA3.mp3Url = media/audio_D2DF000B_CED3_C9E1_41D7_B6D5B851698A_pl.mp3
audiores_D410871C_CED3_57E7_41D2_670AC687BAA3.mp3Url = media/audio_D2DF000B_CED3_C9E1_41D7_B6D5B851698A_pl.mp3
audiores_D527374E_CED1_F663_41D1_F5D215785AC5.mp3Url = media/audio_D4103E81_CED1_76DE_41E6_4BC612B1D4B5_pl.mp3
audiores_D931E26C_CEF0_CE26_41C2_918F8FF1922E.mp3Url = media/audio_D5ED9E7E_CED1_D623_41E9_1090780BEE3C_pl.mp3
audiores_D931E26C_CEF0_CE26_41C2_918F8FF1922E.mp3Url = media/audio_D5ED9E7E_CED1_D623_41E9_1090780BEE3C_pl.mp3
audiores_D931E26C_CEF0_CE26_41C2_918F8FF1922E.mp3Url = media/audio_D5ED9E7E_CED1_D623_41E9_1090780BEE3C_pl.mp3
audiores_D931E26C_CEF0_CE26_41C2_918F8FF1922E.mp3Url = media/audio_D5ED9E7E_CED1_D623_41E9_1090780BEE3C_pl.mp3
audiores_D931E26C_CEF0_CE26_41C2_918F8FF1922E.mp3Url = media/audio_D5ED9E7E_CED1_D623_41E9_1090780BEE3C_pl.mp3
audiores_DD27D237_CED1_CE21_41E2_1C7D819BAD00.mp3Url = media/audio_DAC44703_CED1_57E1_41A8_162D4A215E5F_pl.mp3
audiores_DA938C53_CED0_BA61_41E2_BF9A485C6688.mp3Url = media/audio_DBBCF237_CED3_CE22_41E1_CB0590195016_pl.mp3
audiores_DB492C38_CED7_7A2F_41E5_4115CB3B8930.mp3Url = media/audio_DBDA9002_CED7_49E2_41C8_09B237DAE7B6_pl.mp3
audiores_DB492C38_CED7_7A2F_41E5_4115CB3B8930.mp3Url = media/audio_DBDA9002_CED7_49E2_41C8_09B237DAE7B6_pl.mp3
audiores_DB492C38_CED7_7A2F_41E5_4115CB3B8930.mp3Url = media/audio_DBDA9002_CED7_49E2_41C8_09B237DAE7B6_pl.mp3
audiores_DB492C38_CED7_7A2F_41E5_4115CB3B8930.mp3Url = media/audio_DBDA9002_CED7_49E2_41C8_09B237DAE7B6_pl.mp3
audiores_DA454F12_1416_3030_418D_F12C43A395A5.mp3Url = media/audio_DC4F2104_140A_1010_4195_982503DC7510_pl.mp3
audiores_E2BC1035_140A_1070_4197_8260F17DA62D.mp3Url = media/audio_DC6B03F0_140F_F7F0_419B_7ED4AA89E302_pl.mp3
audiores_DA5A3DF8_1416_33F0_417F_D5261D3F34BA.mp3Url = media/audio_E0F22465_1436_3010_4194_E88789719E98_pl.mp3
audiores_E3621EB1_140A_F077_419A_C972F3DA2030.mp3Url = media/audio_EB96A61A_140A_1030_419D_956327E8E8FA_pl.mp3
audiores_EEC68CFC_E069_70D8_41C8_9E808A6B2C40.mp3Url = media/audio_EEC5D619_E06A_9358_41C7_1BCDDA323A94_pl.mp3
audiores_EEF3E4A3_E02E_B769_41E5_93CD12BC249A.mp3Url = media/audio_EEF35743_E02F_9129_41D9_621A5B25D9AB_pl.mp3
audiores_EF2E58DF_E039_90D9_41E9_939E2A68894F.mp3Url = media/audio_EF2D7AD0_E03B_9327_41EB_011BA71A912D_pl.mp3
audiores_EF399FB4_E01A_9168_41E0_AE3821F20E81.mp3Url = media/audio_EF38A450_E01A_B728_4192_19FFF0249E6A_pl.mp3
audiores_EF5D099D_E01B_7158_41A0_0EE5EE5C9CC2.mp3Url = media/audio_EF5F1D95_E017_9128_41E4_1B86D2774C4F_pl.mp3
### Audio Subtitles
### Title
panorama_08B135B8_1C16_1070_4176_9D5810D0F3AE.label = 0
panorama_08B1562A_1C16_1010_4195_9E3A0DF280F7.label = 1
model_0E08DCD6_17F6_1B5C_4186_2A04550CDCC9.label = 10a
video_0E1D3004_140E_2ABC_4195_CEE1793C1F30.label = 12
video_0E1D35F0_140E_1554_4193_2073F68E5C8F.label = 13
video_0E1D3ADA_140E_1F54_41A1_43FEA592256E.label = 14
model_16D3C0F6_341A_7249_4171_DB87EA28B818.label = 14
video_0E1D3FFE_140E_154C_41A9_33D73EE6460D.label = 15
video_0E1D4571_140E_7554_4187_36CAC840CF7F.label = 18
video_0E1D4AC8_140E_7FB4_41A6_A979C180C05E.label = 19
panorama_D42F567D_CEF3_5621_41E5_85266D45B251.label = 2
video_0E1D501B_140E_6AD4_4185_3252A7A5E55E.label = 20
video_0E88C91F_17DC_13EF_41A4_6D74375EBB94.label = 21
video_0E1D55BE_140E_15CC_41AB_BF3E4DE8E5F1.label = 26
video_0E1D5B3F_140E_1ECC_41A5_F7DACAD9CA09.label = 27
panorama_D7E2CF06_CEF0_B7E3_41E9_B9CBD823B49C.label = 3
panorama_D7956807_CEF0_F9E1_41E3_2187414735B1.label = 4
panorama_B6E12C92_BC0F_555E_41E6_20899A2621BC.label = 5
panorama_B6E179F4_BC0F_7EDA_41D1_4AA27565D8D3.label = 6
panorama_B6E155C5_BC0F_573A_41E5_5C65534785B8.label = 7
model_6B984769_D257_50FF_41D3_3B8ABAB9E551.label = model 1
model_0E25C67C_D1AF_50D5_41EB_1557B7E2CC8D.label = model 11
model_38E793FC_D1FF_57D5_41D0_62212202BFC8.label = model 12
model_DDE01D83_D26F_5C0C_41DB_77E4BA3D1049.label = model 13
model_DDFD6C8A_D251_FC1C_41E8_55F1FD8B6EA5.label = model 15
model_8E867616_D2EF_454A_41DF_76E6C157D9E7.label = model 16
model_DE04DBA8_D1B7_241C_41E7_0510EB872DED.label = model 18
model_DE468C22_D1B3_3C0C_41A6_2482EE2BD857.label = model 19
model_6847E987_D253_3032_419D_D5029B1775AC.label = model 2
model_DE1FE75B_D1D0_EC3C_41E2_C4F3BF6B094B.label = model 20
model_88E8BCD8_D2F0_C6C5_4164_5B826326E964.label = model 21
model_443E4263_D3F1_F0F3_41D6_2ADDAD5566F2.label = model 22
model_DE274BE1_D1F1_240C_41D6_326585D90411.label = model 23
model_DE358DDF_D1D1_3C34_41E4_F0F25B3EB80A.label = model 24
model_6698E915_D2AF_3057_41E3_3E09026C08F7.label = model 3
model_130F5B68_D2D1_30FD_41CE_153AEA9B883E.label = model 4
model_130A3EA5_D2D3_F077_41D0_4C82D481ED5C.label = model 5
model_DE9D87FA_CED1_2BFC_41D0_26D5182A67EB.label = model 6
model_DEC40BD2_CEB7_240C_41DE_802120F41452.label = model 7
model_13B78DD5_D1AF_D3D6_41E7_BE40229DB10E.label = model 8
model_0F788485_D1B3_D036_41EA_B5BC2D111DBC.label = model 9
video_B0D612DF_D2F7_42FA_41D2_70846C85EADE.label = test
video_EF05EB6F_E1EA_B1F9_41ED_D65675C879A4.label = wideo 1
video_EF101AFA_E1E9_90D8_41E1_912A02BF0DC4.label = wideo 10
video_EF0E3AED_E1F9_90F9_41E0_AF9BDF5DB167.label = wideo 2
video_EF0EE5EF_E1F6_B0F9_41ED_29C7478E4C02.label = wideo 3
video_EF0F0603_E1F7_7328_41EA_F7B328016404.label = wideo 4
video_EF0F913C_E1F6_9158_41D7_8084DA55AE0B.label = wideo 5
video_EF0FADF1_E1F6_B0E8_41D3_DFB3BE223834.label = wideo 6
video_EF0FC652_E1F6_F328_41E9_1A546552409B.label = wideo 7
video_EF0FE0ED_E1F6_B0F8_41E9_BCB8307F828B.label = wideo 8
video_EF0FFC65_E1F6_97E8_41D8_2B58A488B523.label = wideo 9
### Video
videolevel_5F2DE219_7310_B4F0_41D2_CF42502B4318.url = media/video_0E1D3004_140E_2ABC_4195_CEE1793C1F30_pl.mp4
videolevel_5F2DE219_7310_B4F0_41D2_CF42502B4318.posterURL = media/video_0E1D3004_140E_2ABC_4195_CEE1793C1F30_poster_pl.jpg
videolevel_5F2FE239_7310_B530_41BF_3B867180AD5D.url = media/video_0E1D35F0_140E_1554_4193_2073F68E5C8F_pl.mp4
videolevel_5F2FE239_7310_B530_41BF_3B867180AD5D.posterURL = media/video_0E1D35F0_140E_1554_4193_2073F68E5C8F_poster_pl.jpg
videolevel_5F0E87CF_7310_BB50_41B3_7A62DB56B60D.url = media/video_0E1D3ADA_140E_1F54_41A1_43FEA592256E_pl.mp4
videolevel_5F0E87CF_7310_BB50_41B3_7A62DB56B60D.posterURL = media/video_0E1D3ADA_140E_1F54_41A1_43FEA592256E_poster_pl.jpg
videolevel_5F32731F_7310_B4F0_417F_049197529629.url = media/video_0E1D3FFE_140E_154C_41A9_33D73EE6460D_pl.mp4
videolevel_5F32731F_7310_B4F0_417F_049197529629.posterURL = media/video_0E1D3FFE_140E_154C_41A9_33D73EE6460D_poster_pl.jpg
videolevel_5F29B25A_7310_B570_41DB_77DF023F1DB6.url = media/video_0E1D4571_140E_7554_4187_36CAC840CF7F_pl.mp4
videolevel_5F29B25A_7310_B570_41DB_77DF023F1DB6.posterURL = media/video_0E1D4571_140E_7554_4187_36CAC840CF7F_poster_pl.jpg
videolevel_5F2B727A_7310_B530_41C8_281638BAC3FD.url = media/video_0E1D4AC8_140E_7FB4_41A6_A979C180C05E_pl.mp4
videolevel_5F2B727A_7310_B530_41C8_281638BAC3FD.posterURL = media/video_0E1D4AC8_140E_7FB4_41A6_A979C180C05E_poster_pl.jpg
videolevel_5F35B29A_7310_B5F0_41D8_EA6AE66C13B3.url = media/video_0E1D501B_140E_6AD4_4185_3252A7A5E55E_pl.mp4
videolevel_5F35B29A_7310_B5F0_41D8_EA6AE66C13B3.posterURL = media/video_0E1D501B_140E_6AD4_4185_3252A7A5E55E_poster_pl.jpg
videolevel_5F3712BC_7310_B530_41CF_11886AA436D6.url = media/video_0E1D55BE_140E_15CC_41AB_BF3E4DE8E5F1_pl.mp4
videolevel_5F3712BC_7310_B530_41CF_11886AA436D6.posterURL = media/video_0E1D55BE_140E_15CC_41AB_BF3E4DE8E5F1_poster_pl.jpg
videolevel_5F3122DD_7310_B570_41DB_262C1985E809.url = media/video_0E1D5B3F_140E_1ECC_41A5_F7DACAD9CA09_pl.mp4
videolevel_5F3122DD_7310_B570_41DB_262C1985E809.posterURL = media/video_0E1D5B3F_140E_1ECC_41A5_F7DACAD9CA09_poster_pl.jpg
videolevel_5F3C0340_7310_BB50_41A1_E1E2FCE30C20.url = media/video_0E88C91F_17DC_13EF_41A4_6D74375EBB94_pl.mp4
videolevel_5F3C0340_7310_BB50_41A1_E1E2FCE30C20.posterURL = media/video_0E88C91F_17DC_13EF_41A4_6D74375EBB94_poster_pl.jpg
videolevel_58DD1EEA_7310_AD50_41C5_02DD37B7ACD9.url = media/video_B0D612DF_D2F7_42FA_41D2_70846C85EADE_pl.mp4
videolevel_58DD1EEA_7310_AD50_41C5_02DD37B7ACD9.posterURL = media/video_B0D612DF_D2F7_42FA_41D2_70846C85EADE_poster_pl.jpg
videolevel_5F244095_7310_B5F0_41DA_4A5FB573EE93.url = media/video_EF05EB6F_E1EA_B1F9_41ED_D65675C879A4_pl.mp4
videolevel_5F244095_7310_B5F0_41DA_4A5FB573EE93.posterURL = media/video_EF05EB6F_E1EA_B1F9_41ED_D65675C879A4_poster_pl.jpg
videolevel_5F27F0B7_7310_B530_4188_CFD18E3A41C2.url = media/video_EF0E3AED_E1F9_90F9_41E0_AF9BDF5DB167_pl.mp4
videolevel_5F27F0B7_7310_B530_4188_CFD18E3A41C2.posterURL = media/video_EF0E3AED_E1F9_90F9_41E0_AF9BDF5DB167_poster_pl.jpg
videolevel_5F2700D8_7310_B570_41CE_C70D57CE108F.url = media/video_EF0EE5EF_E1F6_B0F9_41ED_29C7478E4C02_pl.mp4
videolevel_5F2700D8_7310_B570_41CE_C70D57CE108F.posterURL = media/video_EF0EE5EF_E1F6_B0F9_41ED_29C7478E4C02_poster_pl.jpg
videolevel_5F26E0F8_7310_B530_41B4_6A20F68BE3EE.url = media/video_EF0F0603_E1F7_7328_41EA_F7B328016404_pl.mp4
videolevel_5F26E0F8_7310_B530_41B4_6A20F68BE3EE.posterURL = media/video_EF0F0603_E1F7_7328_41EA_F7B328016404_poster_pl.jpg
videolevel_5F26711B_7310_B4F0_41DB_32945896689D.url = media/video_EF0F913C_E1F6_9158_41D7_8084DA55AE0B_pl.mp4
videolevel_5F26711B_7310_B4F0_41DB_32945896689D.posterURL = media/video_EF0F913C_E1F6_9158_41D7_8084DA55AE0B_poster_pl.jpg
videolevel_5F21B14C_7310_B751_4187_45DF5CBA4476.url = media/video_EF0FADF1_E1F6_B0E8_41D3_DFB3BE223834_pl.mp4
videolevel_5F21B14C_7310_B751_4187_45DF5CBA4476.posterURL = media/video_EF0FADF1_E1F6_B0E8_41D3_DFB3BE223834_poster_pl.jpg
videolevel_5F21316D_7310_B750_41D1_8588609CE425.url = media/video_EF0FC652_E1F6_F328_41E9_1A546552409B_pl.mp4
videolevel_5F21316D_7310_B750_41D1_8588609CE425.posterURL = media/video_EF0FC652_E1F6_F328_41E9_1A546552409B_poster_pl.jpg
videolevel_5F20518E_7310_B7D0_41C1_82CCA919F463.url = media/video_EF0FE0ED_E1F6_B0F8_41E9_BCB8307F828B_pl.mp4
videolevel_5F20518E_7310_B7D0_41C1_82CCA919F463.posterURL = media/video_EF0FE0ED_E1F6_B0F8_41E9_BCB8307F828B_poster_pl.jpg
videolevel_5F23F1B0_7310_B730_41CA_A4D4657727F4.url = media/video_EF0FFC65_E1F6_97E8_41D8_2B58A488B523_pl.mp4
videolevel_5F23F1B0_7310_B730_41CA_A4D4657727F4.posterURL = media/video_EF0FFC65_E1F6_97E8_41D8_2B58A488B523_poster_pl.jpg
videolevel_5F2311D1_7310_B770_41DB_4D324DD9538F.url = media/video_EF101AFA_E1E9_90D8_41E1_912A02BF0DC4_pl.mp4
videolevel_5F2311D1_7310_B770_41DB_4D324DD9538F.posterURL = media/video_EF101AFA_E1E9_90D8_41E1_912A02BF0DC4_poster_pl.jpg
### Video Subtitles
## Right Click Menu
### Text
menuItem_638C51D5_18D4_3273_41B3_A8E82B752DC7.label = RamMultimedia sp. z o.o.
menuItem_61E3D24E_18D4_3651_41B2_7F178EB72D0D.label = Realizacja: spacer360.pl
menuItem_EEC8F8AE_E07A_9F7B_41B5_734736C1BEC6.label = Skupuj link odsyłający
## Skin
### Image
Image_0009B736_17D4_1E31_41B4_44435090FE7E_mobile.url = skin/Image_0009B736_17D4_1E31_41B4_44435090FE7E_mobile_pl.png
Image_0009B736_17D4_1E31_41B4_44435090FE7E.url = skin/Image_0009B736_17D4_1E31_41B4_44435090FE7E_pl.png
Image_000BE736_17D4_1E31_41B7_913145479526_mobile.url = skin/Image_000BE736_17D4_1E31_41B7_913145479526_mobile_pl.png
Image_000BE736_17D4_1E31_41B7_913145479526.url = skin/Image_000BE736_17D4_1E31_41B7_913145479526_pl.png
Image_000F8736_17D4_1E31_41A8_AADA346C44F8_mobile.url = skin/Image_000F8736_17D4_1E31_41A8_AADA346C44F8_mobile_pl.png
Image_000F8736_17D4_1E31_41A8_AADA346C44F8.url = skin/Image_000F8736_17D4_1E31_41A8_AADA346C44F8_pl.png
Image_0038D741_17D4_1E53_41A2_05D5BF2F838D_mobile.url = skin/Image_0038D741_17D4_1E53_41A2_05D5BF2F838D_mobile_pl.png
Image_0038D741_17D4_1E53_41A2_05D5BF2F838D.url = skin/Image_0038D741_17D4_1E53_41A2_05D5BF2F838D_pl.png
Image_003ED73F_17D4_1E2F_412C_D3FA675BA568_mobile.url = skin/Image_003ED73F_17D4_1E2F_412C_D3FA675BA568_mobile_pl.png
Image_003ED73F_17D4_1E2F_412C_D3FA675BA568.url = skin/Image_003ED73F_17D4_1E2F_412C_D3FA675BA568_pl.png
Image_003EF73F_17D4_1E2F_41A6_EA691428AD2B_mobile.url = skin/Image_003EF73F_17D4_1E2F_41A6_EA691428AD2B_mobile_pl.png
Image_003EF73F_17D4_1E2F_41A6_EA691428AD2B.url = skin/Image_003EF73F_17D4_1E2F_41A6_EA691428AD2B_pl.png
Image_084CC0B8_1C0E_7070_416F_B4CB8FE16692_mobile.url = skin/Image_084CC0B8_1C0E_7070_416F_B4CB8FE16692_mobile_pl.png
Image_084CC0B8_1C0E_7070_416F_B4CB8FE16692.url = skin/Image_084CC0B8_1C0E_7070_416F_B4CB8FE16692_pl.png
Image_0CF3D6C1_141A_17B4_41A5_8FA0A0D75177_mobile.url = skin/Image_0CF3D6C1_141A_17B4_41A5_8FA0A0D75177_mobile_pl.png
Image_0CF3D6C1_141A_17B4_41A5_8FA0A0D75177.url = skin/Image_0CF3D6C1_141A_17B4_41A5_8FA0A0D75177_pl.png
Image_0CF3D6C7_141A_17BC_4180_3FEC1DEF16D1_mobile.url = skin/Image_0CF3D6C7_141A_17BC_4180_3FEC1DEF16D1_mobile_pl.png
Image_0CF3D6C7_141A_17BC_4180_3FEC1DEF16D1.url = skin/Image_0CF3D6C7_141A_17BC_4180_3FEC1DEF16D1_pl.png
Image_0CF3D6C8_141A_17B4_4194_E86C66AA8F60_mobile.url = skin/Image_0CF3D6C8_141A_17B4_4194_E86C66AA8F60_mobile_pl.png
Image_0CF3D6C8_141A_17B4_4194_E86C66AA8F60.url = skin/Image_0CF3D6C8_141A_17B4_4194_E86C66AA8F60_pl.png
Image_0CF3D6CA_141A_17B4_4198_25089CA4A9EF_mobile.url = skin/Image_0CF3D6CA_141A_17B4_4198_25089CA4A9EF_mobile_pl.png
Image_0CF3D6CA_141A_17B4_4198_25089CA4A9EF.url = skin/Image_0CF3D6CA_141A_17B4_4198_25089CA4A9EF_pl.png
Image_0CF3D6CA_141A_17B4_4199_59EFD8A78214_mobile.url = skin/Image_0CF3D6CA_141A_17B4_4199_59EFD8A78214_mobile_pl.png
Image_0CF3D6CA_141A_17B4_4199_59EFD8A78214.url = skin/Image_0CF3D6CA_141A_17B4_4199_59EFD8A78214_pl.png
Image_0CF3D6CB_141A_17B4_41A2_42F1ED84D813_mobile.url = skin/Image_0CF3D6CB_141A_17B4_41A2_42F1ED84D813_mobile_pl.png
Image_0CF3D6CB_141A_17B4_41A2_42F1ED84D813.url = skin/Image_0CF3D6CB_141A_17B4_41A2_42F1ED84D813_pl.png
Image_0CF3D6CC_141A_174C_4173_AABA8F7C4D90_mobile.url = skin/Image_0CF3D6CC_141A_174C_4173_AABA8F7C4D90_mobile_pl.png
Image_0CF3D6CC_141A_174C_4173_AABA8F7C4D90.url = skin/Image_0CF3D6CC_141A_174C_4173_AABA8F7C4D90_pl.png
Image_0CF3D6CD_141A_174C_4197_65FD85B07835_mobile.url = skin/Image_0CF3D6CD_141A_174C_4197_65FD85B07835_mobile_pl.png
Image_0CF3D6CD_141A_174C_4197_65FD85B07835.url = skin/Image_0CF3D6CD_141A_174C_4197_65FD85B07835_pl.png
Image_0D6EB1EC_140A_2D4C_4190_7C8C0DD8FA3F_mobile.url = skin/Image_0D6EB1EC_140A_2D4C_4190_7C8C0DD8FA3F_mobile_pl.png
Image_0D6EB1EC_140A_2D4C_4190_7C8C0DD8FA3F.url = skin/Image_0D6EB1EC_140A_2D4C_4190_7C8C0DD8FA3F_pl.png
Image_0D6EB1EC_140A_2D4C_4192_9F88752CBC68_mobile.url = skin/Image_0D6EB1EC_140A_2D4C_4192_9F88752CBC68_mobile_pl.png
Image_0D6EB1EC_140A_2D4C_4192_9F88752CBC68.url = skin/Image_0D6EB1EC_140A_2D4C_4192_9F88752CBC68_pl.png
Image_0D6EB1EC_140A_2D4C_41A8_6FB0659763A4_mobile.url = skin/Image_0D6EB1EC_140A_2D4C_41A8_6FB0659763A4_mobile_pl.png
Image_0D6EB1EC_140A_2D4C_41A8_6FB0659763A4.url = skin/Image_0D6EB1EC_140A_2D4C_41A8_6FB0659763A4_pl.png
Image_0D6EB1EE_140A_2D4C_41A7_F055C5E41D98_mobile.url = skin/Image_0D6EB1EE_140A_2D4C_41A7_F055C5E41D98_mobile_pl.png
Image_0D6EB1EE_140A_2D4C_41A7_F055C5E41D98.url = skin/Image_0D6EB1EE_140A_2D4C_41A7_F055C5E41D98_pl.png
Image_0D6EB1EF_140A_2D4C_419C_13351BAA9D33_mobile.url = skin/Image_0D6EB1EF_140A_2D4C_419C_13351BAA9D33_mobile_pl.png
Image_0D6EB1EF_140A_2D4C_419C_13351BAA9D33.url = skin/Image_0D6EB1EF_140A_2D4C_419C_13351BAA9D33_pl.png
Image_0D6EB1F0_140A_2D54_41A8_24B0231D7C52_mobile.url = skin/Image_0D6EB1F0_140A_2D54_41A8_24B0231D7C52_mobile_pl.png
Image_0D6EB1F0_140A_2D54_41A8_24B0231D7C52.url = skin/Image_0D6EB1F0_140A_2D54_41A8_24B0231D7C52_pl.png
Image_0D898592_14F6_F5D4_4165_EFF32BDC91CD_mobile.url = skin/Image_0D898592_14F6_F5D4_4165_EFF32BDC91CD_mobile_pl.png
Image_0D898592_14F6_F5D4_4165_EFF32BDC91CD.url = skin/Image_0D898592_14F6_F5D4_4165_EFF32BDC91CD_pl.png
Image_0D898592_14F6_F5D4_418F_B8253D9562CB_mobile.url = skin/Image_0D898592_14F6_F5D4_418F_B8253D9562CB_mobile_pl.png
Image_0D898592_14F6_F5D4_418F_B8253D9562CB.url = skin/Image_0D898592_14F6_F5D4_418F_B8253D9562CB_pl.png
Image_0D898592_14F6_F5D4_41A4_A170419AA2CE_mobile.url = skin/Image_0D898592_14F6_F5D4_41A4_A170419AA2CE_mobile_pl.png
Image_0D898592_14F6_F5D4_41A4_A170419AA2CE.url = skin/Image_0D898592_14F6_F5D4_41A4_A170419AA2CE_pl.png
Image_0D898594_14F6_F5DC_416C_9626B0DD1EFE_mobile.url = skin/Image_0D898594_14F6_F5DC_416C_9626B0DD1EFE_mobile_pl.png
Image_0D898594_14F6_F5DC_416C_9626B0DD1EFE.url = skin/Image_0D898594_14F6_F5DC_416C_9626B0DD1EFE_pl.png
Image_0D898595_14F6_F5DC_41A8_409F2AC48429_mobile.url = skin/Image_0D898595_14F6_F5DC_41A8_409F2AC48429_mobile_pl.png
Image_0D898595_14F6_F5DC_41A8_409F2AC48429.url = skin/Image_0D898595_14F6_F5DC_41A8_409F2AC48429_pl.png
Image_0D898596_14F6_F5DC_419F_23F5C35798E1_mobile.url = skin/Image_0D898596_14F6_F5DC_419F_23F5C35798E1_mobile_pl.png
Image_0D898596_14F6_F5DC_419F_23F5C35798E1.url = skin/Image_0D898596_14F6_F5DC_419F_23F5C35798E1_pl.png
Image_0DE1C88E_1436_7BCC_419D_C1B83F3D78EC_mobile.url = skin/Image_0DE1C88E_1436_7BCC_419D_C1B83F3D78EC_mobile_pl.png
Image_0DE1C88E_1436_7BCC_419D_C1B83F3D78EC.url = skin/Image_0DE1C88E_1436_7BCC_419D_C1B83F3D78EC_pl.png
Image_0DE1C88E_1436_7BCC_41A3_B536A4B7F426_mobile.url = skin/Image_0DE1C88E_1436_7BCC_41A3_B536A4B7F426_mobile_pl.png
Image_0DE1C88E_1436_7BCC_41A3_B536A4B7F426.url = skin/Image_0DE1C88E_1436_7BCC_41A3_B536A4B7F426_pl.png
Image_0DE1C88F_1436_7BCC_415F_D1CC64BE4666_mobile.url = skin/Image_0DE1C88F_1436_7BCC_415F_D1CC64BE4666_mobile_pl.png
Image_0DE1C88F_1436_7BCC_415F_D1CC64BE4666.url = skin/Image_0DE1C88F_1436_7BCC_415F_D1CC64BE4666_pl.png
Image_0DE1C890_1436_7BD4_41A5_41727B1FC478_mobile.url = skin/Image_0DE1C890_1436_7BD4_41A5_41727B1FC478_mobile_pl.png
Image_0DE1C890_1436_7BD4_41A5_41727B1FC478.url = skin/Image_0DE1C890_1436_7BD4_41A5_41727B1FC478_pl.png
Image_0DE1C891_1436_7BD4_4186_D99CEB1B266F_mobile.url = skin/Image_0DE1C891_1436_7BD4_4186_D99CEB1B266F_mobile_pl.png
Image_0DE1C891_1436_7BD4_4186_D99CEB1B266F.url = skin/Image_0DE1C891_1436_7BD4_4186_D99CEB1B266F_pl.png
Image_0DE1C891_1436_7BD4_4197_2D4FCCCC925F_mobile.url = skin/Image_0DE1C891_1436_7BD4_4197_2D4FCCCC925F_mobile_pl.png
Image_0DE1C891_1436_7BD4_4197_2D4FCCCC925F.url = skin/Image_0DE1C891_1436_7BD4_4197_2D4FCCCC925F_pl.png
Image_0DE1C893_1436_7BD4_41A7_56FC34FF8DC1_mobile.url = skin/Image_0DE1C893_1436_7BD4_41A7_56FC34FF8DC1_mobile_pl.png
Image_0DE1C893_1436_7BD4_41A7_56FC34FF8DC1.url = skin/Image_0DE1C893_1436_7BD4_41A7_56FC34FF8DC1_pl.png
Image_0DE1C894_1436_7BDC_41AA_C331E2D36834_mobile.url = skin/Image_0DE1C894_1436_7BDC_41AA_C331E2D36834_mobile_pl.png
Image_0DE1C894_1436_7BDC_41AA_C331E2D36834.url = skin/Image_0DE1C894_1436_7BDC_41AA_C331E2D36834_pl.png
Image_0E17CF14_141A_76DC_419A_63A392C9EF3D_mobile.url = skin/Image_0E17CF14_141A_76DC_419A_63A392C9EF3D_mobile_pl.png
Image_0E17CF14_141A_76DC_419A_63A392C9EF3D.url = skin/Image_0E17CF14_141A_76DC_419A_63A392C9EF3D_pl.png
Image_0E17CF14_141A_76DC_419C_B4489700F30D_mobile.url = skin/Image_0E17CF14_141A_76DC_419C_B4489700F30D_mobile_pl.png
Image_0E17CF14_141A_76DC_419C_B4489700F30D.url = skin/Image_0E17CF14_141A_76DC_419C_B4489700F30D_pl.png
Image_0E17CF14_141A_76DC_41A3_807261061BF8_mobile.url = skin/Image_0E17CF14_141A_76DC_41A3_807261061BF8_mobile_pl.png
Image_0E17CF14_141A_76DC_41A3_807261061BF8.url = skin/Image_0E17CF14_141A_76DC_41A3_807261061BF8_pl.png
Image_0E17CF16_141A_76DC_418C_C099D9263CEC_mobile.url = skin/Image_0E17CF16_141A_76DC_418C_C099D9263CEC_mobile_pl.png
Image_0E17CF16_141A_76DC_418C_C099D9263CEC.url = skin/Image_0E17CF16_141A_76DC_418C_C099D9263CEC_pl.png
Image_0E17CF16_141A_76DC_418D_E6C18D784A74_mobile.url = skin/Image_0E17CF16_141A_76DC_418D_E6C18D784A74_mobile_pl.png
Image_0E17CF16_141A_76DC_418D_E6C18D784A74.url = skin/Image_0E17CF16_141A_76DC_418D_E6C18D784A74_pl.png
Image_0E17CF18_141A_76D4_4193_E6E3163542A6_mobile.url = skin/Image_0E17CF18_141A_76D4_4193_E6E3163542A6_mobile_pl.png
Image_0E17CF18_141A_76D4_4193_E6E3163542A6.url = skin/Image_0E17CF18_141A_76D4_4193_E6E3163542A6_pl.png
Image_169BFB5E_340A_1678_418E_0D9ED50FCA8B_mobile.url = skin/Image_169BFB5E_340A_1678_418E_0D9ED50FCA8B_mobile_pl.png
Image_169BFB5E_340A_1678_418E_0D9ED50FCA8B.url = skin/Image_169BFB5E_340A_1678_418E_0D9ED50FCA8B_pl.png
Image_169BFB5E_340A_1678_4196_4DD3659C87B1_mobile.url = skin/Image_169BFB5E_340A_1678_4196_4DD3659C87B1_mobile_pl.png
Image_169BFB5E_340A_1678_4196_4DD3659C87B1.url = skin/Image_169BFB5E_340A_1678_4196_4DD3659C87B1_pl.png
Image_169BFB5F_340A_1678_41A3_CD5ED32E6711_mobile.url = skin/Image_169BFB5F_340A_1678_41A3_CD5ED32E6711_mobile_pl.png
Image_169BFB5F_340A_1678_41A3_CD5ED32E6711.url = skin/Image_169BFB5F_340A_1678_41A3_CD5ED32E6711_pl.png
Image_169BFB61_340A_1648_4173_4AA3198545A4_mobile.url = skin/Image_169BFB61_340A_1648_4173_4AA3198545A4_mobile_pl.png
Image_169BFB61_340A_1648_4173_4AA3198545A4.url = skin/Image_169BFB61_340A_1648_4173_4AA3198545A4_pl.png
Image_169BFB62_340A_1648_4198_1670D6FCAA32_mobile.url = skin/Image_169BFB62_340A_1648_4198_1670D6FCAA32_mobile_pl.png
Image_169BFB62_340A_1648_4198_1670D6FCAA32.url = skin/Image_169BFB62_340A_1648_4198_1670D6FCAA32_pl.png
Image_169BFB63_340A_1648_419D_D7247C6242B1_mobile.url = skin/Image_169BFB63_340A_1648_419D_D7247C6242B1_mobile_pl.png
Image_169BFB63_340A_1648_419D_D7247C6242B1.url = skin/Image_169BFB63_340A_1648_419D_D7247C6242B1_pl.png
Image_16CBEE14_340A_31C8_4197_B1A4408A0EFE_mobile.url = skin/Image_16CBEE14_340A_31C8_4197_B1A4408A0EFE_mobile_pl.png
Image_16CBEE14_340A_31C8_4197_B1A4408A0EFE.url = skin/Image_16CBEE14_340A_31C8_4197_B1A4408A0EFE_pl.png
Image_16CBEE14_340A_31C8_41A4_1780C5A56422_mobile.url = skin/Image_16CBEE14_340A_31C8_41A4_1780C5A56422_mobile_pl.png
Image_16CBEE14_340A_31C8_41A4_1780C5A56422.url = skin/Image_16CBEE14_340A_31C8_41A4_1780C5A56422_pl.png
Image_16CBEE14_340A_31C8_41B4_5EC3AE74E76A_mobile.url = skin/Image_16CBEE14_340A_31C8_41B4_5EC3AE74E76A_mobile_pl.png
Image_16CBEE14_340A_31C8_41B4_5EC3AE74E76A.url = skin/Image_16CBEE14_340A_31C8_41B4_5EC3AE74E76A_pl.png
Image_16CBEE16_340A_31C8_41B1_48477C20BB0E_mobile.url = skin/Image_16CBEE16_340A_31C8_41B1_48477C20BB0E_mobile_pl.png
Image_16CBEE16_340A_31C8_41B1_48477C20BB0E.url = skin/Image_16CBEE16_340A_31C8_41B1_48477C20BB0E_pl.png
Image_16CBEE16_340A_31C8_41B2_B47673B38224_mobile.url = skin/Image_16CBEE16_340A_31C8_41B2_B47673B38224_mobile_pl.png
Image_16CBEE16_340A_31C8_41B2_B47673B38224.url = skin/Image_16CBEE16_340A_31C8_41B2_B47673B38224_pl.png
Image_16CBEE18_340A_31F8_417A_6B82513A0064_mobile.url = skin/Image_16CBEE18_340A_31F8_417A_6B82513A0064_mobile_pl.png
Image_16CBEE18_340A_31F8_417A_6B82513A0064.url = skin/Image_16CBEE18_340A_31F8_417A_6B82513A0064_pl.png
Image_16DCF707_340E_1FC8_41B1_FA22E1D51254_mobile.url = skin/Image_16DCF707_340E_1FC8_41B1_FA22E1D51254_mobile_pl.png
Image_16DCF707_340E_1FC8_41B1_FA22E1D51254.url = skin/Image_16DCF707_340E_1FC8_41B1_FA22E1D51254_pl.png
Image_16DCF707_340E_1FC8_41B6_C7FDA8DCDC42_mobile.url = skin/Image_16DCF707_340E_1FC8_41B6_C7FDA8DCDC42_mobile_pl.png
Image_16DCF707_340E_1FC8_41B6_C7FDA8DCDC42.url = skin/Image_16DCF707_340E_1FC8_41B6_C7FDA8DCDC42_pl.png
Image_16DCF708_340E_1FD8_41AD_B9C393883CFF_mobile.url = skin/Image_16DCF708_340E_1FD8_41AD_B9C393883CFF_mobile_pl.png
Image_16DCF708_340E_1FD8_41AD_B9C393883CFF.url = skin/Image_16DCF708_340E_1FD8_41AD_B9C393883CFF_pl.png
Image_16DCF70A_340E_1FD8_41AE_F2E9D305B2F0_mobile.url = skin/Image_16DCF70A_340E_1FD8_41AE_F2E9D305B2F0_mobile_pl.png
Image_16DCF70A_340E_1FD8_41AE_F2E9D305B2F0.url = skin/Image_16DCF70A_340E_1FD8_41AE_F2E9D305B2F0_pl.png
Image_16DCF70B_340E_1FD8_4169_7003574AFAE8_mobile.url = skin/Image_16DCF70B_340E_1FD8_4169_7003574AFAE8_mobile_pl.png
Image_16DCF70B_340E_1FD8_4169_7003574AFAE8.url = skin/Image_16DCF70B_340E_1FD8_4169_7003574AFAE8_pl.png
Image_16DCF70B_340E_1FD8_41B3_A4532B75EC93_mobile.url = skin/Image_16DCF70B_340E_1FD8_41B3_A4532B75EC93_mobile_pl.png
Image_16DCF70B_340E_1FD8_41B3_A4532B75EC93.url = skin/Image_16DCF70B_340E_1FD8_41B3_A4532B75EC93_pl.png
Image_16DCF70D_340E_1FD8_419C_6E80B92C2B19_mobile.url = skin/Image_16DCF70D_340E_1FD8_419C_6E80B92C2B19_mobile_pl.png
Image_16DCF70D_340E_1FD8_419C_6E80B92C2B19.url = skin/Image_16DCF70D_340E_1FD8_419C_6E80B92C2B19_pl.png
Image_16DCF70D_340E_1FDB_4192_D6FB2B7D5956_mobile.url = skin/Image_16DCF70D_340E_1FDB_4192_D6FB2B7D5956_mobile_pl.png
Image_16DCF70D_340E_1FDB_4192_D6FB2B7D5956.url = skin/Image_16DCF70D_340E_1FDB_4192_D6FB2B7D5956_pl.png
Image_16E5FA0A_343E_11D8_41B5_AE910CA24768_mobile.url = skin/Image_16E5FA0A_343E_11D8_41B5_AE910CA24768_mobile_pl.png
Image_16E5FA0A_343E_11D8_41B5_AE910CA24768.url = skin/Image_16E5FA0A_343E_11D8_41B5_AE910CA24768_pl.png
Image_16F51185_341E_12CB_4186_FDF7158E4733_mobile.url = skin/Image_16F51185_341E_12CB_4186_FDF7158E4733_mobile_pl.png
Image_16F51185_341E_12CB_4186_FDF7158E4733.url = skin/Image_16F51185_341E_12CB_4186_FDF7158E4733_pl.png
Image_16F51185_341E_12CB_41AD_485E707AC859_mobile.url = skin/Image_16F51185_341E_12CB_41AD_485E707AC859_mobile_pl.png
Image_16F51185_341E_12CB_41AD_485E707AC859.url = skin/Image_16F51185_341E_12CB_41AD_485E707AC859_pl.png
Image_16F51185_341E_12CB_41AE_67FDB7BB9637_mobile.url = skin/Image_16F51185_341E_12CB_41AE_67FDB7BB9637_mobile_pl.png
Image_16F51185_341E_12CB_41AE_67FDB7BB9637.url = skin/Image_16F51185_341E_12CB_41AE_67FDB7BB9637_pl.png
Image_16F51187_341E_12D7_4186_9F3F9821BC70_mobile.url = skin/Image_16F51187_341E_12D7_4186_9F3F9821BC70_mobile_pl.png
Image_16F51187_341E_12D7_4186_9F3F9821BC70.url = skin/Image_16F51187_341E_12D7_4186_9F3F9821BC70_pl.png
Image_16F51187_341E_12D7_418A_6809522E4DFE_mobile.url = skin/Image_16F51187_341E_12D7_418A_6809522E4DFE_mobile_pl.png
Image_16F51187_341E_12D7_418A_6809522E4DFE.url = skin/Image_16F51187_341E_12D7_418A_6809522E4DFE_pl.png
Image_16F51189_341E_12DB_419F_CBEEB9B222C3_mobile.url = skin/Image_16F51189_341E_12DB_419F_CBEEB9B222C3_mobile_pl.png
Image_16F51189_341E_12DB_419F_CBEEB9B222C3.url = skin/Image_16F51189_341E_12DB_419F_CBEEB9B222C3_pl.png
Image_172322D7_343A_3648_416B_5BF89B89C02B_mobile.url = skin/Image_172322D7_343A_3648_416B_5BF89B89C02B_mobile_pl.png
Image_172322D7_343A_3648_416B_5BF89B89C02B.url = skin/Image_172322D7_343A_3648_416B_5BF89B89C02B_pl.png
Image_172322D8_343A_3678_418D_4FE28016FA14_mobile.url = skin/Image_172322D8_343A_3678_418D_4FE28016FA14_mobile_pl.png
Image_172322D8_343A_3678_418D_4FE28016FA14.url = skin/Image_172322D8_343A_3678_418D_4FE28016FA14_pl.png
Image_172322D8_343A_3678_41A4_A14602EFB759_mobile.url = skin/Image_172322D8_343A_3678_41A4_A14602EFB759_mobile_pl.png
Image_172322D8_343A_3678_41A4_A14602EFB759.url = skin/Image_172322D8_343A_3678_41A4_A14602EFB759_pl.png
Image_172322DA_343A_3678_419E_269D0FC88AFD_mobile.url = skin/Image_172322DA_343A_3678_419E_269D0FC88AFD_mobile_pl.png
Image_172322DA_343A_3678_419E_269D0FC88AFD.url = skin/Image_172322DA_343A_3678_419E_269D0FC88AFD_pl.png
Image_172322DA_343A_3678_41A7_E34785A96A89_mobile.url = skin/Image_172322DA_343A_3678_41A7_E34785A96A89_mobile_pl.png
Image_172322DA_343A_3678_41A7_E34785A96A89.url = skin/Image_172322DA_343A_3678_41A7_E34785A96A89_pl.png
Image_172322DC_343A_3678_41AA_4BF5C8724E87_mobile.url = skin/Image_172322DC_343A_3678_41AA_4BF5C8724E87_mobile_pl.png
Image_172322DC_343A_3678_41AA_4BF5C8724E87.url = skin/Image_172322DC_343A_3678_41AA_4BF5C8724E87_pl.png
Image_174E5F75_340A_0E4B_4178_FF3BD1B378D1_mobile.url = skin/Image_174E5F75_340A_0E4B_4178_FF3BD1B378D1_mobile_pl.png
Image_174E5F75_340A_0E4B_4178_FF3BD1B378D1.url = skin/Image_174E5F75_340A_0E4B_4178_FF3BD1B378D1_pl.png
Image_174E5F75_340A_0E4B_41A0_47CFCC0FD188_mobile.url = skin/Image_174E5F75_340A_0E4B_41A0_47CFCC0FD188_mobile_pl.png
Image_174E5F75_340A_0E4B_41A0_47CFCC0FD188.url = skin/Image_174E5F75_340A_0E4B_41A0_47CFCC0FD188_pl.png
Image_174E5F75_340A_0E4B_41B0_AEEB07B936AB_mobile.url = skin/Image_174E5F75_340A_0E4B_41B0_AEEB07B936AB_mobile_pl.png
Image_174E5F75_340A_0E4B_41B0_AEEB07B936AB.url = skin/Image_174E5F75_340A_0E4B_41B0_AEEB07B936AB_pl.png
Image_174E5F77_340A_0E37_41AE_F39CE0EF53A0_mobile.url = skin/Image_174E5F77_340A_0E37_41AE_F39CE0EF53A0_mobile_pl.png
Image_174E5F77_340A_0E37_41AE_F39CE0EF53A0.url = skin/Image_174E5F77_340A_0E37_41AE_F39CE0EF53A0_pl.png
Image_174E5F77_340A_0E37_41B0_CCF1F110E81F_mobile.url = skin/Image_174E5F77_340A_0E37_41B0_CCF1F110E81F_mobile_pl.png
Image_174E5F77_340A_0E37_41B0_CCF1F110E81F.url = skin/Image_174E5F77_340A_0E37_41B0_CCF1F110E81F_pl.png
Image_174E5F79_340A_0E3B_41A4_5405F1B2069D_mobile.url = skin/Image_174E5F79_340A_0E3B_41A4_5405F1B2069D_mobile_pl.png
Image_174E5F79_340A_0E3B_41A4_5405F1B2069D.url = skin/Image_174E5F79_340A_0E3B_41A4_5405F1B2069D_pl.png
Image_32EFF466_17EC_1251_419F_E15136B2B01B_mobile.url = skin/Image_32EFF466_17EC_1251_419F_E15136B2B01B_mobile_pl.png
Image_32EFF466_17EC_1251_419F_E15136B2B01B.url = skin/Image_32EFF466_17EC_1251_419F_E15136B2B01B_pl.png
Image_45D0F918_186C_33F1_41A1_FBCEC6E607D6_mobile.url = skin/Image_45D0F918_186C_33F1_41A1_FBCEC6E607D6_mobile_pl.png
Image_45D0F918_186C_33F1_41A1_FBCEC6E607D6.url = skin/Image_45D0F918_186C_33F1_41A1_FBCEC6E607D6_pl.png
Image_45EC5913_186C_33F7_419E_91F965251564_mobile.url = skin/Image_45EC5913_186C_33F7_419E_91F965251564_mobile_pl.png
Image_45EC5913_186C_33F7_419E_91F965251564.url = skin/Image_45EC5913_186C_33F7_419E_91F965251564_pl.png
Image_45EC9913_186C_33F7_41B3_7EB9C3720B1A_mobile.url = skin/Image_45EC9913_186C_33F7_41B3_7EB9C3720B1A_mobile_pl.png
Image_45EC9913_186C_33F7_41B3_7EB9C3720B1A.url = skin/Image_45EC9913_186C_33F7_41B3_7EB9C3720B1A_pl.png
Image_45ECB913_186C_33F7_41B3_95F1A5DB1D75_mobile.url = skin/Image_45ECB913_186C_33F7_41B3_95F1A5DB1D75_mobile_pl.png
Image_45ECB913_186C_33F7_41B3_95F1A5DB1D75.url = skin/Image_45ECB913_186C_33F7_41B3_95F1A5DB1D75_pl.png
Image_45ECD913_186C_33F7_41AC_DB1DABDDFCB4_mobile.url = skin/Image_45ECD913_186C_33F7_41AC_DB1DABDDFCB4_mobile_pl.png
Image_45ECD913_186C_33F7_41AC_DB1DABDDFCB4.url = skin/Image_45ECD913_186C_33F7_41AC_DB1DABDDFCB4_pl.png
Image_45EE1916_186C_33F1_41A3_72085F6B2B9E_mobile.url = skin/Image_45EE1916_186C_33F1_41A3_72085F6B2B9E_mobile_pl.png
Image_45EE1916_186C_33F1_41A3_72085F6B2B9E.url = skin/Image_45EE1916_186C_33F1_41A3_72085F6B2B9E_pl.png
Image_45EE3916_186C_33F1_419D_36E86A4E19D2_mobile.url = skin/Image_45EE3916_186C_33F1_419D_36E86A4E19D2_mobile_pl.png
Image_45EE3916_186C_33F1_419D_36E86A4E19D2.url = skin/Image_45EE3916_186C_33F1_419D_36E86A4E19D2_pl.png
Image_5810C1D3_F40E_1534_41B2_20AEBD09F7F2_mobile.url = skin/Image_5810C1D3_F40E_1534_41B2_20AEBD09F7F2_mobile_pl.png
Image_5810C1D3_F40E_1534_41B2_20AEBD09F7F2.url = skin/Image_5810C1D3_F40E_1534_41B2_20AEBD09F7F2_pl.png
Image_5D4099EA_182C_1251_41B2_C940737B0759_mobile.url = skin/Image_5D4099EA_182C_1251_41B2_C940737B0759_mobile_pl.png
Image_5D4099EA_182C_1251_41B2_C940737B0759.url = skin/Image_5D4099EA_182C_1251_41B2_C940737B0759_pl.png
Image_61E78FD7_F416_0D3C_41E0_CE2AEAAC4F62_mobile.url = skin/Image_61E78FD7_F416_0D3C_41E0_CE2AEAAC4F62_mobile_pl.png
Image_61E78FD7_F416_0D3C_41E0_CE2AEAAC4F62.url = skin/Image_61E78FD7_F416_0D3C_41E0_CE2AEAAC4F62_pl.png
Image_641102A7_F41A_171C_41C7_EA0F819C66B6_mobile.url = skin/Image_641102A7_F41A_171C_41C7_EA0F819C66B6_mobile_pl.png
Image_641102A7_F41A_171C_41C7_EA0F819C66B6.url = skin/Image_641102A7_F41A_171C_41C7_EA0F819C66B6_pl.png
Image_641342A6_F41A_171C_41D6_AA06E15B49F8_mobile.url = skin/Image_641342A6_F41A_171C_41D6_AA06E15B49F8_mobile_pl.png
Image_641342A6_F41A_171C_41D6_AA06E15B49F8.url = skin/Image_641342A6_F41A_171C_41D6_AA06E15B49F8_pl.png
Image_641362A6_F41A_171C_41EA_28C5913A2B9A_mobile.url = skin/Image_641362A6_F41A_171C_41EA_28C5913A2B9A_mobile_pl.png
Image_641362A6_F41A_171C_41EA_28C5913A2B9A.url = skin/Image_641362A6_F41A_171C_41EA_28C5913A2B9A_pl.png
Image_641C32A9_F41A_1714_41DA_B59DF851B889_mobile.url = skin/Image_641C32A9_F41A_1714_41DA_B59DF851B889_mobile_pl.png
Image_641C32A9_F41A_1714_41DA_B59DF851B889.url = skin/Image_641C32A9_F41A_1714_41DA_B59DF851B889_pl.png
Image_641FC2A9_F41A_1714_41E1_ECBE844EA28A_mobile.url = skin/Image_641FC2A9_F41A_1714_41E1_ECBE844EA28A_mobile_pl.png
Image_641FC2A9_F41A_1714_41E1_ECBE844EA28A.url = skin/Image_641FC2A9_F41A_1714_41E1_ECBE844EA28A_pl.png
Image_68819BFD_F417_F4ED_41DD_6C152C5DE4EA_mobile.url = skin/Image_68819BFD_F417_F4ED_41DD_6C152C5DE4EA_mobile_pl.png
Image_68819BFD_F417_F4ED_41DD_6C152C5DE4EA.url = skin/Image_68819BFD_F417_F4ED_41DD_6C152C5DE4EA_pl.png
Image_75B4973F_1834_7E2F_41AC_A3463945229B_mobile.url = skin/Image_75B4973F_1834_7E2F_41AC_A3463945229B_mobile_pl.png
Image_75B4973F_1834_7E2F_41AC_A3463945229B.url = skin/Image_75B4973F_1834_7E2F_41AC_A3463945229B_pl.png
Image_75B8073A_1834_7E31_41B3_896163B3B0A7_mobile.url = skin/Image_75B8073A_1834_7E31_41B3_896163B3B0A7_mobile_pl.png
Image_75B8073A_1834_7E31_41B3_896163B3B0A7.url = skin/Image_75B8073A_1834_7E31_41B3_896163B3B0A7_pl.png
Image_75B8673B_1834_7E37_4182_36CF760CB28F_mobile.url = skin/Image_75B8673B_1834_7E37_4182_36CF760CB28F_mobile_pl.png
Image_75B8673B_1834_7E37_4182_36CF760CB28F.url = skin/Image_75B8673B_1834_7E37_4182_36CF760CB28F_pl.png
Image_75B8A73B_1834_7E37_41A2_6B2868467450_mobile.url = skin/Image_75B8A73B_1834_7E37_41A2_6B2868467450_mobile_pl.png
Image_75B8A73B_1834_7E37_41A2_6B2868467450.url = skin/Image_75B8A73B_1834_7E37_41A2_6B2868467450_pl.png
Image_75BB773E_1834_7E31_417D_2521B45D3950_mobile.url = skin/Image_75BB773E_1834_7E31_417D_2521B45D3950_mobile_pl.png
Image_75BB773E_1834_7E31_417D_2521B45D3950.url = skin/Image_75BB773E_1834_7E31_417D_2521B45D3950_pl.png
Image_75BBB73E_1834_7E31_419B_AF7F2C1C250C_mobile.url = skin/Image_75BBB73E_1834_7E31_419B_AF7F2C1C250C_mobile_pl.png
Image_75BBB73E_1834_7E31_419B_AF7F2C1C250C.url = skin/Image_75BBB73E_1834_7E31_419B_AF7F2C1C250C_pl.png
Image_75BFE73A_1834_7E31_4193_E17E1B2B047B_mobile.url = skin/Image_75BFE73A_1834_7E31_4193_E17E1B2B047B_mobile_pl.png
Image_75BFE73A_1834_7E31_4193_E17E1B2B047B.url = skin/Image_75BFE73A_1834_7E31_4193_E17E1B2B047B_pl.png
Image_78ACC8EB_182C_3257_416A_28AD56FEF231_mobile.url = skin/Image_78ACC8EB_182C_3257_416A_28AD56FEF231_mobile_pl.png
Image_78ACC8EB_182C_3257_416A_28AD56FEF231.url = skin/Image_78ACC8EB_182C_3257_416A_28AD56FEF231_pl.png
Image_78ACE8EB_182C_3257_4191_F780609B35F8_mobile.url = skin/Image_78ACE8EB_182C_3257_4191_F780609B35F8_mobile_pl.png
Image_78ACE8EB_182C_3257_4191_F780609B35F8.url = skin/Image_78ACE8EB_182C_3257_4191_F780609B35F8_pl.png
Image_78AF08EB_182C_3257_41A0_D06789A5DB16_mobile.url = skin/Image_78AF08EB_182C_3257_41A0_D06789A5DB16_mobile_pl.png
Image_78AF08EB_182C_3257_41A0_D06789A5DB16.url = skin/Image_78AF08EB_182C_3257_41A0_D06789A5DB16_pl.png
Image_78AF28EB_182C_3257_41B7_53611103ED4B_mobile.url = skin/Image_78AF28EB_182C_3257_41B7_53611103ED4B_mobile_pl.png
Image_78AF28EB_182C_3257_41B7_53611103ED4B.url = skin/Image_78AF28EB_182C_3257_41B7_53611103ED4B_pl.png
Image_78B078EF_182C_322F_41B1_D7CB26148A00_mobile.url = skin/Image_78B078EF_182C_322F_41B1_D7CB26148A00_mobile_pl.png
Image_78B078EF_182C_322F_41B1_D7CB26148A00.url = skin/Image_78B078EF_182C_322F_41B1_D7CB26148A00_pl.png
Image_78B128EE_182C_3251_41A1_A7F963995596_mobile.url = skin/Image_78B128EE_182C_3251_41A1_A7F963995596_mobile_pl.png
Image_78B128EE_182C_3251_41A1_A7F963995596.url = skin/Image_78B128EE_182C_3251_41A1_A7F963995596_pl.png
Image_78B148EE_182C_3251_41B1_90E79B710A9E_mobile.url = skin/Image_78B148EE_182C_3251_41B1_90E79B710A9E_mobile_pl.png
Image_78B148EE_182C_3251_41B1_90E79B710A9E.url = skin/Image_78B148EE_182C_3251_41B1_90E79B710A9E_pl.png
Image_938339D3_D1F0_DA62_41D7_519A5008117A_mobile.url = skin/Image_938339D3_D1F0_DA62_41D7_519A5008117A_mobile_pl.png
Image_938339D3_D1F0_DA62_41D7_519A5008117A.url = skin/Image_938339D3_D1F0_DA62_41D7_519A5008117A_pl.png
Image_9395B55A_D1F3_4A63_41E0_32A691180266_mobile.url = skin/Image_9395B55A_D1F3_4A63_41E0_32A691180266_mobile_pl.png
Image_9395B55A_D1F3_4A63_41E0_32A691180266.url = skin/Image_9395B55A_D1F3_4A63_41E0_32A691180266_pl.png
Image_99C513ED_D1D3_4E21_41E3_FC34F08C06CF_mobile.url = skin/Image_99C513ED_D1D3_4E21_41E3_FC34F08C06CF_mobile_pl.png
Image_99C513ED_D1D3_4E21_41E3_FC34F08C06CF.url = skin/Image_99C513ED_D1D3_4E21_41E3_FC34F08C06CF_pl.png
Image_9D03484D_18DC_3253_41B7_D81DDFB5E541_mobile.url = skin/Image_9D03484D_18DC_3253_41B7_D81DDFB5E541_mobile_pl.png
Image_9D03484D_18DC_3253_41B7_D81DDFB5E541.url = skin/Image_9D03484D_18DC_3253_41B7_D81DDFB5E541_pl.png
Image_9D03984D_18DC_3253_418E_6AB0A85E3352_mobile.url = skin/Image_9D03984D_18DC_3253_418E_6AB0A85E3352_mobile_pl.png
Image_9D03984D_18DC_3253_418E_6AB0A85E3352.url = skin/Image_9D03984D_18DC_3253_418E_6AB0A85E3352_pl.png
Image_9D03984F_18DC_326F_41B2_C9BFC9517E3E_mobile.url = skin/Image_9D03984F_18DC_326F_41B2_C9BFC9517E3E_mobile_pl.png
Image_9D03984F_18DC_326F_41B2_C9BFC9517E3E.url = skin/Image_9D03984F_18DC_326F_41B2_C9BFC9517E3E_pl.png
Image_9D0C484B_18DC_3257_41B3_0DAAD40717EE_mobile.url = skin/Image_9D0C484B_18DC_3257_41B3_0DAAD40717EE_mobile_pl.png
Image_9D0C484B_18DC_3257_41B3_0DAAD40717EE.url = skin/Image_9D0C484B_18DC_3257_41B3_0DAAD40717EE_pl.png
Image_9D0D584C_18DC_3251_419E_6FD9B476619F_mobile.url = skin/Image_9D0D584C_18DC_3251_419E_6FD9B476619F_mobile_pl.png
Image_9D0D584C_18DC_3251_419E_6FD9B476619F.url = skin/Image_9D0D584C_18DC_3251_419E_6FD9B476619F_pl.png
Image_9D0D684C_18DC_3251_41AE_7DFA85C1715F_mobile.url = skin/Image_9D0D684C_18DC_3251_41AE_7DFA85C1715F_mobile_pl.png
Image_9D0D684C_18DC_3251_41AE_7DFA85C1715F.url = skin/Image_9D0D684C_18DC_3251_41AE_7DFA85C1715F_pl.png
Image_9D0E3849_18DC_3253_4194_4CD98CA6AC3E_mobile.url = skin/Image_9D0E3849_18DC_3253_4194_4CD98CA6AC3E_mobile_pl.png
Image_9D0E3849_18DC_3253_4194_4CD98CA6AC3E.url = skin/Image_9D0E3849_18DC_3253_4194_4CD98CA6AC3E_pl.png
Image_9D0EB849_18DC_3253_4197_FEECE98B7809_mobile.url = skin/Image_9D0EB849_18DC_3253_4197_FEECE98B7809_mobile_pl.png
Image_9D0EB849_18DC_3253_4197_FEECE98B7809.url = skin/Image_9D0EB849_18DC_3253_4197_FEECE98B7809_pl.png
Image_9D0FC849_18DC_3253_4198_F2D93528D492_mobile.url = skin/Image_9D0FC849_18DC_3253_4198_F2D93528D492_mobile_pl.png
Image_9D0FC849_18DC_3253_4198_F2D93528D492.url = skin/Image_9D0FC849_18DC_3253_4198_F2D93528D492_pl.png
Image_C3EC2070_140E_F0F0_4195_065A5AD4C074_mobile.url = skin/Image_C3EC2070_140E_F0F0_4195_065A5AD4C074_mobile_pl.png
Image_C3EC2070_140E_F0F0_4195_065A5AD4C074.url = skin/Image_C3EC2070_140E_F0F0_4195_065A5AD4C074_pl.png
Image_C3ECF070_140E_F0F0_4191_B78E56F8D69E_mobile.url = skin/Image_C3ECF070_140E_F0F0_4191_B78E56F8D69E_mobile_pl.png
Image_C3ECF070_140E_F0F0_4191_B78E56F8D69E.url = skin/Image_C3ECF070_140E_F0F0_4191_B78E56F8D69E_pl.png
Image_C3F1D06D_140E_F010_4198_DF079CA76F6B_mobile.url = skin/Image_C3F1D06D_140E_F010_4198_DF079CA76F6B_mobile_pl.png
Image_C3F1D06D_140E_F010_4198_DF079CA76F6B.url = skin/Image_C3F1D06D_140E_F010_4198_DF079CA76F6B_pl.png
Image_C3F2F06E_140E_F010_4188_D5D394BEB15D_mobile.url = skin/Image_C3F2F06E_140E_F010_4188_D5D394BEB15D_mobile_pl.png
Image_C3F2F06E_140E_F010_4188_D5D394BEB15D.url = skin/Image_C3F2F06E_140E_F010_4188_D5D394BEB15D_pl.png
Image_C3F7106D_140E_F010_4191_BD6C1BCDC500_mobile.url = skin/Image_C3F7106D_140E_F010_4191_BD6C1BCDC500_mobile_pl.png
Image_C3F7106D_140E_F010_4191_BD6C1BCDC500.url = skin/Image_C3F7106D_140E_F010_4191_BD6C1BCDC500_pl.png
Image_C9935F7B_147E_30F0_4198_F1FB2209D9B6_mobile.url = skin/Image_C9935F7B_147E_30F0_4198_F1FB2209D9B6_mobile_pl.png
Image_C9935F7B_147E_30F0_4198_F1FB2209D9B6.url = skin/Image_C9935F7B_147E_30F0_4198_F1FB2209D9B6_pl.png
Image_C993CF7B_147E_30F0_4178_155091422712_mobile.url = skin/Image_C993CF7B_147E_30F0_4178_155091422712_mobile_pl.png
Image_C993CF7B_147E_30F0_4178_155091422712.url = skin/Image_C993CF7B_147E_30F0_4178_155091422712_pl.png
Image_C993EF7B_147E_30F0_4174_0A563A126AFA_mobile.url = skin/Image_C993EF7B_147E_30F0_4174_0A563A126AFA_mobile_pl.png
Image_C993EF7B_147E_30F0_4174_0A563A126AFA.url = skin/Image_C993EF7B_147E_30F0_4174_0A563A126AFA_pl.png
Image_C9998F80_147E_3010_4196_7F59C2FACC8C_mobile.url = skin/Image_C9998F80_147E_3010_4196_7F59C2FACC8C_mobile_pl.png
Image_C9998F80_147E_3010_4196_7F59C2FACC8C.url = skin/Image_C9998F80_147E_3010_4196_7F59C2FACC8C_pl.png
Image_C99C4F7D_147E_30F0_4166_5F74EEFB9916_mobile.url = skin/Image_C99C4F7D_147E_30F0_4166_5F74EEFB9916_mobile_pl.png
Image_C99C4F7D_147E_30F0_4166_5F74EEFB9916.url = skin/Image_C99C4F7D_147E_30F0_4166_5F74EEFB9916_pl.png
Image_C99F1F7E_147E_30F0_4192_35F6FC4194EA_mobile.url = skin/Image_C99F1F7E_147E_30F0_4192_35F6FC4194EA_mobile_pl.png
Image_C99F1F7E_147E_30F0_4192_35F6FC4194EA.url = skin/Image_C99F1F7E_147E_30F0_4192_35F6FC4194EA_pl.png
Image_C99F3F7E_147E_30F0_4182_B5C0FB01B995_mobile.url = skin/Image_C99F3F7E_147E_30F0_4182_B5C0FB01B995_mobile_pl.png
Image_C99F3F7E_147E_30F0_4182_B5C0FB01B995.url = skin/Image_C99F3F7E_147E_30F0_4182_B5C0FB01B995_pl.png
Image_CFD30AF3_1417_F1F0_4195_ECFB97F2B870_mobile.url = skin/Image_CFD30AF3_1417_F1F0_4195_ECFB97F2B870_mobile_pl.png
Image_CFD30AF3_1417_F1F0_4195_ECFB97F2B870.url = skin/Image_CFD30AF3_1417_F1F0_4195_ECFB97F2B870_pl.png
Image_D779AA2A_147A_1010_4192_B1C4FD650F74_mobile.url = skin/Image_D779AA2A_147A_1010_4192_B1C4FD650F74_mobile_pl.png
Image_D779AA2A_147A_1010_4192_B1C4FD650F74.url = skin/Image_D779AA2A_147A_1010_4192_B1C4FD650F74_pl.png
Image_EE9A26A7_1436_101F_4195_8A10710B06D9_mobile.url = skin/Image_EE9A26A7_1436_101F_4195_8A10710B06D9_mobile_pl.png
Image_EE9A26A7_1436_101F_4195_8A10710B06D9.url = skin/Image_EE9A26A7_1436_101F_4195_8A10710B06D9_pl.png
Image_EE9B86A6_1436_1011_4197_C7CF60EF066D_mobile.url = skin/Image_EE9B86A6_1436_1011_4197_C7CF60EF066D_mobile_pl.png
Image_EE9B86A6_1436_1011_4197_C7CF60EF066D.url = skin/Image_EE9B86A6_1436_1011_4197_C7CF60EF066D_pl.png
Image_EE9BD6A6_1436_1011_4193_CABCE5133977_mobile.url = skin/Image_EE9BD6A6_1436_1011_4193_CABCE5133977_mobile_pl.png
Image_EE9BD6A6_1436_1011_4193_CABCE5133977.url = skin/Image_EE9BD6A6_1436_1011_4193_CABCE5133977_pl.png
Image_EE9C36A8_1436_1011_4199_FA3DCC6926A7_mobile.url = skin/Image_EE9C36A8_1436_1011_4199_FA3DCC6926A7_mobile_pl.png
Image_EE9C36A8_1436_1011_4199_FA3DCC6926A7.url = skin/Image_EE9C36A8_1436_1011_4199_FA3DCC6926A7_pl.png
Image_EE9C86A9_1436_1013_4180_F934402A9D05_mobile.url = skin/Image_EE9C86A9_1436_1013_4180_F934402A9D05_mobile_pl.png
Image_EE9C86A9_1436_1013_4180_F934402A9D05.url = skin/Image_EE9C86A9_1436_1013_4180_F934402A9D05_pl.png
Image_EE9CD6A9_1436_1013_4183_15F3A5001DF1_mobile.url = skin/Image_EE9CD6A9_1436_1013_4183_15F3A5001DF1_mobile_pl.png
Image_EE9CD6A9_1436_1013_4183_15F3A5001DF1.url = skin/Image_EE9CD6A9_1436_1013_4183_15F3A5001DF1_pl.png
Image_EE9E26AC_1436_1010_419C_8566CE8A5788_mobile.url = skin/Image_EE9E26AC_1436_1010_419C_8566CE8A5788_mobile_pl.png
Image_EE9E26AC_1436_1010_419C_8566CE8A5788.url = skin/Image_EE9E26AC_1436_1010_419C_8566CE8A5788_pl.png
Image_EE9F56AD_1436_1010_4195_7C164FBCEB28_mobile.url = skin/Image_EE9F56AD_1436_1010_4195_7C164FBCEB28_mobile_pl.png
Image_EE9F56AD_1436_1010_4195_7C164FBCEB28.url = skin/Image_EE9F56AD_1436_1010_4195_7C164FBCEB28_pl.png
Image_EEC794B6_E076_9768_41DF_E5DB053DBFE7_mobile.url = skin/Image_EEC794B6_E076_9768_41DF_E5DB053DBFE7_mobile_pl.png
Image_EEC794B6_E076_9768_41DF_E5DB053DBFE7.url = skin/Image_EEC794B6_E076_9768_41DF_E5DB053DBFE7_pl.png
Image_EEC794B6_E076_9768_41E5_4209A4475411_mobile.url = skin/Image_EEC794B6_E076_9768_41E5_4209A4475411_mobile_pl.png
Image_EEC794B6_E076_9768_41E5_4209A4475411.url = skin/Image_EEC794B6_E076_9768_41E5_4209A4475411_pl.png
Image_EEC794B6_E076_9768_41E9_7EA6506DF720_mobile.url = skin/Image_EEC794B6_E076_9768_41E9_7EA6506DF720_mobile_pl.png
Image_EEC794B6_E076_9768_41E9_7EA6506DF720.url = skin/Image_EEC794B6_E076_9768_41E9_7EA6506DF720_pl.png
Image_EF342AB3_E029_B368_41E7_A5E29D43C0EF_mobile.url = skin/Image_EF342AB3_E029_B368_41E7_A5E29D43C0EF_mobile_pl.png
Image_EF342AB3_E029_B368_41E7_A5E29D43C0EF.url = skin/Image_EF342AB3_E029_B368_41E7_A5E29D43C0EF_pl.png
Image_EF344813_E029_FF28_41EA_724BE60CCE1C_mobile.url = skin/Image_EF344813_E029_FF28_41EA_724BE60CCE1C_mobile_pl.png
Image_EF344813_E029_FF28_41EA_724BE60CCE1C.url = skin/Image_EF344813_E029_FF28_41EA_724BE60CCE1C_pl.png
Image_FB447B2A_1C0A_1010_4181_0636D3FC186E_mobile.url = skin/Image_FB447B2A_1C0A_1010_4181_0636D3FC186E_mobile_pl.png
Image_FB447B2A_1C0A_1010_4181_0636D3FC186E.url = skin/Image_FB447B2A_1C0A_1010_4181_0636D3FC186E_pl.png
Image_FB453B2B_1C0A_1010_419A_0573C5BE9B8E_mobile.url = skin/Image_FB453B2B_1C0A_1010_419A_0573C5BE9B8E_mobile_pl.png
Image_FB453B2B_1C0A_1010_419A_0573C5BE9B8E.url = skin/Image_FB453B2B_1C0A_1010_419A_0573C5BE9B8E_pl.png
Image_FB45DB2A_1C0A_1010_4192_D4F0C1DBBAB2_mobile.url = skin/Image_FB45DB2A_1C0A_1010_4192_D4F0C1DBBAB2_mobile_pl.png
Image_FB45DB2A_1C0A_1010_4192_D4F0C1DBBAB2.url = skin/Image_FB45DB2A_1C0A_1010_4192_D4F0C1DBBAB2_pl.png
Image_FB461B27_1C0A_1010_4190_195A1EDCBFDA_mobile.url = skin/Image_FB461B27_1C0A_1010_4190_195A1EDCBFDA_mobile_pl.png
Image_FB461B27_1C0A_1010_4190_195A1EDCBFDA.url = skin/Image_FB461B27_1C0A_1010_4190_195A1EDCBFDA_pl.png
Image_FB463B27_1C0A_1010_419E_FE0DB2FA1E68_mobile.url = skin/Image_FB463B27_1C0A_1010_419E_FE0DB2FA1E68_mobile_pl.png
Image_FB463B27_1C0A_1010_419E_FE0DB2FA1E68.url = skin/Image_FB463B27_1C0A_1010_419E_FE0DB2FA1E68_pl.png
Image_FB467B28_1C0A_1010_419B_0F7BADB9EE36_mobile.url = skin/Image_FB467B28_1C0A_1010_419B_0F7BADB9EE36_mobile_pl.png
Image_FB467B28_1C0A_1010_419B_0F7BADB9EE36.url = skin/Image_FB467B28_1C0A_1010_419B_0F7BADB9EE36_pl.png
Image_FB5A5B2C_1C0A_1010_4186_7B1A0908AD14_mobile.url = skin/Image_FB5A5B2C_1C0A_1010_4186_7B1A0908AD14_mobile_pl.png
Image_FB5A5B2C_1C0A_1010_4186_7B1A0908AD14.url = skin/Image_FB5A5B2C_1C0A_1010_4186_7B1A0908AD14_pl.png
Image_FB5BEB2D_1C0A_1010_4199_EBE430D4C361_mobile.url = skin/Image_FB5BEB2D_1C0A_1010_4199_EBE430D4C361_mobile_pl.png
Image_FB5BEB2D_1C0A_1010_4199_EBE430D4C361.url = skin/Image_FB5BEB2D_1C0A_1010_4199_EBE430D4C361_pl.png
### Multiline Text
HTMLText_59BEFE78_182C_2E31_41B3_C3FF2FA3E80E.html =
Witajcie w wierchowej krainie Czarnych Górali!
Zapraszamy na niezwykły spacer po ścieżkach dawności,
z ludźmi prezentującymi dawną nadpopradzką „odziatę”.
Każda z postaci ukazuje jakiś wyjątkowy, ciekawy jej element.
A wszystko wyrosłe z piękna i potu tej ziemi, wykonane pracowitymi
i uzdolnionymi rękami knopów, szwaczy, hafciarek i kiyrpcorzy.
Życzymy najprawdziwszych zachwytów!
Witajcie w wierchowej krainie Czarnych Górali!
Zapraszamy na niezwykły spacer po ścieżkach dawności,
z ludźmi prezentującymi dawną nadpopradzką „odziatę”.
Każda z postaci ukazuje jakiś wyjątkowy, ciekawy jej element.
A wszystko wyrosłe z piękna i potu tej ziemi, wykonane pracowitymi
i uzdolnionymi rękami knopów, szwaczy, hafciarek i kiyrpcorzy.
Życzymy najprawdziwszych zachwytów!
Baranica, barankówka - W czasie zimowym, noszono dwa rodzaje czapek. Jedną z nich była czarna czapka barankowa, w całości szyta z karakuła, futerkiem na wierzch, z zagiętym do środka denkiem Czapki te, mogły być w formie walca lub w formie zbliżonej do tak zwanej furażerki.
Bluzka krótka - sięgająca nieco poniżej talii, wypuszczana na wierzch spódnicy. Noszona bez gorsetu. Biała lub kolorowa, z kupnego materiału, zazwyczaj w drobne motywy roślinne lub geometryczne. Pod szyją miała stójkę, rzadziej kołnierzyk. Rękaw zakończony zapinanym na guzik mankietem lub bez mankietu, z rękawem otwartym tzw. gaćkowatym. Zapinana z przodu na guziki, na całej długości. Wzdłuż zapięcia po obu stronach od jednej, do kilku zakładek. Zakładki przy bluzkach mogły być od piersi w dół okresowo wypruwane i jedynie zaprasowane, wtedy bluzka służyła również w czasie ciąży.
Bluzka krótka - sięgająca nieco poniżej talii, wypuszczana na wierzch spódnicy. Noszona bez gorsetu. Biała lub kolorowa, z kupnego materiału, zazwyczaj w drobne motywy roślinne lub geometryczne. Pod szyją miała stójkę, rzadziej kołnierzyk. Rękaw zakończony zapinanym na guzik mankietem lub bez mankietu, z rękawem otwartym tzw. gaćkowatym. Zapinana z przodu na guziki, na całej długości. Wzdłuż zapięcia po obu stronach od jednej, do kilku zakładek. Zakładki przy bluzkach mogły być od piersi w dół okresowo wypruwane i jedynie zaprasowane, wtedy bluzka służyła również w czasie ciąży.
Bluzka krótka - sięgająca nieco poniżej talii, wypuszczana na wierzch spódnicy. Noszona bez gorsetu. Biała lub kolorowa, z kupnego materiału, zazwyczaj w drobne motywy roślinne lub geometryczne. Pod szyją miała stójkę, rzadziej kołnierzyk. Rękaw zakończony zapinanym na guzik mankietem lub bez mankietu, z rękawem otwartym tzw. gaćkowatym. Zapinana z przodu na guziki, na całej długości. Wzdłuż zapięcia po obu stronach od jednej, do kilku zakładek. Zakładki przy bluzkach mogły być od piersi w dół okresowo wypruwane i jedynie zaprasowane, wtedy bluzka służyła również w czasie ciąży.
Buty sznurowane - zamożniejsze kobiety nosiły sznurowane buty, sięgające ponad kostkę. Do butów tych noszono fabryczne pończochy. W okresie międzywojennym weszły w użycie buciki na niskim obcasie zapinane paseczkiem przez wierzch stopy. Te trzewiczki, starsze kobiety nosiły do końca XX w. Wyrabiali je tylko szewcy – rzemieślnicy.
Buty z cholewami - w Materiałach Z. Szewczyka znajdujemy informację z Łomnicy, że kobiety nosiły również wysokie buty z cholewkami, podobne do męskich.
Chołośnie brązowe – następcy chołośni białych i siwych. Zmiana koloru chołośni z białych na brązowe, nastąpiła w II dekadzie XX w. Wiązała się z nastaniem mody na gunie w formie austriackiej marynarki.
Chołośnie – wąskie spodnie, kroju góralskiego, sięgające do kostek, z dwoma przyporami i dwoma kieszeniami. Przypory zasłaniały od wewnątrz klapy, wystające ponad brzeg chołośni, wywijane na zewnątrz, zwisały i przykrywały przypory. Przypory i kieszenie były obszywane sznurkiem z czerwonej wełny lub lamowane czerwonym suknem. Lamowanie wokół przyporów i na brzegach kieszeni nazywano oblamkami. Wzdłuż szwu, biegnącego po zewnętrznej stronie nogawic i łączącego się na biodrach, wszywano pasemko czerwonego sukna, tak zwany wtocek. Szew ten mógł być również przykryty czerwonym sznurkiem. Końce nogawic na dole pozostawiano niezszyte na długości ok. 15 – 20 cm. Początek rozcięcia ozdobiony był kutosikiem, choć nie zawsze. Nogawice zszyte były tylko jednym szwem, biegnącym po zewnętrznej stronie. Wzdłuż obwodu w pasie chołośni, biegł szeroki kanał, w który wciągano pasek. Pierwotnie chołośnie były koloru białego lub siwego.
Chołośnie – wąskie spodnie, kroju góralskiego, sięgające do kostek, z dwoma przyporami i dwoma kieszeniami. Przypory zasłaniały od wewnątrz klapy, wystające ponad brzeg chołośni, wywijane na zewnątrz, zwisały i przykrywały przypory. Przypory i kieszenie były obszywane sznurkiem z czerwonej wełny lub lamowane czerwonym suknem. Lamowanie wokół przyporów i na brzegach kieszeni nazywano oblamkami. Wzdłuż szwu, biegnącego po zewnętrznej stronie nogawic i łączącego się na biodrach, wszywano pasemko czerwonego sukna, tak zwany wtocek. Szew ten mógł być również przykryty czerwonym sznurkiem. Końce nogawic na dole pozostawiano niezszyte na długości ok. 15 – 20 cm. Początek rozcięcia ozdobiony był kutosikiem, choć nie zawsze. Nogawice zszyte były tylko jednym szwem, biegnącym po zewnętrznej stronie. Wzdłuż obwodu w pasie chołośni, biegł szeroki kanał, w który wciągano pasek. Pierwotnie chołośnie były koloru białego lub siwego.
Chołośnie – wąskie spodnie, kroju góralskiego, sięgające do kostek, z dwoma przyporami i dwoma kieszeniami. Przypory zasłaniały od wewnątrz klapy, wystające ponad brzeg chołośni, wywijane na zewnątrz, zwisały i przykrywały przypory. Przypory i kieszenie były obszywane sznurkiem z czerwonej wełny lub lamowane czerwonym suknem. Lamowanie wokół przyporów i na brzegach kieszeni nazywano oblamkami. Wzdłuż szwu, biegnącego po zewnętrznej stronie nogawic i łączącego się na biodrach, wszywano pasemko czerwonego sukna, tak zwany wtocek. Szew ten mógł być również przykryty czerwonym sznurkiem. Końce nogawic na dole pozostawiano niezszyte na długości ok. 15 – 20 cm. Początek rozcięcia ozdobiony był kutosikiem, choć nie zawsze. Nogawice zszyte były tylko jednym szwem, biegnącym po zewnętrznej stronie. Wzdłuż obwodu w pasie chołośni, biegł szeroki kanał, w który wciągano pasek. Pierwotnie chołośnie były koloru białego lub siwego.
Chusta barankowa (barankówka) - wełniana gruba chusta fabrycznego wyrobu, narzucana na ramiona, a w razie silnych mrozów lub kurzniawy również na głowę.
Chusta barankowa (barankówka) - wełniana gruba chusta fabrycznego wyrobu, narzucana na ramiona, a w razie silnych mrozów lub kurzniawy również na głowę.
Chusta barankowa (barankówka) - wełniana gruba chusta fabrycznego wyrobu, narzucana na ramiona, a w razie silnych mrozów lub kurzniawy również na głowę.
Chusta barankowa (barankówka) - wełniana gruba chusta fabrycznego wyrobu, narzucana na ramiona, a w razie silnych mrozów lub kurzniawy również na głowę.
Chusta barankowa (barankówka) - wełniana gruba chusta fabrycznego wyrobu, narzucana na ramiona, a w razie silnych mrozów lub kurzniawy również na głowę.
Chusta barankowa (barankówka) - wełniana gruba chusta fabrycznego wyrobu, narzucana na ramiona, a w razie silnych mrozów lub kurzniawy również na głowę.
Chusta barankowa (barankówka) - wełniana gruba chusta fabrycznego wyrobu, narzucana na ramiona, a w razie silnych mrozów lub kurzniawy również na głowę.
Chusta barankowa (barankówka) - wełniana gruba chusta fabrycznego wyrobu, narzucana na ramiona, a w razie silnych mrozów lub kurzniawy również na głowę.
Chusta barankowa (barankówka) - wełniana gruba chusta fabrycznego wyrobu, narzucana na ramiona, a w razie silnych mrozów lub kurzniawy również na głowę.
Chusta barankowa (barankówka) - wełniana gruba chusta fabrycznego wyrobu, narzucana na ramiona, a w razie silnych mrozów lub kurzniawy również na głowę.
Chusta tybetka - chusta naramienna. W większości miały frędzle - oryginalne lub dorabiane przez kobiety domowymi sposobami.
Chustka - lniana lub z cienkiej wełenki, noszona obowiązkowo przez kobiety zamężne. Od II połowy XIX w. weszły w modę paradne chusty tybetowe (tybetówki, rypsówki), które zastąpiły starsze, białe oktuski z lnianego samodziału. Chusty tybetowe były różnej wielkości. Mniejsze służyły do zakładania na głowę.
Chustka - lniana lub z cienkiej wełenki, noszona obowiązkowo przez kobiety zamężne. Od II połowy XIX w. weszły w modę paradne chusty tybetowe (tybetówki, rypsówki), które zastąpiły starsze, białe oktuski z lnianego samodziału. Chusty tybetowe były różnej wielkości. Mniejsze służyły do zakładania na głowę.
Czepiec - dawnym, obrzędowym nakryciem głowy mężatek były czepce. Informacje o nich są bardzo skąpe, jednak były to czepce zbliżone formą do lachowskich. Stąd podkreślały one dodatkowo, małopolski charakter tej grupy góralskiej, mimo Rusińskiego sąsiedztwa. Według M. Cholewy były to czepce tiulowe, wiązane za każdym razem na głowie. Według Z. Szewczyka były białe, płócienne, haftowane. Czepce odtworzone dla Regionalnego Zespołu Dolina Popradu są białe, płócienne z białym haftem na rogu zakrywającym tył głowy i kark. Takie czepce zakładały w latach powojennych, kobiety noszące obrazy podczas procesji kościelnych
Czepiec - dawnym, obrzędowym nakryciem głowy mężatek były czepce. Informacje o nich są bardzo skąpe, jednak były to czepce zbliżone formą do lachowskich. Stąd podkreślały one dodatkowo, małopolski charakter tej grupy góralskiej, mimo Rusińskiego sąsiedztwa. Według M. Cholewy były to czepce tiulowe, wiązane za każdym razem na głowie. Według Z. Szewczyka były białe, płócienne, haftowane. Czepce odtworzone dla Regionalnego Zespołu Dolina Popradu są białe, płócienne z białym haftem na rogu zakrywającym tył głowy i kark. Takie czepce zakładały w latach powojennych, kobiety noszące obrazy podczas procesji kościelnych
Czepiec - dawnym, obrzędowym nakryciem głowy mężatek były czepce. Informacje o nich są bardzo skąpe, jednak były to czepce zbliżone formą do lachowskich. Stąd podkreślały one dodatkowo, małopolski charakter tej grupy góralskiej, mimo Rusińskiego sąsiedztwa. Według M. Cholewy były to czepce tiulowe, wiązane za każdym razem na głowie. Według Z. Szewczyka były białe, płócienne, haftowane. Czepce odtworzone dla Regionalnego Zespołu Dolina Popradu są białe, płócienne z białym haftem na rogu zakrywającym tył głowy i kark. Takie czepce zakładały w latach powojennych, kobiety noszące obrazy podczas procesji kościelnych
Czepiec - dawnym, obrzędowym nakryciem głowy mężatek były czepce. Informacje o nich są bardzo skąpe, jednak były to czepce zbliżone formą do lachowskich. Stąd podkreślały one dodatkowo, małopolski charakter tej grupy góralskiej, mimo Rusińskiego sąsiedztwa. Według M. Cholewy były to czepce tiulowe, wiązane za każdym razem na głowie. Według Z. Szewczyka były białe, płócienne, haftowane. Czepce odtworzone dla Regionalnego Zespołu Dolina Popradu są białe, płócienne z białym haftem na rogu zakrywającym tył głowy i kark. Takie czepce zakładały w latach powojennych, kobiety noszące obrazy podczas procesji kościelnych
Czepiec - dawnym, obrzędowym nakryciem głowy mężatek były czepce. Informacje o nich są bardzo skąpe, jednak były to czepce zbliżone formą do lachowskich. Stąd podkreślały one dodatkowo, małopolski charakter tej grupy góralskiej, mimo Rusińskiego sąsiedztwa. Według M. Cholewy były to czepce tiulowe, wiązane za każdym razem na głowie. Według Z. Szewczyka były białe, płócienne, haftowane. Czepce odtworzone dla Regionalnego Zespołu Dolina Popradu są białe, płócienne z białym haftem na rogu zakrywającym tył głowy i kark. Takie czepce zakładały w latach powojennych, kobiety noszące obrazy podczas procesji kościelnych
Czepiec - dawnym, obrzędowym nakryciem głowy mężatek były czepce. Informacje o nich są bardzo skąpe, jednak były to czepce zbliżone formą do lachowskich. Stąd podkreślały one dodatkowo, małopolski charakter tej grupy góralskiej, mimo Rusińskiego sąsiedztwa. Według M. Cholewy były to czepce tiulowe, wiązane za każdym razem na głowie. Według Z. Szewczyka były białe, płócienne, haftowane. Czepce odtworzone dla Regionalnego Zespołu Dolina Popradu są białe, płócienne z białym haftem na rogu zakrywającym tył głowy i kark. Takie czepce zakładały w latach powojennych, kobiety noszące obrazy podczas procesji kościelnych
Czepiec - dawnym, obrzędowym nakryciem głowy mężatek były czepce. Informacje o nich są bardzo skąpe, jednak były to czepce zbliżone formą do lachowskich. Stąd podkreślały one dodatkowo, małopolski charakter tej grupy góralskiej, mimo Rusińskiego sąsiedztwa. Według M. Cholewy były to czepce tiulowe, wiązane za każdym razem na głowie. Według Z. Szewczyka były białe, płócienne, haftowane. Czepce odtworzone dla Regionalnego Zespołu Dolina Popradu są białe, płócienne z białym haftem na rogu zakrywającym tył głowy i kark. Takie czepce zakładały w latach powojennych, kobiety noszące obrazy podczas procesji kościelnych
Czepiec - dawnym, obrzędowym nakryciem głowy mężatek były czepce. Informacje o nich są bardzo skąpe, jednak były to czepce zbliżone formą do lachowskich. Stąd podkreślały one dodatkowo, małopolski charakter tej grupy góralskiej, mimo Rusińskiego sąsiedztwa. Według M. Cholewy były to czepce tiulowe, wiązane za każdym razem na głowie. Według Z. Szewczyka były białe, płócienne, haftowane. Czepce odtworzone dla Regionalnego Zespołu Dolina Popradu są białe, płócienne z białym haftem na rogu zakrywającym tył głowy i kark. Takie czepce zakładały w latach powojennych, kobiety noszące obrazy podczas procesji kościelnych
Czepiec - dawnym, obrzędowym nakryciem głowy mężatek były czepce. Informacje o nich są bardzo skąpe, jednak były to czepce zbliżone formą do lachowskich. Stąd podkreślały one dodatkowo, małopolski charakter tej grupy góralskiej, mimo Rusińskiego sąsiedztwa. Według M. Cholewy były to czepce tiulowe, wiązane za każdym razem na głowie. Według Z. Szewczyka były białe, płócienne, haftowane. Czepce odtworzone dla Regionalnego Zespołu Dolina Popradu są białe, płócienne z białym haftem na rogu zakrywającym tył głowy i kark. Takie czepce zakładały w latach powojennych, kobiety noszące obrazy podczas procesji kościelnych
Czepiec - dawnym, obrzędowym nakryciem głowy mężatek były czepce. Informacje o nich są bardzo skąpe, jednak były to czepce zbliżone formą do lachowskich. Stąd podkreślały one dodatkowo, małopolski charakter tej grupy góralskiej, mimo Rusińskiego sąsiedztwa. Według M. Cholewy były to czepce tiulowe, wiązane za każdym razem na głowie. Według Z. Szewczyka były białe, płócienne, haftowane. Czepce odtworzone dla Regionalnego Zespołu Dolina Popradu są białe, płócienne z białym haftem na rogu zakrywającym tył głowy i kark. Takie czepce zakładały w latach powojennych, kobiety noszące obrazy podczas procesji kościelnych
Czepiec - dawnym, obrzędowym nakryciem głowy mężatek były czepce. Informacje o nich są bardzo skąpe, jednak były to czepce zbliżone formą do lachowskich. Stąd podkreślały one dodatkowo, małopolski charakter tej grupy góralskiej, mimo Rusińskiego sąsiedztwa. Według M. Cholewy były to czepce tiulowe, wiązane za każdym razem na głowie. Według Z. Szewczyka były białe, płócienne, haftowane. Czepce odtworzone dla Regionalnego Zespołu Dolina Popradu są białe, płócienne z białym haftem na rogu zakrywającym tył głowy i kark. Takie czepce zakładały w latach powojennych, kobiety noszące obrazy podczas procesji kościelnych
Czepiec - dawnym, obrzędowym nakryciem głowy mężatek były czepce. Informacje o nich są bardzo skąpe, jednak były to czepce zbliżone formą do lachowskich. Stąd podkreślały one dodatkowo, małopolski charakter tej grupy góralskiej, mimo Rusińskiego sąsiedztwa. Według M. Cholewy były to czepce tiulowe, wiązane za każdym razem na głowie. Według Z. Szewczyka były białe, płócienne, haftowane. Czepce odtworzone dla Regionalnego Zespołu Dolina Popradu są białe, płócienne z białym haftem na rogu zakrywającym tył głowy i kark. Takie czepce zakładały w latach powojennych, kobiety noszące obrazy podczas procesji kościelnych
Czepiec - dawnym, obrzędowym nakryciem głowy mężatek były czepce. Informacje o nich są bardzo skąpe, jednak były to czepce zbliżone formą do lachowskich. Stąd podkreślały one dodatkowo, małopolski charakter tej grupy góralskiej, mimo Rusińskiego sąsiedztwa. Według M. Cholewy były to czepce tiulowe, wiązane za każdym razem na głowie. Według Z. Szewczyka były białe, płócienne, haftowane. Czepce odtworzone dla Regionalnego Zespołu Dolina Popradu są białe, płócienne z białym haftem na rogu zakrywającym tył głowy i kark. Takie czepce zakładały w latach powojennych, kobiety noszące obrazy podczas procesji kościelnych
Czepiec - dawnym, obrzędowym nakryciem głowy mężatek były czepce. Informacje o nich są bardzo skąpe, jednak były to czepce zbliżone formą do lachowskich. Stąd podkreślały one dodatkowo, małopolski charakter tej grupy góralskiej, mimo Rusińskiego sąsiedztwa. Według M. Cholewy były to czepce tiulowe, wiązane za każdym razem na głowie. Według Z. Szewczyka były białe, płócienne, haftowane. Czepce odtworzone dla Regionalnego Zespołu Dolina Popradu są białe, płócienne z białym haftem na rogu zakrywającym tył głowy i kark. Takie czepce zakładały w latach powojennych, kobiety noszące obrazy podczas procesji kościelnych
Czepiec - dawnym, obrzędowym nakryciem głowy mężatek były czepce. Informacje o nich są bardzo skąpe, jednak były to czepce zbliżone formą do lachowskich. Stąd podkreślały one dodatkowo, małopolski charakter tej grupy góralskiej, mimo Rusińskiego sąsiedztwa. Według M. Cholewy były to czepce tiulowe, wiązane za każdym razem na głowie. Według Z. Szewczyka były białe, płócienne, haftowane. Czepce odtworzone dla Regionalnego Zespołu Dolina Popradu są białe, płócienne z białym haftem na rogu zakrywającym tył głowy i kark. Takie czepce zakładały w latach powojennych, kobiety noszące obrazy podczas procesji kościelnych
Czepiec - dawnym, obrzędowym nakryciem głowy mężatek były czepce. Informacje o nich są bardzo skąpe, jednak były to czepce zbliżone formą do lachowskich. Stąd podkreślały one dodatkowo, małopolski charakter tej grupy góralskiej, mimo Rusińskiego sąsiedztwa. Według M. Cholewy były to czepce tiulowe, wiązane za każdym razem na głowie. Według Z. Szewczyka były białe, płócienne, haftowane. Czepce odtworzone dla Regionalnego Zespołu Dolina Popradu są białe, płócienne z białym haftem na rogu zakrywającym tył głowy i kark. Takie czepce zakładały w latach powojennych, kobiety noszące obrazy podczas procesji kościelnych
Czepiec - dawnym, obrzędowym nakryciem głowy mężatek były czepce. Informacje o nich są bardzo skąpe, jednak były to czepce zbliżone formą do lachowskich. Stąd podkreślały one dodatkowo, małopolski charakter tej grupy góralskiej, mimo Rusińskiego sąsiedztwa. Według M. Cholewy były to czepce tiulowe, wiązane za każdym razem na głowie. Według Z. Szewczyka były białe, płócienne, haftowane. Czepce odtworzone dla Regionalnego Zespołu Dolina Popradu są białe, płócienne z białym haftem na rogu zakrywającym tył głowy i kark. Takie czepce zakładały w latach powojennych, kobiety noszące obrazy podczas procesji kościelnych
Gorset - w okresie międzywojennym popularne stało się zdobienie gorsetów haftami w motywy kwiatowe lub wyszywanie szklanymi paciorkami. Motywy te układały się najczęściej w formę drzewka o jednej łodydze. Na plecach większe i odpowiednio mniejsze z przodu, po obu stronach zapięcia.
Gorset - w okresie międzywojennym popularne stało się zdobienie gorsetów haftami w motywy kwiatowe lub wyszywanie szklanymi paciorkami. Motywy te układały się najczęściej w formę drzewka o jednej łodydze. Na plecach większe i odpowiednio mniejsze z przodu, po obu stronach zapięcia.
Gorset - w okresie międzywojennym popularne stało się zdobienie gorsetów haftami w motywy kwiatowe lub wyszywanie szklanymi paciorkami. Motywy te układały się najczęściej w formę drzewka o jednej łodydze. Na plecach większe i odpowiednio mniejsze z przodu, po obu stronach zapięcia.
Gorset - w okresie międzywojennym popularne stało się zdobienie gorsetów haftami w motywy kwiatowe lub wyszywanie szklanymi paciorkami. Motywy te układały się najczęściej w formę drzewka o jednej łodydze. Na plecach większe i odpowiednio mniejsze z przodu, po obu stronach zapięcia.
Gorset - w okresie międzywojennym popularne stało się zdobienie gorsetów haftami w motywy kwiatowe lub wyszywanie szklanymi paciorkami. Motywy te układały się najczęściej w formę drzewka o jednej łodydze. Na plecach większe i odpowiednio mniejsze z przodu, po obu stronach zapięcia.
Gorset - w okresie międzywojennym popularne stało się zdobienie gorsetów haftami w motywy kwiatowe lub wyszywanie szklanymi paciorkami.
Gorset - w okresie międzywojennym popularne stało się zdobienie gorsetów haftami w motywy kwiatowe lub wyszywanie szklanymi paciorkami.
Gorset - w okresie międzywojennym popularne stało się zdobienie gorsetów haftami w motywy kwiatowe lub wyszywanie szklanymi paciorkami.
Gorset - w okresie międzywojennym popularne stało się zdobienie gorsetów haftami w motywy kwiatowe lub wyszywanie szklanymi paciorkami.
Gorset - w okresie międzywojennym popularne stało się zdobienie gorsetów haftami w motywy kwiatowe lub wyszywanie szklanymi paciorkami.
Gorset - w okresie międzywojennym popularne stało się zdobienie gorsetów haftami w motywy kwiatowe lub wyszywanie szklanymi paciorkami.
Gorset - w okresie międzywojennym popularne stało się zdobienie gorsetów haftami w motywy kwiatowe lub wyszywanie szklanymi paciorkami.
Gorset - w okresie międzywojennym popularne stało się zdobienie gorsetów haftami w motywy kwiatowe lub wyszywanie szklanymi paciorkami.
Gorset - w okresie międzywojennym popularne stało się zdobienie gorsetów haftami w motywy kwiatowe lub wyszywanie szklanymi paciorkami.
Gorset - w okresie międzywojennym popularne stało się zdobienie gorsetów haftami w motywy kwiatowe lub wyszywanie szklanymi paciorkami.
Gorset – na gorsetach pojawiały się także symetryczne kwiaty o jednej łodydze, wyrastające z jednego punktu lub kwiat z dwoma gałązkami symetrycznie wyrastającymi z łodygi głównej. Zasada jednej łodygi była podstawą kompozycji. Główny motyw kwiatowy, dopełniały paciorkowe obrzeża, najczęściej w formie fali szerokości do trzech centymetrów oraz drobny motyw kwiatowy na kaletkach. Obrzeża biegły wzdłuż zapięcia i dekoltu oraz z przodu i z tyłu od pachy do dolnego brzegu gorsetu w kształcie litery „V”. Taki układ obrzeży, podkreślał wcięcie kobiecej sylwetki w biodrach.
Gunia - forma austriackiej marynarki, ostatnia najmłodsza forma, występująca od początku lat dwudziestych XX w. Krótka, z kieszeniami, zapinana na guziki, ze stójką i wyłogami. Krawędzie lamowano kolorowym materiałem (czarnym, zielonym, niebieskim). Tym samym materiałem obszyta była stójka, wyłogi i naszyte dwa pasy szerokości kilku centymetrów na końcach rękawów. Aplikacje z kolorowego sukna często miały krawędzie wycinane w drobne ząbki. Na stójce i pasach materiału na rękawach przeszyte były, lub wyhaftowane ściegi geometryczne. Szyta była głównie z brązowego sukna. Miała kieszenie przykryte patkami o trzech „zębach”, jak u mundurów austriackich. Dolne kieszenie były prawdziwe, wyżej na piersiach były tylko patki imitujące kieszenie. Niekiedy, pomiędzy dolnymi i górnymi patkami, naszywano skośnie jeszcze dwie duże patki, imitujące lub skrywające dodatkowe kieszenie.
Halka - spódnica spodnia uszyta z kilku półek lnianego płótna, obficie marszczona, dołem ozdobnie wycinana i haftowana lub wykończona pasem koronki.
Kamizelka - na koszulę zakładano kamizelkę, na płóciennej podszewce, w ciemnym kolorze z fabrycznego sukna granatowego, czarnego, a niegdyś też czerwonego. Jedyną jej ozdobą były metalowe, błyszczące guziki, rozmieszczone dość gęsto po obu stronach rozcięcia.
Kamizelka - na koszulę zakładano kamizelkę, na płóciennej podszewce, w ciemnym kolorze z fabrycznego sukna granatowego, czarnego, a niegdyś też czerwonego. Jedyną jej ozdobą były metalowe, błyszczące guziki, rozmieszczone dość gęsto po obu stronach rozcięcia.
Kamizelka - na koszulę zakładano kamizelkę, na płóciennej podszewce, w ciemnym kolorze z fabrycznego sukna granatowego, czarnego, a niegdyś też czerwonego. Jedyną jej ozdobą były metalowe, błyszczące guziki, rozmieszczone dość gęsto po obu stronach rozcięcia.
Kapelusz góralski - z czarnego filcu o wąskiej kani (rondzie), której krawędzie często wywinięte były lekko do góry. Główkę otaczał czerwony lub czarny sznurek z pętelkami (panclikami) na końcach.
Kapelusz spiski (uherski) – noszony na pograniczu spiskim, z kanią wywiniętą pionowo do góry. Takie kapelusze były również popularne u Rusinów nad Popradem. Zaopatrywano się w nie u klobucników w Starej Lubowni.
Kiyrpce (kurpiele) - Obuwie mężczyzn i kobiet, znane w całych Karpatach,. Chociaż na co dzień, od wiosny do jesieni, przeważnie chodzono boso - zwłaszcza dzieci. Kiyrpce szyto ze spyrcanej (surowej świńskiej) skóry lub z kupowanej u Żydów skóry dębionej. Kiyrpce z świńskiej skóry nadawały się do chodzenia tylko latem. Kiyrpiec wykonany był z jednego, prostokątnego kawałka skóry. Brzegiem wzdłuż dwóch boków prostokąta odcinany był rzemień. Następnie rzemień przewlekany był przez nacięcia wzdłuż jednej krawędzi skóry od narożnika (palców) gdzie był przytwierdzony aż do pięty. W ten sposób bez żadnych nacięć formujących wykonana była ciżma, szczelna od spodu, której wszystkie krawędzie zawinięte były do góry. Następnie po namoczeniu w ciepłej wodzie, wkładano w niego formę w kształcie stopy, wyrżniętą z deski. Po wyschnięciu kiyrpiec był gotowy. Do końca rzemienia który zszywał i formował kiyrpca, dowiązywana była na pięcie nawłoka - rzemień długości ponad 2 m - która służyła do przymocowania kiyrpca do nogi. Nawłoki często skręcano z wełny, wówczas były jeszcze dłuższe i owijały nawet pół łydki. Mężczyźni okręcali nawłoki po wierzchu nogawek. Zdobienia wykonywano bukowymi stempelkami, na mokrej skórze. Do kiyrpiec zakładano lniane lub konopne cółki (onuce). Skarpety nauczono się dziergać dopiero na początku XX w.
W kiyrpcach ciężko było chodzić zimą, ponieważ ze względu na brak podeszwy, były bardzo śliskie. Zapobiegano temu zakładając pod kierpce rapcie. Były to małe metalowe raki o czterech zębach, zakładane na śródstopiu i przewiązywane przez wierzch stopy rzemieniem.
Korale - dopełnieniem stroju odświętnego były korale, perły lub bursztyny z dopiętym krzyżem lub medalionem na najniższym zwoju.
Korale - dopełnieniem stroju odświętnego były korale, perły lub bursztyny z dopiętym krzyżem lub medalionem na najniższym zwoju.
Korale - dopełnieniem stroju odświętnego były korale, perły lub bursztyny z dopiętym krzyżem lub medalionem na najniższym zwoju.
Korale - dopełnieniem stroju odświętnego były korale, perły lub bursztyny z dopiętym krzyżem lub medalionem na najniższym zwoju.
Korale - dopełnieniem stroju odświętnego były korale, perły lub bursztyny z dopiętym krzyżem lub medalionem na najniższym zwoju.
Korale - dopełnieniem stroju odświętnego były korale, perły lub bursztyny z dopiętym krzyżem lub medalionem na najniższym zwoju.
Koszula - późniejsza koszula o kroju przyramkowym. Przy szyi wykończona stójką lub wykładanym kołnierzem, zapinana do połowy na guziki. Wzdłuż zapięcia, po obu stronach przeszywano po trzy zakładki (szczypanki). Koniec zapięcia na wysokości dołu klatki piersiowej, wykończony był prostokątem, zwanym kramelką lub prowdom. Kramelka zbierała i maskowała nadmiar płótna, który powstawał po wykonaniu zapięcia. Koszule przyramkowe miały na plecach prostokątny karczek, pod którym na środku, zebrany był nieco materiał. Rękawy były szerokie, zebrane w nadgarstku mankietem. Na ramionach przy nasadzie rękawów naszywane były prostokątne łaty, wzmacniające koszulę na ramionach. Czasem koszule haftowano wzdłuż zapięcia na piersiach. Koszule noszone do półciennych, lnianych spodni, wykładane były na wierzch i opasywane paskiem lub sznurkiem. Mogły sięgać nawet do kolan. Do sukiennych portek były zazwyczaj wpuszczane, więc były krótsze. Wcześniejsza koszula szyta była z płata płótna złożonego na pół, a do boków pod kątem prostym, doszywano rękawy z dwóch mniejszych płatów, również złożonych na pół. Rozcięcie pod szyją wykończone było osywką, w której był kanał, a w nim wciągnięty był sznurek lub wstążka. W ten sposób związywano koszulę pod szyją. Pod pachami wstawiano dwa małe kwadraty, złożone po przekątnej, zwane ćwiklikami.
Koszula - z prostym kołnierzykiem o lekko zaokrąglonych rogach, z węższymi rękawami, zakończonymi osyweckom - wąskim mankietem zapinanym na guzik. Były to zarówno koszule odświętne, ale mogły mieć bardziej codzienny charakter.
Kożuch - zimową porą nosiły kobiety krótkie, brązowe kożuszki do bioder, obszywane barankiem wzdłuż wszystkich krawędzi – po obu stronach zapięcia, wokół szyi, dolna krawędź i zakończenie rękawów. Zdobione skromnie ozdobnym ściegiem, najczęściej krzyżykowym (tzw. janina) wzdłuż szwów.
Kula, loska – nasi przodkowie zamiast ciupag, do podpierania, parady czy samoobrony używali lasek, tzw. kul robionych z drewna, najbardziej cenione były kule z jałowca, bywały też z leszczyny, świerka lub jodły. Laski wykonywano na wiosnę kiedy drzewa dostawały soków, najpierw moczono je w potoku, następnie ogrzewano na ognisku (tzw. parzenie losek) i wyginano na odpowiedni kształt. Kiedy laska była już odpowiednio „zakulona” wygięty koniec związywano drutem i odkładano na ok 4 miesiące do wyschnięcia.
Kula, loska – nasi przodkowie zamiast ciupag, do podpierania, parady czy samoobrony używali lasek, tzw. kul robionych z drewna, najbardziej cenione były kule z jałowca, bywały też z leszczyny, świerka lub jodły. Laski wykonywano na wiosnę kiedy drzewa dostawały soków, najpierw moczono je w potoku, następnie ogrzewano na ognisku (tzw. parzenie losek) i wyginano na odpowiedni kształt. Kiedy laska była już odpowiednio „zakulona” wygięty koniec związywano drutem i odkładano na ok 4 miesiące do wyschnięcia.
Oficerki - Na przełomie XIX i XX w. zaczęły się pojawiać u Górali Nadpopradzkich wysokie, skórzane buty z cholewami, koloru naturalnej skóry (żółte) lub czarne. W okresie międzywojennym nazywano je oficerkami. Jednak tylko najzamożniejsi mogli sobie na nie pozwolić. Buty miały cholewki marszczone w kostce, ale nie były to karby, jak przy butach lachowskich.
Oficerki - Na przełomie XIX i XX w. zaczęły się pojawiać u Górali Nadpopradzkich wysokie, skórzane buty z cholewami, koloru naturalnej skóry (żółte) lub czarne. W okresie międzywojennym nazywano je oficerkami. Jednak tylko najzamożniejsi mogli sobie na nie pozwolić. Buty miały cholewki marszczone w kostce, ale nie były to karby, jak przy butach lachowskich.
Oficerki - Na przełomie XIX i XX w. zaczęły się pojawiać u Górali Nadpopradzkich wysokie, skórzane buty z cholewami, koloru naturalnej skóry (żółte) lub czarne. W okresie międzywojennym nazywano je oficerkami. Jednak tylko najzamożniejsi mogli sobie na nie pozwolić. Buty miały cholewki marszczone w kostce, ale nie były to karby, jak przy butach lachowskich.
Pasek kawalerski - Do opasywania chołośni jak i koszuli na wypust, używano długiego na ok. 2, 5 – 3 m, i szerokiego na 2-3 palce paska, zwanego kawalerskim. Pasek wciągano do osywki czyli szerokiego kanału w chołośniach. Po zapięciu na sprzączkę, pozostała część opasywała luźno biodra. Koniec paska zakończony pętelką z czerwonego sznurka, zapinany był na guzik przyszyty w tym celu do paska lub zawiązywany tym sznurkiem. Część paska, która biegła na zewnątrz, była wybijana wzornikami i ćwiekami. Pasek opasywany na koszuli widoczny był w całości i wtedy okręcał biodra nawet trzy razy.
Pasek kawalerski - Do opasywania chołośni jak i koszuli na wypust, używano długiego na ok. 2, 5 – 3 m, i szerokiego na 2-3 palce paska, zwanego kawalerskim. Pasek wciągano do osywki czyli szerokiego kanału w chołośniach. Po zapięciu na sprzączkę, pozostała część opasywała luźno biodra. Koniec paska zakończony pętelką z czerwonego sznurka, zapinany był na guzik przyszyty w tym celu do paska lub zawiązywany tym sznurkiem. Część paska, która biegła na zewnątrz, była wybijana wzornikami i ćwiekami. Pasek opasywany na koszuli widoczny był w całości i wtedy okręcał biodra nawet trzy razy.
Serdak - w kolorze pomarańczowym. Serdaki miały wąskie, czarne, karakułowe oprymy wzdłuż zapięcia i dołem. Zapinane były na skórzane guzy i plecione pętelki. Zdobione dołem i wzdłuż zapięcia.
Serdak - w kolorze pomarańczowym. Serdaki miały wąskie, czarne, karakułowe oprymy wzdłuż zapięcia i dołem. Zapinane były na skórzane guzy i plecione pętelki. Zdobione dołem i wzdłuż zapięcia.
Serdak - w kolorze pomarańczowym. Serdaki miały wąskie, czarne, karakułowe oprymy wzdłuż zapięcia i dołem. Zapinane były na skórzane guzy i plecione pętelki. Zdobione dołem i wzdłuż zapięcia.
Serdak - w kolorze pomarańczowym. Serdaki miały wąskie, czarne, karakułowe oprymy wzdłuż zapięcia i dołem. Zapinane były na skórzane guzy i plecione pętelki. Zdobione dołem i wzdłuż zapięcia.
Spódnica z modrotlaczu - Najbardziej reprezentacyjna, odświętna, szeroka na pięć lub sześć półek, (szerokości płótna z domowego warsztatu tkackiego) spódnica z modrotlaczu zwana w zespole
Dolina Popradu błękiciorą. Szyta z płótna drukowanego, mocno marszczona w pasie.
Spódnica - kobiety szyły spódnice z fabrycznego materiału (jedwabne, wełenkowe, bawełniane). Były to materiały najczęściej jednokolorowe, o żywych kolorach dla młodszych a bardziej stonowanych (czarne, granatowe, brązowe) dla starszych. Odświętne spódnice miały dołem dwie lub trzy poziome zakładki, lub naszyte wzdłuż obwodu dwie lub trzy taśmy. Mogła to być też kombinacja taśm i zakładek. Brzeg spódnicy dla usztywnienia, podbity (podszyty) był od wewnątrz pasem materiału szerokości kilkunastu centymetrów. Jej dolną krawędź chroniła tak zwana szczotka. Dzisiaj jeszcze takie wykończenie mają sutanny duchownych. Szczotka chroniła brzeg spódnicy przed strzępieniem się i dodatkowo go usztywniała. Na co dzień w gospodarstwie, chodziły kobiety w lnianych samodziałowych spódnicach, naturalnych kolorów. Często też, dla oszczędności materiału, przód spódnicy, przykryty zapaską, szyto z gorszego płótna.
Spódnica - kobiety szyły spódnice z fabrycznego materiału (jedwabne, wełenkowe, bawełniane). Były to materiały najczęściej jednokolorowe, o żywych kolorach dla młodszych a bardziej stonowanych (czarne, granatowe, brązowe) dla starszych. Odświętne spódnice miały dołem dwie lub trzy poziome zakładki, lub naszyte wzdłuż obwodu dwie lub trzy taśmy. Mogła to być też kombinacja taśm i zakładek. Brzeg spódnicy dla usztywnienia, podbity (podszyty) był od wewnątrz pasem materiału szerokości kilkunastu centymetrów. Jej dolną krawędź chroniła tak zwana szczotka. Dzisiaj jeszcze takie wykończenie mają sutanny duchownych. Szczotka chroniła brzeg spódnicy przed strzępieniem się i dodatkowo go usztywniała. Na co dzień w gospodarstwie, chodziły kobiety w lnianych samodziałowych spódnicach, naturalnych kolorów. Często też, dla oszczędności materiału, przód spódnicy, przykryty zapaską, szyto z gorszego płótna.
Spódnica - kobiety szyły spódnice z fabrycznego materiału (jedwabne, wełenkowe, bawełniane). Były to materiały najczęściej jednokolorowe, o żywych kolorach dla młodszych a bardziej stonowanych (czarne, granatowe, brązowe) dla starszych. Odświętne spódnice miały dołem dwie lub trzy poziome zakładki, lub naszyte wzdłuż obwodu dwie lub trzy taśmy. Mogła to być też kombinacja taśm i zakładek. Brzeg spódnicy dla usztywnienia, podbity (podszyty) był od wewnątrz pasem materiału szerokości kilkunastu centymetrów. Jej dolną krawędź chroniła tak zwana szczotka. Dzisiaj jeszcze takie wykończenie mają sutanny duchownych. Szczotka chroniła brzeg spódnicy przed strzępieniem się i dodatkowo go usztywniała. Na co dzień w gospodarstwie, chodziły kobiety w lnianych samodziałowych spódnicach, naturalnych kolorów. Często też, dla oszczędności materiału, przód spódnicy, przykryty zapaską, szyto z gorszego płótna.
Strój panny młodej - z charakterystyczną bluzką dwurzędową o wyraźnie uroczystym charakterze. Miały dwurzędowe zapinanie, zdobione dwoma rzędami guzików. Krawędzie rękawów, mankietów i zapięć, wykończone były lamówką z wąskich taśm, tego samego lub innego koloru. Po obu stronach zapięcia po dwie, trzy zakładki (szczypanki).
Strój panny młodej - z charakterystyczną bluzką dwurzędową o wyraźnie uroczystym charakterze. Miały dwurzędowe zapinanie, zdobione dwoma rzędami guzików. Krawędzie rękawów, mankietów i zapięć, wykończone były lamówką z wąskich taśm, tego samego lub innego koloru. Po obu stronach zapięcia po dwie, trzy zakładki (szczypanki).
Strój weselny pana młodego - gunia dawnego typu – kroju ponczo, z charakterystyczną zdobiną – kogutkiem na prawej stronie zapięcia. Obszyta czerwonym i granatowym sznurkiem
Strój weselny pana młodego - gunia dawnego typu – kroju ponczo, z charakterystyczną zdobiną – kogutkiem na prawej stronie zapięcia. Obszyta czerwonym i granatowym sznurkiem
Strój weselny pana młodego - gunia dawnego typu – kroju ponczo, z charakterystyczną zdobiną – kogutkiem na prawej stronie zapięcia. Obszyta czerwonym i granatowym sznurkiem
Strój żałobny noszony po śmierci bliskiej osoby - Na pogrzeb ubierano ciemny strój, im więcej ludzi było na pogrzebie tym większym szacunkiem był darzony zmarły. Istniał zwyczaj chodzenia na pogrzeby aby sobie „zapracować” na przyjście innych na własny pogrzeb. Gdy zmarły przez niedzielę przeleżał w domu wróżyło to rychły zgon kogoś następnego. Gdy w rodzinie niedługo później ktoś umierał powiadano, że zmarły wziął go ze sobom. Żałoba przejawiała się w nieuczestniczeniu w zabawach, zakazie tańca i głośnego śpiewu, zakazie lub nietolerowaniu rychłego ponownego zamążpójścia (chyba, że były małoletnie dzieci wymagające opieki).
Torba ze skóry borsuczej - do wykonania torby wykorzystywano całą skórę z głową zwierzęcia. Część skóry z głową i przednimi łapami tworzyła paradną klapę torby.
Torba ze skóry borsuczej - do wykonania torby wykorzystywano całą skórę z głową zwierzęcia. Część skóry z głową i przednimi łapami tworzyła paradną klapę torby.
Torba - z klapą ze skóry bydlęcej
Torba - z klapą ze skóry bydlęcej
Torba - z klapą ze skóry bydlęcej
Torba - z klapą ze skóry bydlęcej
Wełniane rękawice z jednym palcem – tkane na tzw. desce (drewnianej formie) z resztek wełny pozostałych po produkcji płótna samodziałowego. U górali Nadpopradzkich zwane są furmańskimi - odnosi się do ich zastosowania, używane były zimą, przez furmanów pracujących w lesie przy ścince i zwózce drewna. Ich zbita forma i użyty materiał (włóczka z owczej wełny) sprawiały, że były bardzo wytrzymałe i odporne na wilgoć. Dziś, dzięki Piwniczańskim tkaczom, umiejętność tkania rękawic furmańskich, została wpisana na Krajową Listę Niematerialnego Dziedzictwa UNESCO
Wizytka - wizytki szyte z grubszego materiału z podszewką, miały charakter odzieży wierzchniej. Wokół szyi wykończone były stójką. Na piersiach miały czasem ornament z naszywanej tasiemki lub siutaziu (sutaszu), powtórzony na dole rękawów.
Pod wizytki kobiety zakładały koszule - wtedy kołnierzyk i rękawy koszuli zakończone falbanką wykładały na wierzch. Do wizytek zakładano również korale, perły lub bursztyny.
Wizytka - wizytki szyte z grubszego materiału z podszewką, miały charakter odzieży wierzchniej. Wokół szyi wykończone były stójką. Na piersiach miały czasem ornament z naszywanej tasiemki lub siutaziu (sutaszu), powtórzony na dole rękawów.
Pod wizytki kobiety zakładały koszule - wtedy kołnierzyk i rękawy koszuli zakończone falbanką wykładały na wierzch. Do wizytek zakładano również korale, perły lub bursztyny.
Wizytka - wizytki szyte z grubszego materiału z podszewką, miały charakter odzieży wierzchniej. Wokół szyi wykończone były stójką. Na piersiach miały czasem ornament z naszywanej tasiemki lub siutaziu (sutaszu), powtórzony na dole rękawów.
Pod wizytki kobiety zakładały koszule - wtedy kołnierzyk i rękawy koszuli zakończone falbanką wykładały na wierzch. Do wizytek zakładano również korale, perły lub bursztyny.
Wizytka - wizytki szyte z grubszego materiału z podszewką, miały charakter odzieży wierzchniej. Wokół szyi wykończone były stójką. Na piersiach miały czasem ornament z naszywanej tasiemki lub siutaziu (sutaszu), powtórzony na dole rękawów.
Pod wizytki kobiety zakładały koszule - wtedy kołnierzyk i rękawy koszuli zakończone falbanką wykładały na wierzch. Do wizytek zakładano również korale, perły lub bursztyny.
Wizytka - wizytki szyte z grubszego materiału z podszewką, miały charakter odzieży wierzchniej. Wokół szyi wykończone były stójką. Na piersiach miały czasem ornament z naszywanej tasiemki lub siutaziu (sutaszu), powtórzony na dole rękawów.
Pod wizytki kobiety zakładały koszule - wtedy kołnierzyk i rękawy koszuli zakończone falbanką wykładały na wierzch. Do wizytek zakładano również korale, perły lub bursztyny.
Wizytka - wizytki szyte z grubszego materiału z podszewką, miały charakter odzieży wierzchniej. Wokół szyi wykończone były stójką. Na piersiach miały czasem ornament z naszywanej tasiemki lub siutaziu (sutaszu), powtórzony na dole rękawów.
Pod wizytki kobiety zakładały koszule - wtedy kołnierzyk i rękawy koszuli zakończone falbanką wykładały na wierzch. Do wizytek zakładano również korale, perły lub bursztyny.
Wizytka - wizytki szyte z grubszego materiału z podszewką, miały charakter odzieży wierzchniej. Wokół szyi wykończone były stójką. Na piersiach miały czasem ornament z naszywanej tasiemki lub siutaziu (sutaszu), powtórzony na dole rękawów.
Pod wizytki kobiety zakładały koszule - wtedy kołnierzyk i rękawy koszuli zakończone falbanką wykładały na wierzch. Do wizytek zakładano również korale, perły lub bursztyny.
Wstążka - odświętną ozdobą panien była długa podwójna wstążka, składana w harmonijkę, wiązana na końcu warkocza.
Wąska halka -krótka halka nad kolana
Zapaska - długością równała się ze spódnicą i osłaniała co najmniej pół obwodu spódnicy z przodu. Zapaski były różnego koloru: dziewczęta i młode kobiety nosiły białe, starsze kobiety - ciemne lub zupełnie czarne, zdarzały się również z modrotlaczu. Jednak najczęściej w każdym wieku i stanie, noszono lniane białe. Zapaska zdobiona była drobnymi, poprzecznymi zakładkami, szerokości ok. 1 cm. Mogła być ozdobiona haftem, oraz koronkowymi wstawkami. Elementy zdobienia układały się w poziome pasy, w różnych układach kompozycyjnych. Dołem mogła być poszerzona szeroką falbanką z tego samego materiału. Brzeg zapaski, był często ozdobnie wycinany i obrabiany haftem lub ściegiem szydełkowym.
Zapaska - długością równała się ze spódnicą i osłaniała co najmniej pół obwodu spódnicy z przodu. Zapaski były różnego koloru: dziewczęta i młode kobiety nosiły białe, starsze kobiety - ciemne lub zupełnie czarne, zdarzały się również z modrotlaczu. Jednak najczęściej w każdym wieku i stanie, noszono lniane białe. Zapaska zdobiona była drobnymi, poprzecznymi zakładkami, szerokości ok. 1 cm. Mogła być ozdobiona haftem, oraz koronkowymi wstawkami. Elementy zdobienia układały się w poziome pasy, w różnych układach kompozycyjnych. Dołem mogła być poszerzona szeroką falbanką z tego samego materiału. Brzeg zapaski, był często ozdobnie wycinany i obrabiany haftem lub ściegiem szydełkowym.
Zapaska - długością równała się ze spódnicą i osłaniała co najmniej pół obwodu spódnicy z przodu. Zapaski były różnego koloru: dziewczęta i młode kobiety nosiły białe, starsze kobiety - ciemne lub zupełnie czarne, zdarzały się również z modrotlaczu. Jednak najczęściej w każdym wieku i stanie, noszono lniane białe. Zapaska zdobiona była drobnymi, poprzecznymi zakładkami, szerokości ok. 1 cm. Mogła być ozdobiona haftem, oraz koronkowymi wstawkami. Elementy zdobienia układały się w poziome pasy, w różnych układach kompozycyjnych. Dołem mogła być poszerzona szeroką falbanką z tego samego materiału. Brzeg zapaski, był często ozdobnie wycinany i obrabiany haftem lub ściegiem szydełkowym.
Zapaska - długością równała się ze spódnicą i osłaniała co najmniej pół obwodu spódnicy z przodu. Zapaski były różnego koloru: dziewczęta i młode kobiety nosiły białe, starsze kobiety - ciemne lub zupełnie czarne, zdarzały się również z modrotlaczu. Jednak najczęściej w każdym wieku i stanie, noszono lniane białe. Zapaska zdobiona była drobnymi, poprzecznymi zakładkami, szerokości ok. 1 cm. Mogła być ozdobiona haftem, oraz koronkowymi wstawkami. Elementy zdobienia układały się w poziome pasy, w różnych układach kompozycyjnych. Dołem mogła być poszerzona szeroką falbanką z tego samego materiału. Brzeg zapaski, był często ozdobnie wycinany i obrabiany haftem lub ściegiem szydełkowym.
Zapaska - długością równała się ze spódnicą i osłaniała co najmniej pół obwodu spódnicy z przodu. Zapaski były różnego koloru: dziewczęta i młode kobiety nosiły białe, starsze kobiety - ciemne lub zupełnie czarne, zdarzały się również z modrotlaczu. Jednak najczęściej w każdym wieku i stanie, noszono lniane białe. Zapaska zdobiona była drobnymi, poprzecznymi zakładkami, szerokości ok. 1 cm. Mogła być ozdobiona haftem, oraz koronkowymi wstawkami. Elementy zdobienia układały się w poziome pasy, w różnych układach kompozycyjnych. Dołem mogła być poszerzona szeroką falbanką z tego samego materiału. Brzeg zapaski, był często ozdobnie wycinany i obrabiany haftem lub ściegiem szydełkowym.
Zapaska - długością równała się ze spódnicą i osłaniała co najmniej pół obwodu spódnicy z przodu. Zapaski były różnego koloru: dziewczęta i młode kobiety nosiły białe, starsze kobiety - ciemne lub zupełnie czarne, zdarzały się również z modrotlaczu. Jednak najczęściej w każdym wieku i stanie, noszono lniane białe. Zapaska zdobiona była drobnymi, poprzecznymi zakładkami, szerokości ok. 1 cm. Mogła być ozdobiona haftem, oraz koronkowymi wstawkami. Elementy zdobienia układały się w poziome pasy, w różnych układach kompozycyjnych. Dołem mogła być poszerzona szeroką falbanką z tego samego materiału. Brzeg zapaski, był często ozdobnie wycinany i obrabiany haftem lub ściegiem szydełkowym.
Zapaska - długością równała się ze spódnicą i osłaniała co najmniej pół obwodu spódnicy z przodu. Zapaski były różnego koloru: dziewczęta i młode kobiety nosiły białe, starsze kobiety - ciemne lub zupełnie czarne, zdarzały się również z modrotlaczu. Jednak najczęściej w każdym wieku i stanie, noszono lniane białe. Zapaska zdobiona była drobnymi, poprzecznymi zakładkami, szerokości ok. 1 cm. Mogła być ozdobiona haftem, oraz koronkowymi wstawkami. Elementy zdobienia układały się w poziome pasy, w różnych układach kompozycyjnych. Dołem mogła być poszerzona szeroką falbanką z tego samego materiału. Brzeg zapaski, był często ozdobnie wycinany i obrabiany haftem lub ściegiem szydełkowym.
Zapaska - długością równała się ze spódnicą i osłaniała co najmniej pół obwodu spódnicy z przodu. Zapaski były różnego koloru: dziewczęta i młode kobiety nosiły białe, starsze kobiety - ciemne lub zupełnie czarne, zdarzały się również z modrotlaczu. Jednak najczęściej w każdym wieku i stanie, noszono lniane białe. Zapaska zdobiona była drobnymi, poprzecznymi zakładkami, szerokości ok. 1 cm. Mogła być ozdobiona haftem, oraz koronkowymi wstawkami. Elementy zdobienia układały się w poziome pasy, w różnych układach kompozycyjnych. Dołem mogła być poszerzona szeroką falbanką z tego samego materiału. Brzeg zapaski, był często ozdobnie wycinany i obrabiany haftem lub ściegiem szydełkowym.
Zapaska - długością równała się ze spódnicą i osłaniała co najmniej pół obwodu spódnicy z przodu. Zapaski były różnego koloru: dziewczęta i młode kobiety nosiły białe, starsze kobiety - ciemne lub zupełnie czarne, zdarzały się również z modrotlaczu. Jednak najczęściej w każdym wieku i stanie, noszono lniane białe. Zapaska zdobiona była drobnymi, poprzecznymi zakładkami, szerokości ok. 1 cm. Mogła być ozdobiona haftem, oraz koronkowymi wstawkami. Elementy zdobienia układały się w poziome pasy, w różnych układach kompozycyjnych. Dołem mogła być poszerzona szeroką falbanką z tego samego materiału. Brzeg zapaski, był często ozdobnie wycinany i obrabiany haftem lub ściegiem szydełkowym.
Zapaska - zapaski były różnego koloru: dziewczęta i młode kobiety nosiły białe, starsze kobiety - ciemne lub zupełnie czarne, zdarzały się również z modrotlaczu. Jednak najczęściej w każdym wieku i stanie, noszono lniane białe.
Zapaska - zapaski były różnego koloru: dziewczęta i młode kobiety nosiły białe, starsze kobiety - ciemne lub zupełnie czarne, zdarzały się również z modrotlaczu. Jednak najczęściej w każdym wieku i stanie, noszono lniane białe.
Zapaska - zapaski były różnego koloru: dziewczęta i młode kobiety nosiły białe, starsze kobiety - ciemne lub zupełnie czarne, zdarzały się również z modrotlaczu. Jednak najczęściej w każdym wieku i stanie, noszono lniane białe.
Zapaska - zapaski były różnego koloru: dziewczęta i młode kobiety nosiły białe, starsze kobiety - ciemne lub zupełnie czarne, zdarzały się również z modrotlaczu. Jednak najczęściej w każdym wieku i stanie, noszono lniane białe.
Zapaska - zapaski były różnego koloru: dziewczęta i młode kobiety nosiły białe, starsze kobiety - ciemne lub zupełnie czarne, zdarzały się również z modrotlaczu. Jednak najczęściej w każdym wieku i stanie, noszono lniane białe.
Zapaska - zapaski były różnego koloru: dziewczęta i młode kobiety nosiły białe, starsze kobiety - ciemne lub zupełnie czarne, zdarzały się również z modrotlaczu. Jednak najczęściej w każdym wieku i stanie, noszono lniane białe.
Zapiąstki – zakładane na mankiety koszuli. Ta ozdoba mankietów wyróżniała Rusnaków Spiskich.
Gorset - spełniał swoją praktyczną funkcję stonika i taka jest jego geneza. Pierwotnie był prosty jak lejbik, bez ozdób. Z czasem pojawiły się dołem kaletki następnie proste zdobienia brzegów po hafty i paciorkowe mozaiki. Gorsety Góralek Nadpopradzkich osiągnęły swoje ‘najokazalsze’ formy w okresie międzywojennym. Gorsety sznurowane były różnokolorową wstążką, przewlekaną przez okuwane dziurki tzw. kabzelki. Zasznurowane brzegi gorsetu schodziły się razem na całej długości. Niewykluczone, że starsze gorsety były zapinane na haftki lub, jak u Rusinek, na guziki.
Kaftan - Szyty z ciemnego, fabrycznego sukna, był ocieplany, dopasowany do figury i sięgał do bioder. Miał barankowe oprymy jak kożuch - wokół szyi, wzdłuż zapięcia, na rękawach i wzdłuż dolnej krawędzi. Noszono je głównie na południu regionu. Natomiast w Przysietnicy (rzadziej w Rytrze) przyjęły się kaftany podobne do lachowskich, o kilku zbiorach w tyle. Fałdy nie były jednak sztywno stojące, lecz układały się płasko w kontrafałdy.
Wizytka - była popularna w całej Małopolsce i miała charakter „wyjściowy”. Szyto je z kupnego, najczęściej jednokolorowego materiału. Były dopasowane do figury i od talii rozkloszowane. Miały wąskie rękawy, zbierane nieco na szczytach ramion. Krój miały taki sam, jak bluzki noszone bez gorsetu.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Kobiety w całości ubierały się na biało. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Baranica, barankówka - W czasie zimowym, noszono dwa rodzaje czapek. Jedną z nich była czarna czapka barankowa, w całości szyta z karakuła, futerkiem na wierzch, z zagiętym do środka denkiem Czapki te, mogły być w formie walca lub w formie zbliżonej do tak zwanej furażerki.
Bluzka krótka - sięgająca nieco poniżej talii, wypuszczana na wierzch spódnicy. Noszona bez gorsetu. Biała lub kolorowa, z kupnego materiału, zazwyczaj w drobne motywy roślinne lub geometryczne. Pod szyją miała stójkę, rzadziej kołnierzyk. Rękaw zakończony zapinanym na guzik mankietem lub bez mankietu, z rękawem otwartym tzw. gaćkowatym. Zapinana z przodu na guziki, na całej długości. Wzdłuż zapięcia po obu stronach od jednej, do kilku zakładek. Zakładki przy bluzkach mogły być od piersi w dół okresowo wypruwane i jedynie zaprasowane, wtedy bluzka służyła również w czasie ciąży.
Bluzka krótka - sięgająca nieco poniżej talii, wypuszczana na wierzch spódnicy. Noszona bez gorsetu. Biała lub kolorowa, z kupnego materiału, zazwyczaj w drobne motywy roślinne lub geometryczne. Pod szyją miała stójkę, rzadziej kołnierzyk. Rękaw zakończony zapinanym na guzik mankietem lub bez mankietu, z rękawem otwartym tzw. gaćkowatym. Zapinana z przodu na guziki, na całej długości. Wzdłuż zapięcia po obu stronach od jednej, do kilku zakładek. Zakładki przy bluzkach mogły być od piersi w dół okresowo wypruwane i jedynie zaprasowane, wtedy bluzka służyła również w czasie ciąży.
Bluzka krótka - sięgająca nieco poniżej talii, wypuszczana na wierzch spódnicy. Noszona bez gorsetu. Biała lub kolorowa, z kupnego materiału, zazwyczaj w drobne motywy roślinne lub geometryczne. Pod szyją miała stójkę, rzadziej kołnierzyk. Rękaw zakończony zapinanym na guzik mankietem lub bez mankietu, z rękawem otwartym tzw. gaćkowatym. Zapinana z przodu na guziki, na całej długości. Wzdłuż zapięcia po obu stronach od jednej, do kilku zakładek. Zakładki przy bluzkach mogły być od piersi w dół okresowo wypruwane i jedynie zaprasowane, wtedy bluzka służyła również w czasie ciąży.
Buty sznurowane - zamożniejsze kobiety nosiły sznurowane buty, sięgające ponad kostkę. Do butów tych noszono fabryczne pończochy. W okresie międzywojennym weszły w użycie buciki na niskim obcasie zapinane paseczkiem przez wierzch stopy. Te trzewiczki, starsze kobiety nosiły do końca XX w. Wyrabiali je tylko szewcy – rzemieślnicy.
Buty z cholewami - w Materiałach Z. Szewczyka znajdujemy informację z Łomnicy, że kobiety nosiły również wysokie buty z cholewkami, podobne do męskich.
Chołośnie brązowe – następcy chołośni białych i siwych. Zmiana koloru chołośni z białych na brązowe, nastąpiła w II dekadzie XX w. Wiązała się z nastaniem mody na gunie w formie austriackiej marynarki.
Chołośnie – wąskie spodnie, kroju góralskiego, sięgające do kostek, z dwoma przyporami i dwoma kieszeniami. Przypory zasłaniały od wewnątrz klapy, wystające ponad brzeg chołośni, wywijane na zewnątrz, zwisały i przykrywały przypory. Przypory i kieszenie były obszywane sznurkiem z czerwonej wełny lub lamowane czerwonym suknem. Lamowanie wokół przyporów i na brzegach kieszeni nazywano oblamkami. Wzdłuż szwu, biegnącego po zewnętrznej stronie nogawic i łączącego się na biodrach, wszywano pasemko czerwonego sukna, tak zwany wtocek. Szew ten mógł być również przykryty czerwonym sznurkiem. Końce nogawic na dole pozostawiano niezszyte na długości ok. 15 – 20 cm. Początek rozcięcia ozdobiony był kutosikiem, choć nie zawsze. Nogawice zszyte były tylko jednym szwem, biegnącym po zewnętrznej stronie. Wzdłuż obwodu w pasie chołośni, biegł szeroki kanał, w który wciągano pasek. Pierwotnie chołośnie były koloru białego lub siwego.
Chołośnie – wąskie spodnie, kroju góralskiego, sięgające do kostek, z dwoma przyporami i dwoma kieszeniami. Przypory zasłaniały od wewnątrz klapy, wystające ponad brzeg chołośni, wywijane na zewnątrz, zwisały i przykrywały przypory. Przypory i kieszenie były obszywane sznurkiem z czerwonej wełny lub lamowane czerwonym suknem. Lamowanie wokół przyporów i na brzegach kieszeni nazywano oblamkami. Wzdłuż szwu, biegnącego po zewnętrznej stronie nogawic i łączącego się na biodrach, wszywano pasemko czerwonego sukna, tak zwany wtocek. Szew ten mógł być również przykryty czerwonym sznurkiem. Końce nogawic na dole pozostawiano niezszyte na długości ok. 15 – 20 cm. Początek rozcięcia ozdobiony był kutosikiem, choć nie zawsze. Nogawice zszyte były tylko jednym szwem, biegnącym po zewnętrznej stronie. Wzdłuż obwodu w pasie chołośni, biegł szeroki kanał, w który wciągano pasek. Pierwotnie chołośnie były koloru białego lub siwego.
Chołośnie – wąskie spodnie, kroju góralskiego, sięgające do kostek, z dwoma przyporami i dwoma kieszeniami. Przypory zasłaniały od wewnątrz klapy, wystające ponad brzeg chołośni, wywijane na zewnątrz, zwisały i przykrywały przypory. Przypory i kieszenie były obszywane sznurkiem z czerwonej wełny lub lamowane czerwonym suknem. Lamowanie wokół przyporów i na brzegach kieszeni nazywano oblamkami. Wzdłuż szwu, biegnącego po zewnętrznej stronie nogawic i łączącego się na biodrach, wszywano pasemko czerwonego sukna, tak zwany wtocek. Szew ten mógł być również przykryty czerwonym sznurkiem. Końce nogawic na dole pozostawiano niezszyte na długości ok. 15 – 20 cm. Początek rozcięcia ozdobiony był kutosikiem, choć nie zawsze. Nogawice zszyte były tylko jednym szwem, biegnącym po zewnętrznej stronie. Wzdłuż obwodu w pasie chołośni, biegł szeroki kanał, w który wciągano pasek. Pierwotnie chołośnie były koloru białego lub siwego.
Chusta barankowa (barankówka) - wełniana gruba chusta fabrycznego wyrobu, narzucana na ramiona, a w razie silnych mrozów lub kurzniawy również na głowę.
Chusta barankowa (barankówka) - wełniana gruba chusta fabrycznego wyrobu, narzucana na ramiona, a w razie silnych mrozów lub kurzniawy również na głowę.
Chusta barankowa (barankówka) - wełniana gruba chusta fabrycznego wyrobu, narzucana na ramiona, a w razie silnych mrozów lub kurzniawy również na głowę.
Chusta barankowa (barankówka) - wełniana gruba chusta fabrycznego wyrobu, narzucana na ramiona, a w razie silnych mrozów lub kurzniawy również na głowę.
Chusta barankowa (barankówka) - wełniana gruba chusta fabrycznego wyrobu, narzucana na ramiona, a w razie silnych mrozów lub kurzniawy również na głowę.
Chusta barankowa (barankówka) - wełniana gruba chusta fabrycznego wyrobu, narzucana na ramiona, a w razie silnych mrozów lub kurzniawy również na głowę.
Chusta barankowa (barankówka) - wełniana gruba chusta fabrycznego wyrobu, narzucana na ramiona, a w razie silnych mrozów lub kurzniawy również na głowę.
Chusta barankowa (barankówka) - wełniana gruba chusta fabrycznego wyrobu, narzucana na ramiona, a w razie silnych mrozów lub kurzniawy również na głowę.
Chusta barankowa (barankówka) - wełniana gruba chusta fabrycznego wyrobu, narzucana na ramiona, a w razie silnych mrozów lub kurzniawy również na głowę.
Chusta barankowa (barankówka) - wełniana gruba chusta fabrycznego wyrobu, narzucana na ramiona, a w razie silnych mrozów lub kurzniawy również na głowę.
Chusta tybetka - chusta naramienna. W większości miały frędzle - oryginalne lub dorabiane przez kobiety domowymi sposobami.
Chustka - lniana lub z cienkiej wełenki, noszona obowiązkowo przez kobiety zamężne. Od II połowy XIX w. weszły w modę paradne chusty tybetowe (tybetówki, rypsówki), które zastąpiły starsze, białe oktuski z lnianego samodziału. Chusty tybetowe były różnej wielkości. Mniejsze służyły do zakładania na głowę.
Chustka - lniana lub z cienkiej wełenki, noszona obowiązkowo przez kobiety zamężne. Od II połowy XIX w. weszły w modę paradne chusty tybetowe (tybetówki, rypsówki), które zastąpiły starsze, białe oktuski z lnianego samodziału. Chusty tybetowe były różnej wielkości. Mniejsze służyły do zakładania na głowę.
Czepiec - dawnym, obrzędowym nakryciem głowy mężatek były czepce. Informacje o nich są bardzo skąpe, jednak były to czepce zbliżone formą do lachowskich. Stąd podkreślały one dodatkowo, małopolski charakter tej grupy góralskiej, mimo Rusińskiego sąsiedztwa. Według M. Cholewy były to czepce tiulowe, wiązane za każdym razem na głowie. Według Z. Szewczyka były białe, płócienne, haftowane. Czepce odtworzone dla Regionalnego Zespołu Dolina Popradu są białe, płócienne z białym haftem na rogu zakrywającym tył głowy i kark. Takie czepce zakładały w latach powojennych, kobiety noszące obrazy podczas procesji kościelnych
Czepiec - dawnym, obrzędowym nakryciem głowy mężatek były czepce. Informacje o nich są bardzo skąpe, jednak były to czepce zbliżone formą do lachowskich. Stąd podkreślały one dodatkowo, małopolski charakter tej grupy góralskiej, mimo Rusińskiego sąsiedztwa. Według M. Cholewy były to czepce tiulowe, wiązane za każdym razem na głowie. Według Z. Szewczyka były białe, płócienne, haftowane. Czepce odtworzone dla Regionalnego Zespołu Dolina Popradu są białe, płócienne z białym haftem na rogu zakrywającym tył głowy i kark. Takie czepce zakładały w latach powojennych, kobiety noszące obrazy podczas procesji kościelnych
Czepiec - dawnym, obrzędowym nakryciem głowy mężatek były czepce. Informacje o nich są bardzo skąpe, jednak były to czepce zbliżone formą do lachowskich. Stąd podkreślały one dodatkowo, małopolski charakter tej grupy góralskiej, mimo Rusińskiego sąsiedztwa. Według M. Cholewy były to czepce tiulowe, wiązane za każdym razem na głowie. Według Z. Szewczyka były białe, płócienne, haftowane. Czepce odtworzone dla Regionalnego Zespołu Dolina Popradu są białe, płócienne z białym haftem na rogu zakrywającym tył głowy i kark. Takie czepce zakładały w latach powojennych, kobiety noszące obrazy podczas procesji kościelnych
Czepiec - dawnym, obrzędowym nakryciem głowy mężatek były czepce. Informacje o nich są bardzo skąpe, jednak były to czepce zbliżone formą do lachowskich. Stąd podkreślały one dodatkowo, małopolski charakter tej grupy góralskiej, mimo Rusińskiego sąsiedztwa. Według M. Cholewy były to czepce tiulowe, wiązane za każdym razem na głowie. Według Z. Szewczyka były białe, płócienne, haftowane. Czepce odtworzone dla Regionalnego Zespołu Dolina Popradu są białe, płócienne z białym haftem na rogu zakrywającym tył głowy i kark. Takie czepce zakładały w latach powojennych, kobiety noszące obrazy podczas procesji kościelnych
Czepiec - dawnym, obrzędowym nakryciem głowy mężatek były czepce. Informacje o nich są bardzo skąpe, jednak były to czepce zbliżone formą do lachowskich. Stąd podkreślały one dodatkowo, małopolski charakter tej grupy góralskiej, mimo Rusińskiego sąsiedztwa. Według M. Cholewy były to czepce tiulowe, wiązane za każdym razem na głowie. Według Z. Szewczyka były białe, płócienne, haftowane. Czepce odtworzone dla Regionalnego Zespołu Dolina Popradu są białe, płócienne z białym haftem na rogu zakrywającym tył głowy i kark. Takie czepce zakładały w latach powojennych, kobiety noszące obrazy podczas procesji kościelnych
Czepiec - dawnym, obrzędowym nakryciem głowy mężatek były czepce. Informacje o nich są bardzo skąpe, jednak były to czepce zbliżone formą do lachowskich. Stąd podkreślały one dodatkowo, małopolski charakter tej grupy góralskiej, mimo Rusińskiego sąsiedztwa. Według M. Cholewy były to czepce tiulowe, wiązane za każdym razem na głowie. Według Z. Szewczyka były białe, płócienne, haftowane. Czepce odtworzone dla Regionalnego Zespołu Dolina Popradu są białe, płócienne z białym haftem na rogu zakrywającym tył głowy i kark. Takie czepce zakładały w latach powojennych, kobiety noszące obrazy podczas procesji kościelnych
Czepiec - dawnym, obrzędowym nakryciem głowy mężatek były czepce. Informacje o nich są bardzo skąpe, jednak były to czepce zbliżone formą do lachowskich. Stąd podkreślały one dodatkowo, małopolski charakter tej grupy góralskiej, mimo Rusińskiego sąsiedztwa. Według M. Cholewy były to czepce tiulowe, wiązane za każdym razem na głowie. Według Z. Szewczyka były białe, płócienne, haftowane. Czepce odtworzone dla Regionalnego Zespołu Dolina Popradu są białe, płócienne z białym haftem na rogu zakrywającym tył głowy i kark. Takie czepce zakładały w latach powojennych, kobiety noszące obrazy podczas procesji kościelnych
Czepiec - dawnym, obrzędowym nakryciem głowy mężatek były czepce. Informacje o nich są bardzo skąpe, jednak były to czepce zbliżone formą do lachowskich. Stąd podkreślały one dodatkowo, małopolski charakter tej grupy góralskiej, mimo Rusińskiego sąsiedztwa. Według M. Cholewy były to czepce tiulowe, wiązane za każdym razem na głowie. Według Z. Szewczyka były białe, płócienne, haftowane. Czepce odtworzone dla Regionalnego Zespołu Dolina Popradu są białe, płócienne z białym haftem na rogu zakrywającym tył głowy i kark. Takie czepce zakładały w latach powojennych, kobiety noszące obrazy podczas procesji kościelnych
Czepiec - dawnym, obrzędowym nakryciem głowy mężatek były czepce. Informacje o nich są bardzo skąpe, jednak były to czepce zbliżone formą do lachowskich. Stąd podkreślały one dodatkowo, małopolski charakter tej grupy góralskiej, mimo Rusińskiego sąsiedztwa. Według M. Cholewy były to czepce tiulowe, wiązane za każdym razem na głowie. Według Z. Szewczyka były białe, płócienne, haftowane. Czepce odtworzone dla Regionalnego Zespołu Dolina Popradu są białe, płócienne z białym haftem na rogu zakrywającym tył głowy i kark. Takie czepce zakładały w latach powojennych, kobiety noszące obrazy podczas procesji kościelnych
Czepiec - dawnym, obrzędowym nakryciem głowy mężatek były czepce. Informacje o nich są bardzo skąpe, jednak były to czepce zbliżone formą do lachowskich. Stąd podkreślały one dodatkowo, małopolski charakter tej grupy góralskiej, mimo Rusińskiego sąsiedztwa. Według M. Cholewy były to czepce tiulowe, wiązane za każdym razem na głowie. Według Z. Szewczyka były białe, płócienne, haftowane. Czepce odtworzone dla Regionalnego Zespołu Dolina Popradu są białe, płócienne z białym haftem na rogu zakrywającym tył głowy i kark. Takie czepce zakładały w latach powojennych, kobiety noszące obrazy podczas procesji kościelnych
Czepiec - dawnym, obrzędowym nakryciem głowy mężatek były czepce. Informacje o nich są bardzo skąpe, jednak były to czepce zbliżone formą do lachowskich. Stąd podkreślały one dodatkowo, małopolski charakter tej grupy góralskiej, mimo Rusińskiego sąsiedztwa. Według M. Cholewy były to czepce tiulowe, wiązane za każdym razem na głowie. Według Z. Szewczyka były białe, płócienne, haftowane. Czepce odtworzone dla Regionalnego Zespołu Dolina Popradu są białe, płócienne z białym haftem na rogu zakrywającym tył głowy i kark. Takie czepce zakładały w latach powojennych, kobiety noszące obrazy podczas procesji kościelnych
Czepiec - dawnym, obrzędowym nakryciem głowy mężatek były czepce. Informacje o nich są bardzo skąpe, jednak były to czepce zbliżone formą do lachowskich. Stąd podkreślały one dodatkowo, małopolski charakter tej grupy góralskiej, mimo Rusińskiego sąsiedztwa. Według M. Cholewy były to czepce tiulowe, wiązane za każdym razem na głowie. Według Z. Szewczyka były białe, płócienne, haftowane. Czepce odtworzone dla Regionalnego Zespołu Dolina Popradu są białe, płócienne z białym haftem na rogu zakrywającym tył głowy i kark. Takie czepce zakładały w latach powojennych, kobiety noszące obrazy podczas procesji kościelnych
Czepiec - dawnym, obrzędowym nakryciem głowy mężatek były czepce. Informacje o nich są bardzo skąpe, jednak były to czepce zbliżone formą do lachowskich. Stąd podkreślały one dodatkowo, małopolski charakter tej grupy góralskiej, mimo Rusińskiego sąsiedztwa. Według M. Cholewy były to czepce tiulowe, wiązane za każdym razem na głowie. Według Z. Szewczyka były białe, płócienne, haftowane. Czepce odtworzone dla Regionalnego Zespołu Dolina Popradu są białe, płócienne z białym haftem na rogu zakrywającym tył głowy i kark. Takie czepce zakładały w latach powojennych, kobiety noszące obrazy podczas procesji kościelnych
Czepiec - dawnym, obrzędowym nakryciem głowy mężatek były czepce. Informacje o nich są bardzo skąpe, jednak były to czepce zbliżone formą do lachowskich. Stąd podkreślały one dodatkowo, małopolski charakter tej grupy góralskiej, mimo Rusińskiego sąsiedztwa. Według M. Cholewy były to czepce tiulowe, wiązane za każdym razem na głowie. Według Z. Szewczyka były białe, płócienne, haftowane. Czepce odtworzone dla Regionalnego Zespołu Dolina Popradu są białe, płócienne z białym haftem na rogu zakrywającym tył głowy i kark. Takie czepce zakładały w latach powojennych, kobiety noszące obrazy podczas procesji kościelnych
Czepiec - dawnym, obrzędowym nakryciem głowy mężatek były czepce. Informacje o nich są bardzo skąpe, jednak były to czepce zbliżone formą do lachowskich. Stąd podkreślały one dodatkowo, małopolski charakter tej grupy góralskiej, mimo Rusińskiego sąsiedztwa. Według M. Cholewy były to czepce tiulowe, wiązane za każdym razem na głowie. Według Z. Szewczyka były białe, płócienne, haftowane. Czepce odtworzone dla Regionalnego Zespołu Dolina Popradu są białe, płócienne z białym haftem na rogu zakrywającym tył głowy i kark. Takie czepce zakładały w latach powojennych, kobiety noszące obrazy podczas procesji kościelnych
Czepiec - dawnym, obrzędowym nakryciem głowy mężatek były czepce. Informacje o nich są bardzo skąpe, jednak były to czepce zbliżone formą do lachowskich. Stąd podkreślały one dodatkowo, małopolski charakter tej grupy góralskiej, mimo Rusińskiego sąsiedztwa. Według M. Cholewy były to czepce tiulowe, wiązane za każdym razem na głowie. Według Z. Szewczyka były białe, płócienne, haftowane. Czepce odtworzone dla Regionalnego Zespołu Dolina Popradu są białe, płócienne z białym haftem na rogu zakrywającym tył głowy i kark. Takie czepce zakładały w latach powojennych, kobiety noszące obrazy podczas procesji kościelnych
Czepiec - dawnym, obrzędowym nakryciem głowy mężatek były czepce. Informacje o nich są bardzo skąpe, jednak były to czepce zbliżone formą do lachowskich. Stąd podkreślały one dodatkowo, małopolski charakter tej grupy góralskiej, mimo Rusińskiego sąsiedztwa. Według M. Cholewy były to czepce tiulowe, wiązane za każdym razem na głowie. Według Z. Szewczyka były białe, płócienne, haftowane. Czepce odtworzone dla Regionalnego Zespołu Dolina Popradu są białe, płócienne z białym haftem na rogu zakrywającym tył głowy i kark. Takie czepce zakładały w latach powojennych, kobiety noszące obrazy podczas procesji kościelnych
Gorset - w okresie międzywojennym popularne stało się zdobienie gorsetów haftami w motywy kwiatowe lub wyszywanie szklanymi paciorkami. Motywy te układały się najczęściej w formę drzewka o jednej łodydze. Na plecach większe i odpowiednio mniejsze z przodu, po obu stronach zapięcia.
Gorset - w okresie międzywojennym popularne stało się zdobienie gorsetów haftami w motywy kwiatowe lub wyszywanie szklanymi paciorkami. Motywy te układały się najczęściej w formę drzewka o jednej łodydze. Na plecach większe i odpowiednio mniejsze z przodu, po obu stronach zapięcia.
Gorset - w okresie międzywojennym popularne stało się zdobienie gorsetów haftami w motywy kwiatowe lub wyszywanie szklanymi paciorkami. Motywy te układały się najczęściej w formę drzewka o jednej łodydze. Na plecach większe i odpowiednio mniejsze z przodu, po obu stronach zapięcia.
Gorset - w okresie międzywojennym popularne stało się zdobienie gorsetów haftami w motywy kwiatowe lub wyszywanie szklanymi paciorkami. Motywy te układały się najczęściej w formę drzewka o jednej łodydze. Na plecach większe i odpowiednio mniejsze z przodu, po obu stronach zapięcia.
Gorset - w okresie międzywojennym popularne stało się zdobienie gorsetów haftami w motywy kwiatowe lub wyszywanie szklanymi paciorkami. Motywy te układały się najczęściej w formę drzewka o jednej łodydze. Na plecach większe i odpowiednio mniejsze z przodu, po obu stronach zapięcia.
Gorset - w okresie międzywojennym popularne stało się zdobienie gorsetów haftami w motywy kwiatowe lub wyszywanie szklanymi paciorkami.
Gorset - w okresie międzywojennym popularne stało się zdobienie gorsetów haftami w motywy kwiatowe lub wyszywanie szklanymi paciorkami.
Gorset - w okresie międzywojennym popularne stało się zdobienie gorsetów haftami w motywy kwiatowe lub wyszywanie szklanymi paciorkami.
Gorset - w okresie międzywojennym popularne stało się zdobienie gorsetów haftami w motywy kwiatowe lub wyszywanie szklanymi paciorkami.
Gorset - w okresie międzywojennym popularne stało się zdobienie gorsetów haftami w motywy kwiatowe lub wyszywanie szklanymi paciorkami.
Gorset - w okresie międzywojennym popularne stało się zdobienie gorsetów haftami w motywy kwiatowe lub wyszywanie szklanymi paciorkami.
Gorset - w okresie międzywojennym popularne stało się zdobienie gorsetów haftami w motywy kwiatowe lub wyszywanie szklanymi paciorkami.
Gorset - w okresie międzywojennym popularne stało się zdobienie gorsetów haftami w motywy kwiatowe lub wyszywanie szklanymi paciorkami.
Gorset - w okresie międzywojennym popularne stało się zdobienie gorsetów haftami w motywy kwiatowe lub wyszywanie szklanymi paciorkami.
Gorset - w okresie międzywojennym popularne stało się zdobienie gorsetów haftami w motywy kwiatowe lub wyszywanie szklanymi paciorkami.
Gorset – na gorsetach pojawiały się także symetryczne kwiaty o jednej łodydze, wyrastające z jednego punktu lub kwiat z dwoma gałązkami symetrycznie wyrastającymi z łodygi głównej. Zasada jednej łodygi była podstawą kompozycji. Główny motyw kwiatowy, dopełniały paciorkowe obrzeża, najczęściej w formie fali szerokości do trzech centymetrów oraz drobny motyw kwiatowy na kaletkach. Obrzeża biegły wzdłuż zapięcia i dekoltu oraz z przodu i z tyłu od pachy do dolnego brzegu gorsetu w kształcie litery „V”. Taki układ obrzeży, podkreślał wcięcie kobiecej sylwetki w biodrach.
Gunia - forma austriackiej marynarki, ostatnia najmłodsza forma, występująca od początku lat dwudziestych XX w. Krótka, z kieszeniami, zapinana na guziki, ze stójką i wyłogami. Krawędzie lamowano kolorowym materiałem (czarnym, zielonym, niebieskim). Tym samym materiałem obszyta była stójka, wyłogi i naszyte dwa pasy szerokości kilku centymetrów na końcach rękawów. Aplikacje z kolorowego sukna często miały krawędzie wycinane w drobne ząbki. Na stójce i pasach materiału na rękawach przeszyte były, lub wyhaftowane ściegi geometryczne. Szyta była głównie z brązowego sukna. Miała kieszenie przykryte patkami o trzech „zębach”, jak u mundurów austriackich. Dolne kieszenie były prawdziwe, wyżej na piersiach były tylko patki imitujące kieszenie. Niekiedy, pomiędzy dolnymi i górnymi patkami, naszywano skośnie jeszcze dwie duże patki, imitujące lub skrywające dodatkowe kieszenie.
Halka - spódnica spodnia uszyta z kilku półek lnianego płótna, obficie marszczona, dołem ozdobnie wycinana i haftowana lub wykończona pasem koronki.
Kamizelka - na koszulę zakładano kamizelkę, na płóciennej podszewce, w ciemnym kolorze z fabrycznego sukna granatowego, czarnego, a niegdyś też czerwonego. Jedyną jej ozdobą były metalowe, błyszczące guziki, rozmieszczone dość gęsto po obu stronach rozcięcia.
Kamizelka - na koszulę zakładano kamizelkę, na płóciennej podszewce, w ciemnym kolorze z fabrycznego sukna granatowego, czarnego, a niegdyś też czerwonego. Jedyną jej ozdobą były metalowe, błyszczące guziki, rozmieszczone dość gęsto po obu stronach rozcięcia.
Kamizelka - na koszulę zakładano kamizelkę, na płóciennej podszewce, w ciemnym kolorze z fabrycznego sukna granatowego, czarnego, a niegdyś też czerwonego. Jedyną jej ozdobą były metalowe, błyszczące guziki, rozmieszczone dość gęsto po obu stronach rozcięcia.
Kapelusz góralski - z czarnego filcu o wąskiej kani (rondzie), której krawędzie często wywinięte były lekko do góry. Główkę otaczał czerwony lub czarny sznurek z pętelkami (panclikami) na końcach.
Kapelusz spiski (uherski) – noszony na pograniczu spiskim, z kanią wywiniętą pionowo do góry. Takie kapelusze były również popularne u Rusinów nad Popradem. Zaopatrywano się w nie u klobucników w Starej Lubowni.
Kiyrpce (kurpiele) - Obuwie mężczyzn i kobiet, znane w całych Karpatach,. Chociaż na co dzień, od wiosny do jesieni, przeważnie chodzono boso - zwłaszcza dzieci. Kiyrpce szyto ze spyrcanej (surowej świńskiej) skóry lub z kupowanej u Żydów skóry dębionej. Kiyrpce z świńskiej skóry nadawały się do chodzenia tylko latem. Kiyrpiec wykonany był z jednego, prostokątnego kawałka skóry. Brzegiem wzdłuż dwóch boków prostokąta odcinany był rzemień. Następnie rzemień przewlekany był przez nacięcia wzdłuż jednej krawędzi skóry od narożnika (palców) gdzie był przytwierdzony aż do pięty. W ten sposób bez żadnych nacięć formujących wykonana była ciżma, szczelna od spodu, której wszystkie krawędzie zawinięte były do góry. Następnie po namoczeniu w ciepłej wodzie, wkładano w niego formę w kształcie stopy, wyrżniętą z deski. Po wyschnięciu kiyrpiec był gotowy. Do końca rzemienia który zszywał i formował kiyrpca, dowiązywana była na pięcie nawłoka - rzemień długości ponad 2 m - która służyła do przymocowania kiyrpca do nogi. Nawłoki często skręcano z wełny, wówczas były jeszcze dłuższe i owijały nawet pół łydki. Mężczyźni okręcali nawłoki po wierzchu nogawek. Zdobienia wykonywano bukowymi stempelkami, na mokrej skórze. Do kiyrpiec zakładano lniane lub konopne cółki (onuce). Skarpety nauczono się dziergać dopiero na początku XX w.
W kiyrpcach ciężko było chodzić zimą, ponieważ ze względu na brak podeszwy, były bardzo śliskie. Zapobiegano temu zakładając pod kierpce rapcie. Były to małe metalowe raki o czterech zębach, zakładane na śródstopiu i przewiązywane przez wierzch stopy rzemieniem.
Korale - dopełnieniem stroju odświętnego były korale, perły lub bursztyny z dopiętym krzyżem lub medalionem na najniższym zwoju.
Korale - dopełnieniem stroju odświętnego były korale, perły lub bursztyny z dopiętym krzyżem lub medalionem na najniższym zwoju.
Korale - dopełnieniem stroju odświętnego były korale, perły lub bursztyny z dopiętym krzyżem lub medalionem na najniższym zwoju.
Korale - dopełnieniem stroju odświętnego były korale, perły lub bursztyny z dopiętym krzyżem lub medalionem na najniższym zwoju.
Korale - dopełnieniem stroju odświętnego były korale, perły lub bursztyny z dopiętym krzyżem lub medalionem na najniższym zwoju.
Korale - dopełnieniem stroju odświętnego były korale, perły lub bursztyny z dopiętym krzyżem lub medalionem na najniższym zwoju.
Koszula - późniejsza koszula o kroju przyramkowym. Przy szyi wykończona stójką lub wykładanym kołnierzem, zapinana do połowy na guziki. Wzdłuż zapięcia, po obu stronach przeszywano po trzy zakładki (szczypanki). Koniec zapięcia na wysokości dołu klatki piersiowej, wykończony był prostokątem, zwanym kramelką lub prowdom. Kramelka zbierała i maskowała nadmiar płótna, który powstawał po wykonaniu zapięcia. Koszule przyramkowe miały na plecach prostokątny karczek, pod którym na środku, zebrany był nieco materiał. Rękawy były szerokie, zebrane w nadgarstku mankietem. Na ramionach przy nasadzie rękawów naszywane były prostokątne łaty, wzmacniające koszulę na ramionach. Czasem koszule haftowano wzdłuż zapięcia na piersiach. Koszule noszone do półciennych, lnianych spodni, wykładane były na wierzch i opasywane paskiem lub sznurkiem. Mogły sięgać nawet do kolan. Do sukiennych portek były zazwyczaj wpuszczane, więc były krótsze. Wcześniejsza koszula szyta była z płata płótna złożonego na pół, a do boków pod kątem prostym, doszywano rękawy z dwóch mniejszych płatów, również złożonych na pół. Rozcięcie pod szyją wykończone było osywką, w której był kanał, a w nim wciągnięty był sznurek lub wstążka. W ten sposób związywano koszulę pod szyją. Pod pachami wstawiano dwa małe kwadraty, złożone po przekątnej, zwane ćwiklikami.
Koszula - z prostym kołnierzykiem o lekko zaokrąglonych rogach, z węższymi rękawami, zakończonymi osyweckom - wąskim mankietem zapinanym na guzik. Były to zarówno koszule odświętne, ale mogły mieć bardziej codzienny charakter.
Kożuch - zimową porą nosiły kobiety krótkie, brązowe kożuszki do bioder, obszywane barankiem wzdłuż wszystkich krawędzi – po obu stronach zapięcia, wokół szyi, dolna krawędź i zakończenie rękawów. Zdobione skromnie ozdobnym ściegiem, najczęściej krzyżykowym (tzw. janina) wzdłuż szwów.
Kula, loska – nasi przodkowie zamiast ciupag, do podpierania, parady czy samoobrony używali lasek, tzw. kul robionych z drewna, najbardziej cenione były kule z jałowca, bywały też z leszczyny, świerka lub jodły. Laski wykonywano na wiosnę kiedy drzewa dostawały soków, najpierw moczono je w potoku, następnie ogrzewano na ognisku (tzw. parzenie losek) i wyginano na odpowiedni kształt. Kiedy laska była już odpowiednio „zakulona” wygięty koniec związywano drutem i odkładano na ok 4 miesiące do wyschnięcia.
Kula, loska – nasi przodkowie zamiast ciupag, do podpierania, parady czy samoobrony używali lasek, tzw. kul robionych z drewna, najbardziej cenione były kule z jałowca, bywały też z leszczyny, świerka lub jodły. Laski wykonywano na wiosnę kiedy drzewa dostawały soków, najpierw moczono je w potoku, następnie ogrzewano na ognisku (tzw. parzenie losek) i wyginano na odpowiedni kształt. Kiedy laska była już odpowiednio „zakulona” wygięty koniec związywano drutem i odkładano na ok 4 miesiące do wyschnięcia.
Oficerki - Na przełomie XIX i XX w. zaczęły się pojawiać u Górali Nadpopradzkich wysokie, skórzane buty z cholewami, koloru naturalnej skóry (żółte) lub czarne. W okresie międzywojennym nazywano je oficerkami. Jednak tylko najzamożniejsi mogli sobie na nie pozwolić. Buty miały cholewki marszczone w kostce, ale nie były to karby, jak przy butach lachowskich.
Oficerki - Na przełomie XIX i XX w. zaczęły się pojawiać u Górali Nadpopradzkich wysokie, skórzane buty z cholewami, koloru naturalnej skóry (żółte) lub czarne. W okresie międzywojennym nazywano je oficerkami. Jednak tylko najzamożniejsi mogli sobie na nie pozwolić. Buty miały cholewki marszczone w kostce, ale nie były to karby, jak przy butach lachowskich.
Oficerki - Na przełomie XIX i XX w. zaczęły się pojawiać u Górali Nadpopradzkich wysokie, skórzane buty z cholewami, koloru naturalnej skóry (żółte) lub czarne. W okresie międzywojennym nazywano je oficerkami. Jednak tylko najzamożniejsi mogli sobie na nie pozwolić. Buty miały cholewki marszczone w kostce, ale nie były to karby, jak przy butach lachowskich.
Pasek kawalerski - Do opasywania chołośni jak i koszuli na wypust, używano długiego na ok. 2, 5 – 3 m, i szerokiego na 2-3 palce paska, zwanego kawalerskim. Pasek wciągano do osywki czyli szerokiego kanału w chołośniach. Po zapięciu na sprzączkę, pozostała część opasywała luźno biodra. Koniec paska zakończony pętelką z czerwonego sznurka, zapinany był na guzik przyszyty w tym celu do paska lub zawiązywany tym sznurkiem. Część paska, która biegła na zewnątrz, była wybijana wzornikami i ćwiekami. Pasek opasywany na koszuli widoczny był w całości i wtedy okręcał biodra nawet trzy razy.
Pasek kawalerski - Do opasywania chołośni jak i koszuli na wypust, używano długiego na ok. 2, 5 – 3 m, i szerokiego na 2-3 palce paska, zwanego kawalerskim. Pasek wciągano do osywki czyli szerokiego kanału w chołośniach. Po zapięciu na sprzączkę, pozostała część opasywała luźno biodra. Koniec paska zakończony pętelką z czerwonego sznurka, zapinany był na guzik przyszyty w tym celu do paska lub zawiązywany tym sznurkiem. Część paska, która biegła na zewnątrz, była wybijana wzornikami i ćwiekami. Pasek opasywany na koszuli widoczny był w całości i wtedy okręcał biodra nawet trzy razy.
Serdak - w kolorze pomarańczowym. Serdaki miały wąskie, czarne, karakułowe oprymy wzdłuż zapięcia i dołem. Zapinane były na skórzane guzy i plecione pętelki. Zdobione dołem i wzdłuż zapięcia.
Serdak - w kolorze pomarańczowym. Serdaki miały wąskie, czarne, karakułowe oprymy wzdłuż zapięcia i dołem. Zapinane były na skórzane guzy i plecione pętelki. Zdobione dołem i wzdłuż zapięcia.
Serdak - w kolorze pomarańczowym. Serdaki miały wąskie, czarne, karakułowe oprymy wzdłuż zapięcia i dołem. Zapinane były na skórzane guzy i plecione pętelki. Zdobione dołem i wzdłuż zapięcia.
Serdak - w kolorze pomarańczowym. Serdaki miały wąskie, czarne, karakułowe oprymy wzdłuż zapięcia i dołem. Zapinane były na skórzane guzy i plecione pętelki. Zdobione dołem i wzdłuż zapięcia.
Spódnica z modrotlaczu - Najbardziej reprezentacyjna, odświętna, szeroka na pięć lub sześć półek, (szerokości płótna z domowego warsztatu tkackiego) spódnica z modrotlaczu zwana w zespole
Dolina Popradu błękiciorą. Szyta z płótna drukowanego, mocno marszczona w pasie.
Spódnica - kobiety szyły spódnice z fabrycznego materiału (jedwabne, wełenkowe, bawełniane). Były to materiały najczęściej jednokolorowe, o żywych kolorach dla młodszych a bardziej stonowanych (czarne, granatowe, brązowe) dla starszych. Odświętne spódnice miały dołem dwie lub trzy poziome zakładki, lub naszyte wzdłuż obwodu dwie lub trzy taśmy. Mogła to być też kombinacja taśm i zakładek. Brzeg spódnicy dla usztywnienia, podbity (podszyty) był od wewnątrz pasem materiału szerokości kilkunastu centymetrów. Jej dolną krawędź chroniła tak zwana szczotka. Dzisiaj jeszcze takie wykończenie mają sutanny duchownych. Szczotka chroniła brzeg spódnicy przed strzępieniem się i dodatkowo go usztywniała. Na co dzień w gospodarstwie, chodziły kobiety w lnianych samodziałowych spódnicach, naturalnych kolorów. Często też, dla oszczędności materiału, przód spódnicy, przykryty zapaską, szyto z gorszego płótna.
Spódnica - kobiety szyły spódnice z fabrycznego materiału (jedwabne, wełenkowe, bawełniane). Były to materiały najczęściej jednokolorowe, o żywych kolorach dla młodszych a bardziej stonowanych (czarne, granatowe, brązowe) dla starszych. Odświętne spódnice miały dołem dwie lub trzy poziome zakładki, lub naszyte wzdłuż obwodu dwie lub trzy taśmy. Mogła to być też kombinacja taśm i zakładek. Brzeg spódnicy dla usztywnienia, podbity (podszyty) był od wewnątrz pasem materiału szerokości kilkunastu centymetrów. Jej dolną krawędź chroniła tak zwana szczotka. Dzisiaj jeszcze takie wykończenie mają sutanny duchownych. Szczotka chroniła brzeg spódnicy przed strzępieniem się i dodatkowo go usztywniała. Na co dzień w gospodarstwie, chodziły kobiety w lnianych samodziałowych spódnicach, naturalnych kolorów. Często też, dla oszczędności materiału, przód spódnicy, przykryty zapaską, szyto z gorszego płótna.
Spódnica - kobiety szyły spódnice z fabrycznego materiału (jedwabne, wełenkowe, bawełniane). Były to materiały najczęściej jednokolorowe, o żywych kolorach dla młodszych a bardziej stonowanych (czarne, granatowe, brązowe) dla starszych. Odświętne spódnice miały dołem dwie lub trzy poziome zakładki, lub naszyte wzdłuż obwodu dwie lub trzy taśmy. Mogła to być też kombinacja taśm i zakładek. Brzeg spódnicy dla usztywnienia, podbity (podszyty) był od wewnątrz pasem materiału szerokości kilkunastu centymetrów. Jej dolną krawędź chroniła tak zwana szczotka. Dzisiaj jeszcze takie wykończenie mają sutanny duchownych. Szczotka chroniła brzeg spódnicy przed strzępieniem się i dodatkowo go usztywniała. Na co dzień w gospodarstwie, chodziły kobiety w lnianych samodziałowych spódnicach, naturalnych kolorów. Często też, dla oszczędności materiału, przód spódnicy, przykryty zapaską, szyto z gorszego płótna.
Strój panny młodej - z charakterystyczną bluzką dwurzędową o wyraźnie uroczystym charakterze. Miały dwurzędowe zapinanie, zdobione dwoma rzędami guzików. Krawędzie rękawów, mankietów i zapięć, wykończone były lamówką z wąskich taśm, tego samego lub innego koloru. Po obu stronach zapięcia po dwie, trzy zakładki (szczypanki).
Strój panny młodej - z charakterystyczną bluzką dwurzędową o wyraźnie uroczystym charakterze. Miały dwurzędowe zapinanie, zdobione dwoma rzędami guzików. Krawędzie rękawów, mankietów i zapięć, wykończone były lamówką z wąskich taśm, tego samego lub innego koloru. Po obu stronach zapięcia po dwie, trzy zakładki (szczypanki).
Strój weselny pana młodego - gunia dawnego typu – kroju ponczo, z charakterystyczną zdobiną – kogutkiem na prawej stronie zapięcia. Obszyta czerwonym i granatowym sznurkiem
Strój weselny pana młodego - gunia dawnego typu – kroju ponczo, z charakterystyczną zdobiną – kogutkiem na prawej stronie zapięcia. Obszyta czerwonym i granatowym sznurkiem
Strój weselny pana młodego - gunia dawnego typu – kroju ponczo, z charakterystyczną zdobiną – kogutkiem na prawej stronie zapięcia. Obszyta czerwonym i granatowym sznurkiem
Strój żałobny noszony po śmierci bliskiej osoby - Na pogrzeb ubierano ciemny strój, im więcej ludzi było na pogrzebie tym większym szacunkiem był darzony zmarły. Istniał zwyczaj chodzenia na pogrzeby aby sobie „zapracować” na przyjście innych na własny pogrzeb. Gdy zmarły przez niedzielę przeleżał w domu wróżyło to rychły zgon kogoś następnego. Gdy w rodzinie niedługo później ktoś umierał powiadano, że zmarły wziął go ze sobom. Żałoba przejawiała się w nieuczestniczeniu w zabawach, zakazie tańca i głośnego śpiewu, zakazie lub nietolerowaniu rychłego ponownego zamążpójścia (chyba, że były małoletnie dzieci wymagające opieki).
Torba ze skóry borsuczej - do wykonania torby wykorzystywano całą skórę z głową zwierzęcia. Część skóry z głową i przednimi łapami tworzyła paradną klapę torby.
Torba ze skóry borsuczej - do wykonania torby wykorzystywano całą skórę z głową zwierzęcia. Część skóry z głową i przednimi łapami tworzyła paradną klapę torby.
Torba - z klapą ze skóry bydlęcej
Torba - z klapą ze skóry bydlęcej
Torba - z klapą ze skóry bydlęcej
Torba - z klapą ze skóry bydlęcej
Wełniane rękawice z jednym palcem – tkane na tzw. desce (drewnianej formie) z resztek wełny pozostałych po produkcji płótna samodziałowego. U górali Nadpopradzkich zwane są furmańskimi - odnosi się do ich zastosowania, używane były zimą, przez furmanów pracujących w lesie przy ścince i zwózce drewna. Ich zbita forma i użyty materiał (włóczka z owczej wełny) sprawiały, że były bardzo wytrzymałe i odporne na wilgoć. Dziś, dzięki Piwniczańskim tkaczom, umiejętność tkania rękawic furmańskich, została wpisana na Krajową Listę Niematerialnego Dziedzictwa UNESCO
Wizytka - wizytki szyte z grubszego materiału z podszewką, miały charakter odzieży wierzchniej. Wokół szyi wykończone były stójką. Na piersiach miały czasem ornament z naszywanej tasiemki lub siutaziu (sutaszu), powtórzony na dole rękawów.
Pod wizytki kobiety zakładały koszule - wtedy kołnierzyk i rękawy koszuli zakończone falbanką wykładały na wierzch. Do wizytek zakładano również korale, perły lub bursztyny.
Wizytka - wizytki szyte z grubszego materiału z podszewką, miały charakter odzieży wierzchniej. Wokół szyi wykończone były stójką. Na piersiach miały czasem ornament z naszywanej tasiemki lub siutaziu (sutaszu), powtórzony na dole rękawów.
Pod wizytki kobiety zakładały koszule - wtedy kołnierzyk i rękawy koszuli zakończone falbanką wykładały na wierzch. Do wizytek zakładano również korale, perły lub bursztyny.
Wizytka - wizytki szyte z grubszego materiału z podszewką, miały charakter odzieży wierzchniej. Wokół szyi wykończone były stójką. Na piersiach miały czasem ornament z naszywanej tasiemki lub siutaziu (sutaszu), powtórzony na dole rękawów.
Pod wizytki kobiety zakładały koszule - wtedy kołnierzyk i rękawy koszuli zakończone falbanką wykładały na wierzch. Do wizytek zakładano również korale, perły lub bursztyny.
Wizytka - wizytki szyte z grubszego materiału z podszewką, miały charakter odzieży wierzchniej. Wokół szyi wykończone były stójką. Na piersiach miały czasem ornament z naszywanej tasiemki lub siutaziu (sutaszu), powtórzony na dole rękawów.
Pod wizytki kobiety zakładały koszule - wtedy kołnierzyk i rękawy koszuli zakończone falbanką wykładały na wierzch. Do wizytek zakładano również korale, perły lub bursztyny.
Wizytka - wizytki szyte z grubszego materiału z podszewką, miały charakter odzieży wierzchniej. Wokół szyi wykończone były stójką. Na piersiach miały czasem ornament z naszywanej tasiemki lub siutaziu (sutaszu), powtórzony na dole rękawów.
Pod wizytki kobiety zakładały koszule - wtedy kołnierzyk i rękawy koszuli zakończone falbanką wykładały na wierzch. Do wizytek zakładano również korale, perły lub bursztyny.
Wizytka - wizytki szyte z grubszego materiału z podszewką, miały charakter odzieży wierzchniej. Wokół szyi wykończone były stójką. Na piersiach miały czasem ornament z naszywanej tasiemki lub siutaziu (sutaszu), powtórzony na dole rękawów.
Pod wizytki kobiety zakładały koszule - wtedy kołnierzyk i rękawy koszuli zakończone falbanką wykładały na wierzch. Do wizytek zakładano również korale, perły lub bursztyny.
Wizytka - wizytki szyte z grubszego materiału z podszewką, miały charakter odzieży wierzchniej. Wokół szyi wykończone były stójką. Na piersiach miały czasem ornament z naszywanej tasiemki lub siutaziu (sutaszu), powtórzony na dole rękawów.
Pod wizytki kobiety zakładały koszule - wtedy kołnierzyk i rękawy koszuli zakończone falbanką wykładały na wierzch. Do wizytek zakładano również korale, perły lub bursztyny.
Wstążka - odświętną ozdobą panien była długa podwójna wstążka, składana w harmonijkę, wiązana na końcu warkocza.
Wąska halka -krótka halka nad kolana
Zapaska - długością równała się ze spódnicą i osłaniała co najmniej pół obwodu spódnicy z przodu. Zapaski były różnego koloru: dziewczęta i młode kobiety nosiły białe, starsze kobiety - ciemne lub zupełnie czarne, zdarzały się również z modrotlaczu. Jednak najczęściej w każdym wieku i stanie, noszono lniane białe. Zapaska zdobiona była drobnymi, poprzecznymi zakładkami, szerokości ok. 1 cm. Mogła być ozdobiona haftem, oraz koronkowymi wstawkami. Elementy zdobienia układały się w poziome pasy, w różnych układach kompozycyjnych. Dołem mogła być poszerzona szeroką falbanką z tego samego materiału. Brzeg zapaski, był często ozdobnie wycinany i obrabiany haftem lub ściegiem szydełkowym.
Zapaska - długością równała się ze spódnicą i osłaniała co najmniej pół obwodu spódnicy z przodu. Zapaski były różnego koloru: dziewczęta i młode kobiety nosiły białe, starsze kobiety - ciemne lub zupełnie czarne, zdarzały się również z modrotlaczu. Jednak najczęściej w każdym wieku i stanie, noszono lniane białe. Zapaska zdobiona była drobnymi, poprzecznymi zakładkami, szerokości ok. 1 cm. Mogła być ozdobiona haftem, oraz koronkowymi wstawkami. Elementy zdobienia układały się w poziome pasy, w różnych układach kompozycyjnych. Dołem mogła być poszerzona szeroką falbanką z tego samego materiału. Brzeg zapaski, był często ozdobnie wycinany i obrabiany haftem lub ściegiem szydełkowym.
Zapaska - długością równała się ze spódnicą i osłaniała co najmniej pół obwodu spódnicy z przodu. Zapaski były różnego koloru: dziewczęta i młode kobiety nosiły białe, starsze kobiety - ciemne lub zupełnie czarne, zdarzały się również z modrotlaczu. Jednak najczęściej w każdym wieku i stanie, noszono lniane białe. Zapaska zdobiona była drobnymi, poprzecznymi zakładkami, szerokości ok. 1 cm. Mogła być ozdobiona haftem, oraz koronkowymi wstawkami. Elementy zdobienia układały się w poziome pasy, w różnych układach kompozycyjnych. Dołem mogła być poszerzona szeroką falbanką z tego samego materiału. Brzeg zapaski, był często ozdobnie wycinany i obrabiany haftem lub ściegiem szydełkowym.
Zapaska - długością równała się ze spódnicą i osłaniała co najmniej pół obwodu spódnicy z przodu. Zapaski były różnego koloru: dziewczęta i młode kobiety nosiły białe, starsze kobiety - ciemne lub zupełnie czarne, zdarzały się również z modrotlaczu. Jednak najczęściej w każdym wieku i stanie, noszono lniane białe. Zapaska zdobiona była drobnymi, poprzecznymi zakładkami, szerokości ok. 1 cm. Mogła być ozdobiona haftem, oraz koronkowymi wstawkami. Elementy zdobienia układały się w poziome pasy, w różnych układach kompozycyjnych. Dołem mogła być poszerzona szeroką falbanką z tego samego materiału. Brzeg zapaski, był często ozdobnie wycinany i obrabiany haftem lub ściegiem szydełkowym.
Zapaska - długością równała się ze spódnicą i osłaniała co najmniej pół obwodu spódnicy z przodu. Zapaski były różnego koloru: dziewczęta i młode kobiety nosiły białe, starsze kobiety - ciemne lub zupełnie czarne, zdarzały się również z modrotlaczu. Jednak najczęściej w każdym wieku i stanie, noszono lniane białe. Zapaska zdobiona była drobnymi, poprzecznymi zakładkami, szerokości ok. 1 cm. Mogła być ozdobiona haftem, oraz koronkowymi wstawkami. Elementy zdobienia układały się w poziome pasy, w różnych układach kompozycyjnych. Dołem mogła być poszerzona szeroką falbanką z tego samego materiału. Brzeg zapaski, był często ozdobnie wycinany i obrabiany haftem lub ściegiem szydełkowym.
Zapaska - długością równała się ze spódnicą i osłaniała co najmniej pół obwodu spódnicy z przodu. Zapaski były różnego koloru: dziewczęta i młode kobiety nosiły białe, starsze kobiety - ciemne lub zupełnie czarne, zdarzały się również z modrotlaczu. Jednak najczęściej w każdym wieku i stanie, noszono lniane białe. Zapaska zdobiona była drobnymi, poprzecznymi zakładkami, szerokości ok. 1 cm. Mogła być ozdobiona haftem, oraz koronkowymi wstawkami. Elementy zdobienia układały się w poziome pasy, w różnych układach kompozycyjnych. Dołem mogła być poszerzona szeroką falbanką z tego samego materiału. Brzeg zapaski, był często ozdobnie wycinany i obrabiany haftem lub ściegiem szydełkowym.
Zapaska - długością równała się ze spódnicą i osłaniała co najmniej pół obwodu spódnicy z przodu. Zapaski były różnego koloru: dziewczęta i młode kobiety nosiły białe, starsze kobiety - ciemne lub zupełnie czarne, zdarzały się również z modrotlaczu. Jednak najczęściej w każdym wieku i stanie, noszono lniane białe. Zapaska zdobiona była drobnymi, poprzecznymi zakładkami, szerokości ok. 1 cm. Mogła być ozdobiona haftem, oraz koronkowymi wstawkami. Elementy zdobienia układały się w poziome pasy, w różnych układach kompozycyjnych. Dołem mogła być poszerzona szeroką falbanką z tego samego materiału. Brzeg zapaski, był często ozdobnie wycinany i obrabiany haftem lub ściegiem szydełkowym.
Zapaska - długością równała się ze spódnicą i osłaniała co najmniej pół obwodu spódnicy z przodu. Zapaski były różnego koloru: dziewczęta i młode kobiety nosiły białe, starsze kobiety - ciemne lub zupełnie czarne, zdarzały się również z modrotlaczu. Jednak najczęściej w każdym wieku i stanie, noszono lniane białe. Zapaska zdobiona była drobnymi, poprzecznymi zakładkami, szerokości ok. 1 cm. Mogła być ozdobiona haftem, oraz koronkowymi wstawkami. Elementy zdobienia układały się w poziome pasy, w różnych układach kompozycyjnych. Dołem mogła być poszerzona szeroką falbanką z tego samego materiału. Brzeg zapaski, był często ozdobnie wycinany i obrabiany haftem lub ściegiem szydełkowym.
Zapaska - długością równała się ze spódnicą i osłaniała co najmniej pół obwodu spódnicy z przodu. Zapaski były różnego koloru: dziewczęta i młode kobiety nosiły białe, starsze kobiety - ciemne lub zupełnie czarne, zdarzały się również z modrotlaczu. Jednak najczęściej w każdym wieku i stanie, noszono lniane białe. Zapaska zdobiona była drobnymi, poprzecznymi zakładkami, szerokości ok. 1 cm. Mogła być ozdobiona haftem, oraz koronkowymi wstawkami. Elementy zdobienia układały się w poziome pasy, w różnych układach kompozycyjnych. Dołem mogła być poszerzona szeroką falbanką z tego samego materiału. Brzeg zapaski, był często ozdobnie wycinany i obrabiany haftem lub ściegiem szydełkowym.
Zapaska - zapaski były różnego koloru: dziewczęta i młode kobiety nosiły białe, starsze kobiety - ciemne lub zupełnie czarne, zdarzały się również z modrotlaczu. Jednak najczęściej w każdym wieku i stanie, noszono lniane białe.
Zapaska - zapaski były różnego koloru: dziewczęta i młode kobiety nosiły białe, starsze kobiety - ciemne lub zupełnie czarne, zdarzały się również z modrotlaczu. Jednak najczęściej w każdym wieku i stanie, noszono lniane białe.
Zapaska - zapaski były różnego koloru: dziewczęta i młode kobiety nosiły białe, starsze kobiety - ciemne lub zupełnie czarne, zdarzały się również z modrotlaczu. Jednak najczęściej w każdym wieku i stanie, noszono lniane białe.
Zapaska - zapaski były różnego koloru: dziewczęta i młode kobiety nosiły białe, starsze kobiety - ciemne lub zupełnie czarne, zdarzały się również z modrotlaczu. Jednak najczęściej w każdym wieku i stanie, noszono lniane białe.
Zapaska - zapaski były różnego koloru: dziewczęta i młode kobiety nosiły białe, starsze kobiety - ciemne lub zupełnie czarne, zdarzały się również z modrotlaczu. Jednak najczęściej w każdym wieku i stanie, noszono lniane białe.
Zapaska - zapaski były różnego koloru: dziewczęta i młode kobiety nosiły białe, starsze kobiety - ciemne lub zupełnie czarne, zdarzały się również z modrotlaczu. Jednak najczęściej w każdym wieku i stanie, noszono lniane białe.
Zapiąstki – zakładane na mankiety koszuli. Ta ozdoba mankietów wyróżniała Rusnaków Spiskich.
Gorset - spełniał swoją praktyczną funkcję stonika i taka jest jego geneza. Pierwotnie był prosty jak lejbik, bez ozdób. Z czasem pojawiły się dołem kaletki następnie proste zdobienia brzegów po hafty i paciorkowe mozaiki. Gorsety Góralek Nadpopradzkich osiągnęły swoje ‘najokazalsze’ formy w okresie międzywojennym. Gorsety sznurowane były różnokolorową wstążką, przewlekaną przez okuwane dziurki tzw. kabzelki. Zasznurowane brzegi gorsetu schodziły się razem na całej długości. Niewykluczone, że starsze gorsety były zapinane na haftki lub, jak u Rusinek, na guziki.
Kaftan - Szyty z ciemnego, fabrycznego sukna, był ocieplany, dopasowany do figury i sięgał do bioder. Miał barankowe oprymy jak kożuch - wokół szyi, wzdłuż zapięcia, na rękawach i wzdłuż dolnej krawędzi. Noszono je głównie na południu regionu. Natomiast w Przysietnicy (rzadziej w Rytrze) przyjęły się kaftany podobne do lachowskich, o kilku zbiorach w tyle. Fałdy nie były jednak sztywno stojące, lecz układały się płasko w kontrafałdy.
Wizytka - była popularna w całej Małopolsce i miała charakter „wyjściowy”. Szyto je z kupnego, najczęściej jednokolorowego materiału. Były dopasowane do figury i od talii rozkloszowane. Miały wąskie rękawy, zbierane nieco na szczytach ramion. Krój miały taki sam, jak bluzki noszone bez gorsetu.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Archaiczny strój kobiecy był w całości biały. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
Najdawniejsza odzież Górali Nadpopradzkich, wpisana była w kontekst kultury Karpat i jej różnorodnego i wieloetnicznego pochodzenia. Wiele analogii w stroju Górali Nadpopradzkich znajdujemy na całym obszarze Karpat, a szczególnie polskich i słowackich oraz regionów przyległych. Podstawę stanowił produkowany w gospodarstwach samodział: lniany, konopny i wełniany, oraz skóry bydlęce, świńskie i barnie. Były to zatem ubrania wykonywane z lnianego, niebarwionego płótna lub sukna naturalnych kolorów, od białego, przez szare i brązowe. Kobiety w całości ubierały się na biało. Z lnianego samodziału szyto wszystkie części kobiecego ubrania, łącznie z gorsetem, chociaż ten prawdopodobnie był elementem najwcześniej szytym z ciemnego, kupnego sukna lub aksamitu. Zimą, biały lub brązowo-miodowy kożuszek i chusta naturalnych kolorów. Na nogach kiyrpce z rzemiennymi lub kręconymi z wełnianych sznurów nawłokami.
W XIX w. w ludowym stroju kobiecym, zaczęły być popularne tkaniny drukowane. Od XVII w. na całym sąsiednim Spiszu i innych regionach górnych Węgier, tak zwane modre druki (blaudruki, modrotlacze), produkowane były na masową skalę. Były to tkaniny ciemnoniebieskie lub granatowe z białym wzorkiem stempelkowym. Płóciennicy z górnych Węgier przywozili modre druki na Jarmarki do Piwnicznej, na Sądecczynę i w inne regiony Karpat i Małopolski. Góralki Nadpopradzkie szyły z tego płótna głównie spódnice, rzadziej zapaski. W zespole Dolina Popradu, spódnica uszyta z modrotlaczu, przybrała nazwę błękiciora, jednak jej oryginalna nazwa to farbowanica lub farbówka.
Najdawniejszy ubiór męski to białe chołośnie (spodnie sukienne) i biała gunia (sukmana) sięgająca do połowy uda. W ciepłych miesiącach roku, mężczyźni nosili również ubrania lniane – koszule i spodnie.
TITLE
Subtitle
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit. Aenean commodo ligula eget dolor. Aenean massa. Cum sociis natoque penatibus et magnis dis parturient montes, nascetur ridiculus mus. Donec quam felis, ultricies nec, pellentesque eu, pretium quis, sem. Nulla consequat massa quis enim. Donec pede justo, fringilla vel, aliquet nec, vulputate eget, arcu. In enim justo, rhoncus ut, imperdiet a, venenatis vitae, justo. Nullam dictum felis eu pede mollis pretium. Integer tincidunt. Cras dapibus. Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit. Aenean commodo ligula eget dolor. Aenean massa. Cum sociis natoque penatibus et magnis dis parturient montes, nascetur ridiculus mus. Donec quam felis, ultricies nec, pellentesque eu, pretium quis, sem. Nulla consequat massa quis enim. Donec pede justo, fringilla vel, aliquet nec, vulputate eget, arcu. In enim justo, rhoncus ut, imperdiet a, venenatis vitae, justo. Nullam dictum felis eu pede mollis pretium. Integer tincidunt. Cras dapibus.
TITLE
Subtitle
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit. Aenean commodo ligula eget dolor. Aenean massa. Cum sociis natoque penatibus et magnis dis parturient montes, nascetur ridiculus mus. Donec quam felis, ultricies nec, pellentesque eu, pretium quis, sem. Nulla consequat massa quis enim. Donec pede justo, fringilla vel, aliquet nec, vulputate eget, arcu. In enim justo, rhoncus ut, imperdiet a, venenatis vitae, justo. Nullam dictum felis eu pede mollis pretium. Integer tincidunt. Cras dapibus. Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit. Aenean commodo ligula eget dolor. Aenean massa. Cum sociis natoque penatibus et magnis dis parturient montes, nascetur ridiculus mus. Donec quam felis, ultricies nec, pellentesque eu, pretium quis, sem. Nulla consequat massa quis enim. Donec pede justo, fringilla vel, aliquet nec, vulputate eget, arcu. In enim justo, rhoncus ut, imperdiet a, venenatis vitae, justo. Nullam dictum felis eu pede mollis pretium. Integer tincidunt. Cras dapibus.